ਐਮ14 ਮਾਈਨ ( 56 mm[2.2 in] ਵਿਆਸ) ਵਾਲੀ ਐਂਟੀ-ਪਰਸਨਲ ਲੈਂਡ ਮਾਈਨ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਲਗਭਗ 1955 ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਦਬਾਅ ਪੈਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ `ਫਾਇਰਿੰਗ ਪਿੰਨ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਟੈਬ ਡੈਟੋਨੇਟਰ ਵਿੱਚ ਫਲਿਪ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਬੇਲੇਵਿਲ ਸਪਰਿੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਤੈਨਾਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, M14 ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਧਾਤੂ ਦੀ ਬਣੀ ਹੈ, ਭਾਵ ਇਸਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਕਾਰਨ, ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਟੀਲ ਵਾਸ਼ਰ ਦੇ ਨਾਲ ਮਾਈਨ ਕਲੀਅਰੈਂਸ ਨੂੰ ਸੌਖਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੋਧਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਮਾਈਨ ਦੇ ਥੱਲੇ ਉੱਤੇ ਚਿਪਕਿਆ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।।
M14 ਨੂੰ ਐਕਟੀਵੇਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਬੇਸ ਪਲੱਗ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੀਪਿੰਗ ਪਲੱਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ M46 ਸਟੈਬ ਡੈਟੋਨੇਟਰ ਨੂੰ ਮਾਈਨ ਦੇ ਥੱਲੇ ਵਿੱਚ ਪੇਚ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਮਾਈਨ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੱਡਾ ਪੁੱਟ ਕੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਸਤਹ ਨਾਲ ਫਲੱਸ਼) ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਪਲੇਟ ਨੂੰ ਮਾਈਨਾਂ ਦੇ ਹਰੇਕ ਕਰੇਟ ਵਿੱਚ ਸਪਲਾਈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਰਮਿੰਗ ਰੈਂਚ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਇਸਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਸਥਿਤੀ ਤੱਕ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਘੁੰਮਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਯੂ-ਆਕਾਰ ਵਾਲੀ ਧਾਤੂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਲਿੱਪ (ਯੂ ਕਲਿਪ) ਨੂੰ ਨੱਥੀ ਕੋਰਡ 'ਤੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਦਬਾਅ ਪਲੇਟ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ, ਮਾਈਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਹੈ. [1] ਜਦੋਂ ਯੂਐਸਏ ਦੁਆਰਾ ਤੈਨਾਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਐਮ 14 ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਸਤੂ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਦੂਜੀਆਂ ਮਾਈਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ M16, M15 ਜਾਂ M19 । ਇੱਕ "ਮਿਕਸਡ ਮਾਈਨਫੀਲਡ" ਵਿੱਚ ਐਂਟੀ-ਟੈਂਕ ਮਾਈਨਾਂ ਐਂਟੀ-ਪਰਸਨਲ ਮਾਈਨਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਉਲਟ। ਐਮ 14 ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਮਿਤ ਹੋਰ ਮਾਈਨ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ PMA-2, VS-50, ਵਾਲਮਾਰਾ 69 ਜਾਂ TM-62 ਦੇ ਨਾਲ।
ਐਮ 14 ਮਾਈਨਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਆਰਮਿੰਗ ਇੰਡੀਕੇਟਰ (ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਪਲੇਟ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਤੀਰ ਉਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ) ਹੈ ਜੋ ਕਿ A ARM ਮਤਲਬਕ ਵਿਸਫੋਟ ਵਾਸਤੇ ਤਿਆਰ ਜਾਂ S(afe)ਸੁਰਖਿਅਤ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਸਪਸ਼ਟ ਸੰਕੇਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੀਰ "A" ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਐਮ 14 ਵਿਸਫੋਟ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਇਸ 'ਤੇ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ। ਐਮ 14 ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਸਤਰ ਕਰਨ ਲਈ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਕਦਮ ਉਲਟੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬੂਬੀ ਟ੍ਰੈਪ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਐਂਟੀ-ਹੈਂਡਲਿੰਗ ਯੰਤਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਫਿੱਟ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਥਾਂ-ਥਾਂ 'ਤੇ ਬਾਰੂਦੀ ਸੁਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਅਕਸਰ ਮਿਆਰੀ ਡੀਮਾਈਨਿੰਗ ਅਭਿਆਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਐਮ 14 1974 ਤੋਂ ਸਰਗਰਮ ਯੂਐਸ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 2010 ਤੱਕ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ 'ਤੇ ਸੰਕਟਕਾਲੀਨ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਰਿਜ਼ਰਵ ਵਿੱਚ ਰੱਖੇ 1.5 ਮਿਲੀਅਨ ਮਾਈਨਾਂ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹਥਿਆਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਮਾਈਨ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਰਯਾਤ ਅਤੇ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਐਮ 14 ਵਾਲੇ ਅਣਪਛਾਤੇ ਮਾਈਨਫੀਲਡ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਐਮ 14 ਅੰਗੋਲਾ, ਕੰਬੋਡੀਆ, ਚਾਡ, ਚਿਲੀ, ਅਲ ਸਲਵਾਡੋਰ, ਇਰੀਟਰੀਆ, ਇਥੋਪੀਆ, ਸਾਈਪ੍ਰਸ, ਈਰਾਨ, ਇਰਾਕ, ਜਾਰਡਨ, ਲਾਓਸ, ਲੇਬਨਾਨ, ਮਲਾਵੀ, ਮੋਜ਼ਾਮਬੀਕ, ਸੋਮਾਲੀਆ, ਵੀਅਤਨਾਮ ਅਤੇ ਜ਼ੈਂਬੀਆ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਐਮ 14 ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਵੀਅਤਨਾਮ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਬਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। [2] ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ 2008 ਤੱਕ, ਬਾਗੋ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦੇ ਨਗਯਾਂਗ ਚਾਏ ਡਾਉਕ ਵਿਖੇ ਮਿਆਂਮਾਰ ਡਿਫੈਂਸ ਪ੍ਰੋਡਕਟਸ ਇੰਡਸਟਰੀਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਬਰਮਾ ਵਿੱਚ ਐਮ 14 ਬਾਰੂਦੀ ਸੁਰੰਗ ਦੀ ਇੱਕ ਗੈਰ-ਲਾਇਸੈਂਸੀ ਕਾਪੀ ਬਣਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। [3] ਸਥਾਨਕ ਬਰਮੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਮਾਈਨ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। [4] [5]
ਜਿਵੇਂ VS-MK2 (33 ਗ੍ਰਾਮ ਵਿਸਫੋਟਕ ਚਾਰਜ), SB-33 (35 ਗ੍ਰਾਮ ਚਾਰਜ) ਜਾਂ PMA-3 (35 ਗ੍ਰਾਮ ਚਾਰਜ) ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ M14 ਮਾਈਨ ਵਿੱਚ 29 ਗ੍ਰਾਮ ਉੱਚ ਵਿਸਫੋਟਕ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੀੜਤਾਂ ਨੂੰ ਅਯੋਗ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੱਕ M14 ਤੋਂ ਧਮਾਕੇ ਦਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਘਾਤਕ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਇਹ ਮੰਨ ਕੇ ਕਿ ਤੁਰੰਤ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਡਾਕਟਰੀ ਦੇਖਭਾਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ) ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੀੜਤ ਦੇ ਪੈਰ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਚਾਲ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸਥਾਈ ਤੌਰ ਤੇ ਅਪੰਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਇੱਕ M14 ਵਿੱਚ ਵਿਸਫੋਟਕ ਚਾਰਜ ਥੋੜਾ ਕੋਨ ਆਕਾਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਆਕਾਰ ਵਾਲਾ ਚਾਰਜ ) ਧਮਾਕੇ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ।
<ref>
tag; name "FM A" defined multiple times with different content
{{cite web}}
: CS1 maint: unfit URL (link)