ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ

ਨਾਮ
	Her Highness Sree Padmanabhasevini Vanchi Dharma Vardhini Raja Rajeshwari Maharani Uthrittathi Thirunal Gowri Parvathi Bayi, Attingal Elaya Thampuran, Regent Maharani of Travancore.

ਉਥਰੀਟਿਥ ਤੀਰੁਨਾਲ ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ
ਉਥਰੀਟਿਥ ਤੀਰੁਨਾਲ ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ
ਤਰਾਵਣਕੋਰ ਦੀ ਮਹਾਰਾਣੀ ਰੀਜੈਂਟ
ਸ਼ਾਸਨ ਕਾਲ	1815–1829
ਪੂਰਵ-ਅਧਿਕਾਰੀ	ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ
ਵਾਰਸ	ਸਵਾਤੀ ਥਿਰੁਨਾਲ ਰਾਮ ਵਰਮਾ
ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ	ਰਾਘਵ ਵਰਮਾ ਕੋਵਿਲ ਥਾਮਪੁਰਮ
ਔਲਾਦ	ਕੋਈ ਨਹੀਂ
ਨਾਮ
ਨਾਮ
	Her Highness Sree Padmanabhasevini Vanchi Dharma Vardhini Raja Rajeshwari Maharani Uthrittathi Thirunal Gowri Parvathi Bayi, Attingal Elaya Thampuran, Regent Maharani of Travancore.
ਸ਼ਾਹੀ ਘਰਾਣਾ	ਵਨਾਦ ਸਵਰੂਪਮ
ਰਾਜਵੰਸ਼	ਕੁਲਸੇਖਰ
ਧਰਮ	ਹਿੰਦੂ

ਉਥਰੀਟਿਥ ਤੀਰੁਨਾਲ ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ (1802-1853) ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਤਰਾਵਣਕੋਰ ਦੀ ਰੀਜੈਂਟ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ 1815 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਮਹਾਰਾਣੀ ਗੌਰੀ ਲਕਸ਼ਮੀ ਬਾਈ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਸ ਪਦਵੀ ਤੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੋਈ ਅਤੇ 1829 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਭਤੀਜੇ, ਮਹਾਰਾਜ ਸਵਾਥੀ ਥਿਰੁਨਲ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਣ ਤੱਕ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਰਹੀ।

ਸ਼ੁਰੂ ਦਾ ਜੀਵਨ

ਮਹਾਰਾਣੀ ਗੌਰੀ ਪਾਰਬਤੀ ਬਾਈ ਦਾ ਜਨਮ 1802 ਵਿੱਚ ਤਰਾਵਣਕੋਰ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਵਾਰ ਦੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਭਰੀਨੀ ਥਿਰੁਨਾਲ ਦੀ ਕੁਖੋਂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਅਟਿੰਗਲ ਦੀ ਵੱਡੀ ਰਾਣੀ ਸੀ (ਤਰਾਵਣਕੋਰ ਦੀਆਂ ਮਹਾਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਅਟਿੰਗਲ ਦੀਆਂ ਰਾਣੀਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਟਾਇਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ)। ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਮਹਾਰਾਣੀ ਗੌਰੀ ਲਕਸ਼ਮੀ ਬਾਈ ਦੀ 1815 ਵਿੱਚ ਜਣੇਪੇ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਤਾਂ ਗੌਰੀ ਪਾਰਬਤੀ ਬਾਈ ਕੇਵਲ ਤੇਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਪਰਵਾਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਗਈ ਇੱਕਮਾਤਰ ਨਾਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਗੌਰੀ ਪਾਰਬਤੀ ਬਾਈ ਆਪਣੇ ਭਤੀਜੇ, ਵਾਰਿਸ, ਮਹਾਰਾਜ ਸਵਾਤੀ ਥਿਰੁਨਾਲ ਰਾਮ ਵਰਮਾ ਵਲੋਂ ਰੀਜੇਂਟ ਮਹਾਰਾਣੀ ਬਣ ਗਈ। ਆਪਣੇ ਪਦ ਗ੍ਰਹਿਣ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦੇਵਰ, ਚੰਗੰਸ਼ਰੀ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਰਾਜਾ ਰਾਜਾ ਵਰਮਾ, ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ ਰਾਘਵ ਵਰਮਾ, ਜੋ ਕਿਲੀਮਾਨੂਰ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਵਾਰ ਤੋਂ ਸੀ, ਦੁਆਰਾ ਸਰਗਰਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਲਾਹ ਮਿਲਦੀ ਸੀ।

ਵਜਾਰਤ ਤਬਦੀਲੀ

ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮਹਾਰਾਣੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕਾਰਜ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਦੀਵਾਨ ਜਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਦੀਵਾਨ ਦੇਵਨ ਪਦਮਨਾਭਨ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਰਾਜ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਉਪ-ਪ੍ਰਧਾਨ ਬੱਪੂ ਰਾਵ ਸੰਭਾਲਦਾ ਸੀ। 1815 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਹਮਣ ਸਾਂਕੁ ਅੰਨਵੀ ਪਿੱਲੈ ਨੂੰ ਪਦ ਉੱਤੇ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਲੇਕਿਨ ਛੇਤੀ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਔਖੇ ਦਫ਼ਤਰ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਵਿੱਚ ਨਾਕਾਮੀਮਿਲੀ ਅਤੇ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉਸ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੈਜੀਡੈਂਟ ਦੇ ਸੁਝਾਅ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦਸ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ, ਕਰਨਲ ਮੁਨਰੋ, ਤਰਾਵਣਕੋਰ ਦੇ ਹੁਜੂਰ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਇੱਕ ਜੱਜ ਰਮਨ ਮੇਨਨ ਨੂੰ ਦੀਵਾਨ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਦੀਵਾਨ ਰਮਨ ਮੇਨਨ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੈਜੀਡੈਂਟ ਵਿੱਚਕਰ ਮੱਤਭੇਦ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਰਮਨ ਮੇਨਨ ਨੂੰ 1817 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਮਨ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਮੁੰਤਕਿਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਬਿੰਦੂ ਉੱਤੇ ਉਸ ਨੇ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਟਾਇਰ ਹੋਣਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਦੀਵਾਨ ਰਮਨ ਮੇਨਨ 20ਵੀਂ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਭਾਰਤੀ ਸਫ਼ਾਰਤੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਣ ਮੇਨਨ ਦੇ ਮਹਾਨ ਦਾਦਾ ਅਤੇ ਵੇਂਗਲਿਲ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਪੂਰਵਜ ਸਨ। ਰੇੱਡੀ ਰਾਵ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਡਿਪਟੀ ਦੀਵਾਨ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ 1817 ਦੇ ਸਿਤੰਬਰ ਵਿੱਚ ਰੈਜੀਡੈਂਟ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੀ। ਉਹ 1821 ਤੱਕ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਰਾਜ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। 1891 ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੈਜੀਡੈਂਟ ਕਰਨਲ ਮੁਨਰੋ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਦ ਤੋਂ ਇਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਨਿਵਾਸੀ ਕਰਨਲ ਮੈਕਡਾਵੇਲ ਸਫਲ ਹੋਇਆ। ਤਰਾਵਣਕੋਰ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਤਿਨਿੱਧੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਹਾਇਕ, ਵੇਂਕਟੱਟ ਰਾਵ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਤੇ ਦੀਵਾਨ ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਦੂਰੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ 1821 ਵਿੱਚ ਵੇਨਕੱਟਾ ਰਾਵ ਤਰਾਵਣਕੋਰ ਦਾ ਦੀਵਾਨ ਬਣਿਆ। ਉਹ ਸਾਲ 1830 ਤੱਕ ਦੀਵਾਨ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ।

ਮੁੱਖ ਕਾਰਜ

ਮਹਾਰਾਨੀ ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਤੀਜੇ ਵਲੋਂ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸੁਧਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ। ਮੁੱਖ ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਸਨ:

ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦਾ ਪਤਾ 1817 ਵਿੱਚ ਰਾਣੀ ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ ਦੁਆਰਾ ਰਾਇਲ ਰਿਸਕ੍ਰਿਪਟ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਤੋਂ ਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੱਥ 'ਨੂੰ ਘੋਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ, "ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਸਿੱਖਿਆ" ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਬਹੁਤੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਈਸਾਈ ਰਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਹਿੰਦੂ ਧਾਰਮਿਕ ਸਮਾਗਮਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਧਾਰਮਿਕ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜਾਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਜਨਤਕ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਕਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਸੋਨੇ ਅਤੇ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਸੰਬੰਧੀ ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਨੀਵੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਉੱਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਅਨੁਸਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਨਈਅਰਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਵਿਚੋਂ, ਸੋਨੇ ਦੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ, ਇੱਕ ਅਡਿਆਰਾ ਪੈਨਮ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲਾਇਸੈਂਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਜ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਬੰਨ੍ਹਣ (ਟਾਈਲਾਂ ਨਾਲ) ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ। ਕੇਰਲ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿੱਚ ਇਹ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਘੋਸ਼ਣਾ ਸੀ, ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਕਿ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਜ਼ਮੋਰਿਨ ਵਰਗੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਹੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਕੋਚਿਨ ਦੇ ਰਾਜਿਆਂ ਵਰਗੇ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
ਕੁਝ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਰਫ ਨਈਅਰਾਂ ਤੱਕ ਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਅਦੀਯਾਰਾ ਪੈਨਮ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨਲੂਕੇਟਟਸ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਰਿਹਾਇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਟੂ ਕੇੱਟਸ, ਪੰਥਰੈਂਡੂ ਕੇੱਟਸ ਆਦਿ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਉੱਚ ਟੈਕਸਾਂ ਅਤੇ ਲੋੜੀਂਦੇ ਲਾਇਸੈਂਸਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਨ। ਅਜਿਹੇ ਟੈਕਸਾਂ ਅਤੇ ਅਦਾਇਗੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਸੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਾਲਕੀ, ਹਾਥੀ ਦੇ ਉਪਰ ਅਤੇ ਗੱਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਪੈਸੇ ਦੇ ਸਕਦੇ ਸਨ।
ਕੌਫੀ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।
ਟੀਕਾਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਮਹਾਰਾਣੀ ਗੌਰੀ ਲਕਸ਼ਮੀ ਬਾਈ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਅੰਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਰਿਜੈਂਟ ਮਹਾਰਾਣੀ ਗੌਰੀ ਪਾਰਵਤੀ ਬਾਈ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਸੀ।
ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੇ ਤ੍ਰਾਵਨਕੋਰ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਉੱਦਮ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਚਰਚਾਂ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ।
ਵੇਲੂ ਥੰਪੀ ਡਲਾਵਾ ਦੇ ਬਗਾਵਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤ੍ਰਵਾਣਕੋਰ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਅਧੀਨ ਮਹੱਲਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਲਈ ਅਤੇ ਸੱਤ ਸਰਕਾਰੀ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੇ ਮਦਰਾਸ ਦੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ 1819 ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਵਧਾ ਕੇ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਇੱਕ ਸੌ ਆਦਮੀ ਬਣਾ ਲਿਆ।
1818 ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਾਣੀ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਦੌਰਾਨ, ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਨੇ ਕੁਝ ਦੱਸੇ ਗਏ ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਕੀਮਤਾਂ 'ਤੇ ਜਾਫਨਾ ਤੰਬਾਕੂ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਲਈ ਸਿਲੋਨ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਪਾਰ ਸੰਧੀ ਕੀਤੀ।
ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ 1823 ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਦੇ ਜਲੂਸਾਂ ਦੌਰਾਨ ਮਸ਼ਾਲਾਂ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਲਾਰਡ ਐਸ਼ਲੇ ਨੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਐਕਟ ਪਾਸ ਕੀਤੇ, ਇਸ ਤੋਂ 20 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਪਤਿਤ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਾਉਣਾ ਸੀ। ਕੋਲੇ ਦੀਆਂ ਖਾਣਾਂ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਨੰਗੇ ਛਾਤੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ

1817 ਦੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਸਰਵ ਵਿਆਪਕਕਰਨ ਸੰਬੰਧੀ ਰੀਸਕ੍ਰਿਪਟ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ: "ਰਾਜ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਸਾਰੀ ਲਾਗਤ ਨੂੰ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਰੱਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪਿਛੜਿਆਪਨ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਜੋ ਵਿਦਿਆ ਦੇ ਫੈਲਾਅ ਨਾਲ ਉਹ ਬਿਹਤਰ ਬਣ ਸਕਣ। ਵਿਸ਼ੇ ਅਤੇ ਲੋਕ ਸੇਵਕ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦੀ ਸਾਖ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧ ਸਕਦੀ ਹੈ।"

1817 ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਾਣੀ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਨੂੰ ਵਿਦਿਅਕ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਨੇ ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਵਿੱਚ 'ਮੈਗਨਾ ਕਾਰਟਾ ਆਫ਼ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ' ਕਿਹਾ। ਇਸ ਰੀਸਕ੍ਰਿਪਟ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਰਾਜ ਸ਼ਾਮਲ ਖਰਚਿਆਂ ਲਈ ਬਜਟ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਨਿਯਮ ਇਹ ਵੀ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹਰ ਸਕੂਲ ਨੂੰ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਲੀਹਾਂ 'ਤੇ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਦੋ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਇਸ ਨੂੰ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਜਨਤਕ ਮਾਲੀਏ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਲੀ ਰਸਮੀ ਮਾਨਤਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਰੀਜੈਂਸੀ ਦਾ ਪਤਨ

ਸੰਨ 1829 ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਾਜਾ ਸਵਾਤੀ ਥਿਰੂਨਲ ਸੋਲਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮੇਜਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਮਾਸੀ, ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਲੋਂ ਤਿਆਗ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮਹਾਰਾਜਾ ਸਵਾਤੀ ਥਿਰੂਨਲ ਨੂੰ 1829 ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਦਾ ਤਾਜ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਪਰਿਵਾਰ