ਜਾਜ਼ੀਬ ਕੁਰੈਸ਼ੀ (ਉਰਦੂ: جاذب قریشی) (ਜਨਮ 3 ਅਗਸਤ 1940) ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦਾ ਇੱਕ ਉਰਦੂ ਕਵੀ, ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਆਲੋਚਕ ਹੈ।[1][2][3] ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਾਵਿ ਪੁਸਤਕਾਂ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ।[4]
ਕੁਰੈਸ਼ੀ ਦਾ ਜਨਮ 3 ਅਗਸਤ 1940 ਨੂੰ ਲਖਨਊ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਬਿਤਾਇਆ ਸੀ।[4] ਜਦੋਂ ਉਹ ਛੇ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ।[4] ਉਹ 1950 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਲਹੌਰ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਚਲੇ ਗਏ।[4] ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਸਾਹਿਤਕ ਸਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।[4] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸਾਹਿਤਕ ਇਕੱਤਰਤਾ ਸ਼ਾਹੀ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਸ਼ਾਇਰ ਅਹਿਸਾਨ ਦਾਨਿਸ਼ ਨੇ ਕੀਤੀ।[4]
ਕੁਰੈਸ਼ੀ ਨੂੰ ਸ਼ਾਕਿਰ ਦੇਹਲਵੀ ਦੁਆਰਾ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜੋ ਦਾਗ ਦੇਹਲਵੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ। ਕੁਰੈਸ਼ੀ 1962 ਵਿੱਚ ਕਰਾਚੀ ਚਲੇ ਗਏ,[4] ਉਸਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਸਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।[4] ਉਸਨੇ ਕਰਾਚੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਮਾਸਟਰ ਡਿਗਰੀ ਲਈ ਯੋਗਤਾ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ।[4] ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇੱਕ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਬਣ ਗਿਆ।[4] ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਫੀਚਰ ਫਿਲਮ, "ਪੱਥਰ ਕੇ ਸਨਮ" ਵੀ ਬਣਾਈ, ਪਰ ਇਹ ਜਨਤਕ ਹੁੰਗਾਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀ ਅਤੇ ਵਿੱਤੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।[4]