ਮਾਹਰ ਸਾਬਰੀ ( ਅਰਬੀ ਵਿੱਚ ماهر صبري, ਜਨਮ 11 ਅਪ੍ਰੈਲ 1967) ਇੱਕ ਮਿਸਰ ਥੀਏਟਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਨਾਟਕਕਾਰ, ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਨਿਰਮਾਤਾ ਅਤੇ ਪਟਕਥਾ ਲੇਖਕ, ਕਵੀ, ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਕਾਰਟੂਨਿਸਟ ਹੈ।
ਇੱਕ ਗੇਅ ਕਾਰਕੁੰਨ, ਉਹ ਮਿਸਰੀ ਸਟੇਜ 'ਤੇ ਗੇਅ ਅਤੇ ਲੈਸਬੀਅਨ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਗੀਤਕਾਰੀ ਅਤੇ ਹਮਦਰਦੀ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲੀ ਆਲ-ਗੇ ਅਵਾਰਡ ਜੇਤੂ ਮਿਸਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਆਲ ਮਾਈ ਲਾਈਫ [1] ( ਅਰਬੀ طول عمري, ਲਿਪੀਅੰਤਰਨ ਤੂਲ ਓਮਰੀ ਵਿੱਚ) ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਰਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਮੈਰੀਓਨੇਟ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ, ਜੋ 1998 ਵਿੱਚ ਕਾਇਰੋ ਵਿੱਚ ਗਾਰਡ ਬੁੱਕਸ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
2005 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਮਿਸਰੀ ਸੁਤੰਤਰ ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਮਾਣ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪਾਬੰਦੀਆਂ, ਸੈਂਸਰਸ਼ਿਪ ਅਤੇ ਰਵਾਇਤੀ ਥੋਪੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਆਉਟਲੈਟ ਵਜੋਂ ਮਿਸਰੀ ਅੰਡਰਗਰਾਊਂਡ ਫ਼ਿਲਮ ਸੁਸਾਇਟੀ ( ਅਰਬੀ الجمعية المصرية للأفلام المهمّشة) ਦਾ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾਪਕ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਸੀ।
ਇੱਕ ਗੇਅ ਕਾਰਕੁੰਨ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਹਰ ਸਾਬਰੀ ਨੇ "ਹੋਰਸ" ਉਪਨਾਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਇੰਟਰਨੈਟ 'ਤੇ ਮਿਸਰੀ ਐਲ.ਜੀ.ਬੀ.ਟੀ. ਲਈ ਹੋਰ ਗੇ ਫੋਰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਾਇਨੀਅਰੀ ਕੀਤੀ।
10 ਮਈ, 2001 ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਕਾਇਰੋ 52 ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਕਵੀਨ ਬੋਟ ਡਿਸਕੋਥੈਕ ਘਟਨਾ ਵਿੱਚ 52 ਸਮਲਿੰਗੀ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਾਬਰੀ ਨੇ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਿਰੋਧੀ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਸਮੂਹ ਅਤੇ ਗੇਅ ਸੰਗਠਨਾਂ ਤੋਂ ਸਮਰਥਨ ਮੰਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਸੰਗਠਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲਾਮਬੰਦ ਕੀਤਾ।[2]
2003 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਜੌਨ ਸਕੈਗਲੀਓਟੀ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਡਾਕੂਮੈਂਟਰੀ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ 'ਡੈਂਜਰਸ ਲਿਵਿੰਗ: ਕਮਿੰਗ ਆਉਟ ਇਨ ਦ ਡਿਵਲਪਿੰਗ ਵਰਲਡ'।[3] ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ 'ਕਾਇਰੋ 52' ਕੇਸ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ, ਹੋਂਡੁਰਸ, ਨਾਮੀਬੀਆ, ਯੂਗਾਂਡਾ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਭਾਰਤ, ਵੀਅਤਨਾਮ, ਫਿਜੀ ਅਤੇ ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼ ਦੇ ਕਾਰਕੁੰਨਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮਾਹਰ ਸਾਬਰੀ ਦੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ।