ਲੇਖਕ | ਜੌਨ ਕੀਟਸ |
---|---|
ਦੇਸ਼ | ਇੰਗਲੈਂਡ |
ਭਾਸ਼ਾ | ਅੰਗਰੇਜੀ |
"ਓਡ ਟੂ ਏ ਨਾਈਟਿੰਗਲ" ਜੌਨ ਕੀਟਸ ਦੀ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ਜੋ ਜਾਂ ਤਾਂ ਲੰਡਨ ਦੇ ਹੈਮਪਸਟਿਡ ਵਿੱਚ ਸਪੈਨਿਅਰਡਜ਼ ਇਨ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ ਜਾਂ ਕੀਟਸ ਦੇ ਦੋਸਤ ਚਾਰਲਸ ਆਰਮੀਟੇਜ ਬ੍ਰਾਊੈਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਵੇਂਟਵਰਥ ਪਲੇਸ ਵਿਖੇ ਕੀਟਸ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਬਗੀਚੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਲੂਕ ਦੇ ਦਰੱਖਤ ਹੇਠ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ। ਹੈਮਪਸਟੇਡ ਵਿੱਚ ਵੀ. ਬ੍ਰਾਊਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇੱਕ ਨਾਈਟਿੰਗਲ ਨੇ ਆਪਣਾ ਘਰ ਆਲ੍ਹਣਾ ਕੀਟਸ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਊਨ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਘਰ ਵਿੱਚ 1819 ਦੀ ਬਸੰਤ ਦੌਰਾਨ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਪੰਛੀ ਦੇ ਗਾਣੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਟਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਬਾਰੇ ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਸ ਦੇ 1819 ਓਡਸ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਜੁਲਾਈ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਐਨਨਲਸ ਆਫ਼ ਫਾਈਨ ਆਰਟਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਈ। 1819 ਓਡਸ ਜੌਹਨ ਕੀਟਸ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਵਿ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ।[1]
"ਓਡ ਟੂ ਏ ਨਾਈਟਿੰਗਲ" ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਜੌਹਨ ਕੀਟਸ ਦੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਸਮਰੱਥਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਯਾਤਰਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦੀ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਧੁਰਾ ਕੀਟਸ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਅਨੰਦ ਦੇ ਅਨੁਭਵਕ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਇ ਕੁਦਰਤ, ਪਰਿਵਰਤਨ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦਰਸਾਉਣ ਵਾਲੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ ਕੀਟਸ ਦੇ ਨਿਜੀ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹੈ।
ਨਾਈਟਿੰਗਲ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਵਿਚਲੇ ਦਰਸ਼ਨ ਅਨੁਸਾਰ ਮੌਤ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਰਾਹੀਂ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਮੌਤ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਪੰਛੀ ਆਪਣੇ ਗਾਣੇ ਦੁਆਰਾ ਜੀਉਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਮਨੁੱਖ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਇਸ ਸਵੀਕਾਰ ਨਾਲ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਨੰਦ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਮੌਤ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਟੱਲ ਅੰਗ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਕੀਟਸ ਭੌਤਿਕ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੁਰਦਾ ਵੇਖਦੇ ਹਨ — ਇੱਕ " ਸੋਡ " ਵਜੋਂ ਜਿਸ ਤੇ ਨਾਈਟਿੰਗਲ ਗਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਬਗੀਚੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮਨੁੱਖ ਵਿਚਕਾਰ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਕਲਪਨਾ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵੀ ਤੀਬਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਮੌਸਮ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕਵਿਤਾ 1819 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਬਸੰਤ ਹਾਲੇ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਕੀਟਸ ਦੇ 1819 ਦੇ ਛੇ ਵੱਡੇ ਆਡਿਓਜ਼ ਵਿੱਚੋਂ, " ਓਡ ਟੂ ਸਾਇਕੀ " ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲਾਂ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ " ਟੂ ਆਟੋਮੈਨ " ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ, ਉਸਨੇ "ਓਡ ਟੂ ਏ ਨਾਈਟਿੰਗਲ" ਲਿਖਿਆ.[2] ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ "ਓਡ ਟੂ ਏ ਨਾਈਟਿੰਗਲ" 26 ਅਪ੍ਰੈਲ ਤੋਂ 18 ਮਈ 1819 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਮੌਸਮ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਚਿੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਮਈ ਦੇ ਦਿਨ ਫੈਨੀ ਬ੍ਰਾਵੇਨ ਨੂੰ ਭੇਜੇ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਵਿਤਾ ਹੈਮਪਸਟਡ ਹਾਊਸ ਵਿੱਚ ਕੀਟਜ਼ ਵਲੋਂ ਲਿਖੀ ਗਈ ਅਤੇ ਸੀ ਬ੍ਰਾਊਨ ਨਾਲ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜਦੋਂ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ ਤੇ ਉਹ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਝੀਲ ਦੇ ਦਰੱਖਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੈਠੇ ਸਨ।[3] ਕੀਟਸ ਦੇ ਦੋਸਤ ਬ੍ਰਾਉਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕੀਟਸ ਨੇ ਇੱਕ ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਹੀ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰ ਲਿਆ: “ਸੰਨ 1819 ਦੀ ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਾਈਟਿੰਗਲ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਕੀਟਸ ਨੇ ਉਸਦੇ ਗਾਣੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਅਨੰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਵੇਰੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਕੁਰਸੀ ਸਵੇਰ ਦੇ ਨਾਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਮੇਜ਼ ਤੋਂ ਇੱਕ ਘੜੇ ਦੇ ਬੂਟੇ ਹੇਠਾਂ ਘਾਹ ਦੇ ਪਲਾਟ ਤੇ ਲੈ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਕਾਗਜ਼ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਖੁਰਚੀਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕੇ ਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਪੁੱਛ-ਪੜਤਾਲ ਕਰਨ 'ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸਕ੍ਰੈਪ ਮਿਲੇ - ਚਾਰ ਜਾਂ ਪੰਜ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਵਿ-ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਾਈਟਿੰਗਲ ਦੇ ਗਾਣੇ' ਤੇ ਜੋੜਿਆ।"[4] ਬ੍ਰਾਊਨ ਦਾ ਭਾਵ ਨਿੱਜੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕਵਿਤਾ ਸਿੱਧੇ ਉਸਦੇ ਘਰ ਦੇ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਕੰਮ ਦੁਆਰਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੀਟਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਨਾਈਟਿੰਗਲ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਦੇ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਾਹਿਤ ਦੋਵਾਂ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ।[5]
"ਓਡ ਟੂ ਏ ਨਾਈਟਿੰਗਲ" ਦੀ ਸਹੀ ਤਾਰੀਖ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ "ਓਡ ਆਨ ਇੰਡੋਲੈਂਸ", "ਓਡ ਓਨ ਮੇਲਾਨਚੋਲੀ", ਅਤੇ " ਓਡ ਓਨ ਏ ਗ੍ਰੀਸ਼ੀਅਨ ਅਰਨ ", ਦੀ ਸਪਸ਼ਟ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੀਟਸ ਨੇ 'ਮਈ 1819' ਵਜੋਂ ਤਾਰੀਖ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਇਕੱਠਿਆਂ ਚਾਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਉੜੀਆਂ ਰੂਪਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਏਕਤਾ ਹੈ। ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜਿਸ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕ੍ਰਮ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਢਾਂਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਰਤੀਬ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੀਟਸ "ਓਡੇ ਆਨ ਏ ਗ੍ਰੇਸੀਅਨ ਉਰਨ" ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖ ਰਹੇ ਸਨ। ਬ੍ਰਾਊਨ ਨੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਿਚਰਡ ਵੁੱਡਹਾਉਸ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ।[6] ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਕੀਟਸ ਦੇ ਦੋਸਤ, ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਹੇਡਨ ਨੂੰ "ਓਡ ਟੂ ਏ ਨਾਈਟਿੰਗਲ" ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਪੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਵਿਤਾ ਐਨਲਜ਼ ਆਫ ਫਾਈਨ ਆਰਟਸ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ, ਜੇਮਜ਼ ਐਲਮਜ਼ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਐਲਜ਼ ਨੇ ਕੀਟਸ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਰਕਮ ਅਦਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਮੂਲ ਕਵਿਤਾ ਜੁਲਾਈ ਦੇ ਅੰਕ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਈ।[7] ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕੀਟਸ ਦੇ 1820 ਓਡਸ ਨਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਲਮੀਆ, ਇਜ਼ਾਬੇਲਾ, ਦਿ ਹੱਵ ਆਫ਼ ਸੇਂਟ ਐਗਨੇਸ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[8]