ਈਸ਼ਾ ਡਡਵਾਲਾ | |
|---|---|
| ਮੂਲ ਨਾਮ | એષા મયંક દાદાવાળા |
| ਜਨਮ | ਈਸ਼ਾ ਮਯੰਕ ਡਡਵਾਲਾ 2 ਜਨਵਰੀ 1985 ਸੂਰਤ, ਗੁਜਰਾਤ |
| ਕਿੱਤਾ | ਕਵੀ, ਪੱਤਰਕਾਰ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਗੁਜਰਾਤੀ |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਸਿੱਖਿਆ | Bachelor of Arts |
| ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ | 2002 - ਮੌਜੂਦ |
ਈਸ਼ਾ ਡਡਵਾਲਾ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ: Esha Dadawala) ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਇੱਕ ਗੁਜਰਾਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਕਵੀ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੈ।[1] ਉਸ ਦੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਰਤਾਰੋ (2008), ਕੀ ਗਾਈ ਏ ਛੋਕਰੀ (2011) ਅਤੇ ਜਨਮਮਾਰੋ (2013) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸਨੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ 2013 ਦਾ ਯੁਵਾ ਗੌਰਵ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ ਹੈ।
ਈਸ਼ਾ ਦਾ ਜਨਮ 2 ਜਨਵਰੀ 1985 ਨੂੰ ਸੂਰਤ, ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਮਯੰਕ ਦਾਦਾਵਾਲਾ ਅਤੇ ਹੇਤਲ ਡਡਵਾਲਾ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ 2002 ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਭਾਰਤੀ ਹਾਈ ਸਕੂਲ, ਸੂਰਤ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ 2005 ਵਿੱਚ ਵੀਰ ਨਰਮਦ ਦੱਖਣੀ ਗੁਜਰਾਤ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਬੈਚਲਰ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[2]
ਈਸ਼ਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾ, ਮੌਤ ਦਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਲਿਖਿਆ ਜੋ ਕਿ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ, ਇੱਕ ਗੁਜਰਾਤੀ ਕਵਿਤਾ ਜਰਨਲ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੀ।[3] ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਉਹ ਅਨੰਨਿਆ ਸਿਟੀ (ਵੀਡੀਓ ਈ-ਪੇਪਰ ਦੀ ਇੱਕ ਪਾਇਨੀਅਰ) ਦੀ ਮਾਲਕ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਅਤੇ ਦਿਵਿਆ ਭਾਸਕਰ ਦੀ ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਗੁਜਰਾਤ ਮਿੱਤਰਾ, MY ਟੀਵੀ (ਸੂਰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਨਿਊਜ਼ ਚੈਨਲ), ਧਬਾਕਰ (ਸੂਰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਅਖਬਾਰ), ਸੰਦੇਸ਼, MY FM ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਗਾਰਡੀਅਨ ਸਮੇਤ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਊਜ਼ ਰੀਡਰ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਉਪ-ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਚਿੱਤਰਲੇਖਾ ਸਮੇਤ ਕਈ ਗੁਜਰਾਤੀ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।
ਵਾਰਤਾਰੋ, ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, 2008 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਨਮੇਰੋ (2013)। ਉਸ ਨੇ ਨਾਰੀ ਦੀਆਂ ਸੂਖਮ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੜਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਕ੍ਯਾ ਗਾਈ ਏ ਛੋਕਰੀ (2011) ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਡਾਇਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਨਾਵਲ ਹੈ।[4]
ਗੁਜਰਾਤ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਨੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ 2013 ਵਿੱਚ ਯੁਵਾ ਗੌਰਵ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੀ ਕਿਤਾਬ ਜਨਮਮਾਰੋ (2013) ਨੂੰ ਗੁਜਰਾਤ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਕਵਿਤਾ ਲਈ ਸਰਵੋਤਮ ਪੁਸਤਕ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਿਆ। ਉਹ ਗੁਜਰਾਤ ਸਮਾਚਾਰ ਅਤੇ ਸਮਾਨਵੇ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਰਵਜੀ ਪਟੇਲ ਅਵਾਰਡ ਦੀ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ ਹੈ। 2018 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀ ਕਿਤਾਬ ਜਨਮਮਾਰੋ ਲਈ ਯੁਵਾ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਿਆ।[5]