ਸਤੀਸ਼ ਚੰਦਰ | |
---|---|
![]() | |
ਜਨਮ | ਮੇਰਠ, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ | 20 ਨਵੰਬਰ 1922
ਮੌਤ | 13 ਅਕਤੂਬਰ 2017 | (ਉਮਰ 94)
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਅਲਾਹਾਬਾਦ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ |
ਪੇਸ਼ਾ | ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ |
ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ | ਮੱਧਕਾਲੀ ਭਾਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ |
ਸਤੀਸ਼ ਚੰਦਰ (20 ਨਵੰਬਰ, 1922 – 13 ਅਕਤੂਬਰ 2017) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਜਿਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਖੇਤਰ ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਭਾਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਸੀ।[1]
ਸਤੀਸ਼ ਚੰਦਰ ਦਾ ਜਨਮ 20 ਨਵੰਬਰ 1922 ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹਾਈ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਸਰ ਸੀਤਾ ਰਾਮ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਬਾਸੂਦੇਵੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰਠ, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ (ਫਿਰ ਸੰਯੁਕਤ ਪ੍ਰਾਂਤ) ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[2] ਉਹ ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਏ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੀ.ਏ. (1942), ਐੱਮ. ਏ. (1944) ਅਤੇ ਡੀ.ਫ਼ਿਲ (1948) ਆਰ ਪੀ ਤ੍ਰਿਪਾਠੀ ਦੀ ਦੇਖਰੇਖ ਹੇਠ ਕੀਤੀ।[3][4] ਉਸ ਦਾ ਡਾਕਟਰੇਟ ਦਾ ਥੀਸਸ ' ਤੇ ਸੀ: 8ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀਆਂ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ।
ਚੰਦਰਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸਾਵਿਤਰੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪੁੱਤਰ ਸਨ।[5] 13 ਅਕਤੂਬਰ 2017 ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[6]
ਚੰਦਰਾ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ (ਜੇਐਨਯੂ) ਵਿਖੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਸੀ।[7] ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੇ ਅਲਾਹਾਬਾਦ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਅਲੀਗੜ੍ਹ ਮੁਸਲਿਮ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਅਤੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਅਤੇ 1971 ਵਿੱਚ ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਵਿੱਚ ਸਮਟਸ ਵਿਜ਼ਟਿੰਗ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਸੀ। ਚੰਦਰ 1973 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ। [8] ਐਸ ਗੋਪਾਲ, ਬਿਪਨ ਚੰਦਰਾ ਅਤੇ ਰੋਮਿਲਾ ਥਾਪਰ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਦੇ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਸੋਸ਼ਲ ਸਾਇੰਸਜ਼ ਦੇ ਸੈਂਟਰ ਫਾਰ ਹਿਸਟੋਰੀਕਲ ਸਟਡੀਜ਼ ਦੀ ਵੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[9] ਉਹ ਕੁਝ ਸਾਲ ਲਈ ਇਹਦਾ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਵੀ ਸੀ
ਚੰਦਰਾ ਨੂੰ ਮੁਗ਼ਲ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[10] ਉਸ ਦੀ ਪੁਸਤਕ, ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਭਾਰਤ, ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਭਰ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਅਤੇ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁਸਤਕ ਵਜੋਂ ਵਿਆਪਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਸਤੀਸ਼ ਚੰਦਰ ਭਾਰਤ ਦੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਗ੍ਰਾਂਟਸ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਉਪ ਚੇਅਰਮੈਨ ਅਤੇ ਚੇਅਰਮੈਨ ਸਨ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਹੋਰ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਵਿਚ, ਉਸ ਨੇ 1980 ਅਤੇ 1986 ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਟੋਕੀਓ ਦੀ ਕੌਂਸਲ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਪੈਰਿਸ ਵਿਚ ਮੇਜ਼ਨ ਡੇ ਸਾਇੰਸ ਡੀ ਲੌਮ ਵਿੱਚ ਖੋਜ ਦਾ ਸਹਾਇਕ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਵਿਗਿਆਨਾਂ ਦੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਬੋਰਡ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਰਿਹਾ। 1988 ਵਿਚ, ਉਸਨੂੰ ਯੂਨੀਅਨ ਪਬਲਿਕ ਸਰਵਿਸ ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਉੱਚ ਸਿਵਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਮੁਖੀ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ।[11]
ਸਤੀਸ਼ ਚੰਦਰ, ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੇ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ, ਰੋਮੀਲਾ ਥਾਪਰ, ਆਰ. ਐਸ. ਸ਼ਰਮਾ, ਬਿਪਨ ਚੰਦਰਾ ਅਤੇ ਅਰਜੁਨ ਦੇਵ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ 'ਖੱਬੇਪੱਖੀ' ਜਾਂ 'ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸਨ।[12] 2004 ਵਿੱਚ ਛੇ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਵਕਫ਼ੇ ਦੇ ਬਾਅਦ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਪਾਠ-ਪੁਸਤਕ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[13]
{{cite book}}
: CS1 maint: unrecognized language (link)