ਮੈਥਿਲੀ ਰਾਓ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਫ੍ਰੀਲਾਂਸ ਫਿਲਮ ਆਲੋਚਕ, ਲੇਖਕ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸਾਬਕਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਲੈਕਚਰਾਰ ਹੈ। [1] [2] [3] ਉਸਨੇ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦ ਹਿੰਦੂ, ਫਰੰਟਲਾਈਨ, ਫਿਲਮ ਟਿੱਪਣੀ, ਸੰਡੇ ਆਬਜ਼ਰਵਰ, ਜੈਂਟਲਮੈਨ, ਦਿ ਇੰਡੀਪੈਂਡੈਂਟ ਅਤੇ ਸਕ੍ਰੀਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਰਾਓ ਨੇ ਦ ਹਿੰਦੂ, ਫਰੰਟਲਾਈਨ, ਫਿਲਮ ਟਿੱਪਣੀ, ਜੈਂਟਲਮੈਨ, ਮੈਨਜ਼ ਵਰਲਡ, ਸਿਨੇਮਾ ਇਨ ਇੰਡੀਆ, ਅਤੇ ਸਾਊਥ ਏਸ਼ੀਅਨ ਸਿਨੇਮਾ ਲਈ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ; ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਦੋ ਨੂੰ ਨੈਸ਼ਨਲ ਫਿਲਮ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨ ਆਫ ਇੰਡੀਆ ਅਤੇ ਸਾਊਥ ਏਸ਼ੀਅਨ ਸਿਨੇਮਾ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਲੰਡਨ ਸਥਿਤ ਸੀ। [4] [5] ਉਸਨੇ ਦਸ ਸਾਲ ਅਖਬਾਰ ਆਈਜ਼ ਵੀਕਲੀ ਵਿੱਚ "ਇਮੇਜ ਆਫ਼ ਵੂਮੈਨ" ਕਾਲਮ ਲਿਖਿਆ। ਉਹ ਸੰਡੇ ਆਬਜ਼ਰਵਰ, ਦਿ ਇੰਡੀਪੈਂਡੈਂਟ, ਸਕ੍ਰੀਨ, ਦਿ ਫ੍ਰੀ ਪ੍ਰੈਸ ਜਰਨਲ, ਬੰਬੇ, ਅਤੇ ਜ਼ੀ ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਲਈ ਵੀ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਆਲੋਚਕ ਹੈ। [4] [6] 2003 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਹਿੰਦੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਐਨਸਾਈਕਲੋਪੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ, ਹਿੰਦੀ ਸਿਨੇਮਾ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਐਨਸਾਈਕਲੋਪੀਡੀਆ ਕਿਤਾਬ ਜੋ ਪਾਪੂਲਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। [4]
ਰਾਓ ਨੇ ਦ ਗੋਲਡਨ ਐਲੀਫੈਂਟ (ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਚਿਲਡਰਨਜ਼ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਇੰਡੀਆ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਅਤੇ ਮੁੰਬਈ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਜਿਊਰੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। [5] ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖੀ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਸਮਿਤਾ ਪਾਟਿਲ: ਏ ਬ੍ਰੀਫ ਇਨਕੈਂਡੇਸੈਂਸ, ਹਾਰਪਰਕੋਲਿਨਸ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਸਮਿਤਾ ਪਾਟਿਲ 'ਤੇ ਇੱਕ ਜੀਵਨੀ ਸੰਬੰਧੀ ਕਿਤਾਬ ਹੈ। ਇੰਡੋ-ਏਸ਼ੀਅਨ ਨਿਊਜ਼ ਸਰਵਿਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, "ਕਿਤਾਬ ਨਾ ਸਿਰਫ ਇਸ ਨਿਪੁੰਨ ਪਰ ਸੁਭਾਵਿਕ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੰਬਿਤ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਕੁਝ ਸਰਵੋਤਮ ਸਿਨੇਮਾ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨਮੋਲ ਡਿਸਟਿਲੇਸ਼ਨ ਵੀ ਹੈ, ਜੋ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਬੇਵਕੂਫ ਭੱਜਣ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀਆਂ ਅਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀਆਂ - ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਸਮਿਤਾ ਇੰਨੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਸਕਦੀ ਹੈ। [7] ਟਾਈਮਜ਼ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ ਨੇ ਇਸਨੂੰ 2015 ਦੇ "ਚੋਟੀ ਦੇ 25 ਚੰਗੇ ਰੀਡਜ਼" ਵਿੱਚ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਹੈ [8]