ਸੰਗਤਾਰ | |
|---|---|
| ਜਨਮ ਦਾ ਨਾਮ | ਸੰਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹੀਰ |
| ਜਨਮ | 9 ਅਕਤੂਬਰ 1973 ਹਲੂਵਾਲ ਪੰਜਾਬ ਭਾਰਤ |
| ਮੂਲ | ਸਰੀ, ਕਨੇਡਾ |
| ਵੰਨਗੀ(ਆਂ) | ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਮਿਊਜ਼ਿਕ, ਪੰਜਾਬੀ, ਭੰਗੜਾ, ਪੌਪ, ਫ਼ੋਕ |
| ਕਿੱਤਾ | ਗਾਇਕ, ਸੰਗੀਤਕਾਰ, ਗੀਤਕਾਰ, ਅਤੇ ਕਵੀ |
| ਸਾਜ਼ | ਗਿਟਾਰ, ਮਿਊਜ਼ੀਕਲ ਕੀਬੋਰਡ, ਹਰਮੋਨੀਅਮ, ਬੰਸੁਰੀ, ਮੈਨਡੋਲਿਨ, ਤੂੰਬੀ |
| ਵੈਂਬਸਾਈਟ | www |
ਸੰਗਤਾਰ ਹੀਰ , (ਜਨਮ 9 ਅਕਤੂਬਰ 1973) ਆਮ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਨਾਮ ਸੰਗਤਾਰ, ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕ, ਸੰਗੀਤਕਾਰ, ਗੀਤਕਾਰ ਅਤੇ ਕਵੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਕਮਲ ਹੀਰ, ਮਨਮੋਹਨ ਵਾਰਿਸ ਅਤੇ ਦੇਬੀ ਮਖਸੂਸਪੁਰੀ ਵਰਗੇ ਗਾਇਕਾਂ ਲਈ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਮਨਮੋਹਨ ਵਾਰਿਸ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਕਮਲ ਹੀਰ ਦੋਨੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਪੌਪ/ਫੋਕ ਗਾਇਕ ਹਨ।
| Year | Album |
|---|---|
| 1993 | ਗੈਰਾਂ ਨਾਲ ਪੀਂਘਾਂ ਝੂਟਦੀਏ |
| 1994 | ਹੱਸਦੀ ਦੇ ਫੁੱਲ ਕਿਰਦੇ |
| 1995 | ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ ਲਾਰੇ |
| 1996 | ਸੱਜਰੇ ਚਲੇ ਮੁੱਕਲਾਵੇ |
| 1997 | ਗਲੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਹੋਕੇ |
| ਚੜਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਪੰਥ ਖ਼ਾਲਸਾ | |
| 1998 | ਅਖ਼ੀਆਂ |
| ਮਿਤਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹ ਰੁੱਕਦਾ | |
| 1999 | ਬੱਲੇ ਨੀ ਬੱਲੇ |
| 2000 | ਕਮਲੀ |
| ਲਾਰੇ ਤੇਰੇ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਣੇ | |
| ਹੁਸਨ ਦਾ ਜਾਦੂ | |
| 2001 | ਦਿਲ ਦੀ ਚੋਰੀ |
| ਗਜਰੇ ਗੋਰੀ ਦੇ | |
| 2002 | ਮਸਤੀ - ਕੈਂਠੇ ਵਾਲਾ |
| 2003 | ਦਿਲ ਵੱਟੇ ਦਿਲ |
| ਘਰ ਹੁਣ ਕਿਤਨੀ ਕ ਦੂਰ | |
| ਸ਼ੌਂਕੀ ਮੇਲਾ 2003 - ਸਰੀ ਲਾਈਵ | |
| ਮਸਤੀ 2 | |
| 2004 | ਭੋਟੂ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਵਿਹਲੇ ਨੇ |
| ਨੱਚੀਏ ਮਜਾਜਣੇ | |
| ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ 2004 - ਵੰਡਰਲੈਂਡ ਲਾਈਵ | |
| 2005 | ਭੋਟੂ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਫੜੇ ਗਏ |
| ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ 2005 - ਲੰਡਨ ਲਾਈਵ | |
| ਦੁਨੀਆ | |
| 2006 | ਮਸਤੀ 3 |
| ਤਸਵੀਰ - ਲਾਈਵ | |
| ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ 2006 - ਟੋਰਾਂਟੋ ਲਾਈਵ | |
| 2007 | ਚੰਨ ਜਿਹਾ ਗੱਭਰੂ |
| ਦਿਲ ਨੱਚਦਾ | |
| 2008 | ਮੋਤੀ ਚੁਣ ਕੇ |
| ਲਾਰੇ ਗਿਣੀਏ | |
| 2009 | ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ - ਵੈਨਕੂਵਰ ਲਾਈਵ |
| ਜਿੰਦੇ ਨੀ ਜਿੰਦੇ | |
| 2010 | ਦਿਲ ਤੇ ਨਾ ਲਾਈਂ |
| 2011 | ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ 2011 - ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ/ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਲਾਈਵ |
1. ਜਿਹਨੇ ਖੇਡ ਕੇ ਗਲ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ ਨਾ ਜਿਹਦੇ ਤਨ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਨਾ ਕਦੇ ਲੱਗੀ ਹੱਥ ਫੜੀ ਨਾ ਕਦੇ ਗੁਲੇਲ ਹੋਵੇ ਰੇੜ੍ਹੀ ਹੋਵੇ ਨਾ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਬਣੀ ਗੱਡੀ ਰਗੜੀ ਅੰਬ ਦੀ ਕਦੇ ਨਾ ਗੁਠੀ ਹੋਵੇ ਨੜਾ ਚੀਰ ਨਾ ਬੀਨ ਬਣਾ ਛੱਡੀ ਮੁੰਜ ਬਗੜ ਸਰੁਹਾੜ ਕੀ ਖੜ ਕਾਹੀ ਤੂੜੀ ਤੂੜ ਕੇ ਵੇਖੀ ਨਾ ਹੋਏ ਲੱਦੀ
ਠੋਹਲੇ ਅਤੇ ਭੜੋਲੇ ਨੇ ਕੀ ਹੁੰਦੇ ਚਾਟੀ ਚੱਪਣੀ ਗਾਗਰ ਤੇ ਘੜਾ ਕੀ ਏ ਭਾਬੀ ਸੱਸ ਤੇ ਨਣਦ ਦੀ ਕੀ ਟੱਕਰ ਅਜੇ ਕੌਣ ਕੁਆਰਾ ਤੇ ਛੜਾ ਕੀ ਏ ਸੱਥ ਕੀ ਤੇ ਕੀ ਪੰਚਾਇਤ ਹੁੰਦੀ ਬੁੱਢਾ ਪਿੱਪਲ਼ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਥੜ੍ਹਾ ਕੀ ਏ ਏਕੜ ਖੇਤ ਘੁਮਾ ਤੇ ਕੀ ਪੈਲ਼ੀ ਮਰਲਾ ਕਰਮ ਕਨਾਲ਼ ‘ਚੋਂ ਬੜਾ ਕੀ ਏ
ਅਰਲ਼ੀ ਹਲ਼ਸ ਪੰਜਾਲ਼ੀ ਤੇ ਜੁੰਗਲ਼ੇ ਨੂੰ ਭੁੱਲ਼ੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਲੋਕ ਬੇਲੋੜ ਕਹਿ ਕੇ ਦੇਸੀ ਆਖਦੇ ਨੇ ਅਸਲੀ ਚੀਜ਼ ਤਾਂਈਂ ਬਦਲੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਵਕਤ ਦਾ ਮੋੜ ਕਹਿ ਕੇ ਉਂਞ ਠੀਕ ਵੀ ਏ ਵਕਤ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਤੁਰਨਾ ਪਰ ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਇਓ ਜ਼ੁਬਾਨ ਆਪਣੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮਾਰੇਗੀ ਸ਼ਰਮ ਜਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਸਫੈਦੇ ਨੂੰ ਬੋਹੜ ਕਹਿਕੇ ...