ਜਾਰਜੀ ਪਰਤਸਲੇਵ

ਜਾਰਜੀ ਪਰਤਸਲੇਵ
ਜਨਮ
Георги Иванов Парцалев

(1925-06-16)ਜੂਨ 16, 1925
ਲੇਵਸਕੀ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ
ਮੌਤਅਕਤੂਬਰ 31, 1989(1989-10-31) (ਉਮਰ 64)
ਸੋਫ਼ੀਆ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾਬੁਲਗਾਰੀਆਈ
ਪੇਸ਼ਾਅਦਾਕਾਰ, ਥੀਏਟਰ
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ1956-1989

ਜਾਰਜੀ ਇਵਾਨੋਵ ਪਰਤਸਲੇਵ (ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ: Георги Иванов Парцалев ; 16 ਜੂਨ 1925 - 31 ਅਕਤੂਬਰ 1989) ਇੱਕ ਬੁਲਗਾਰੀਅਨ ਥੀਏਟਰ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਅਦਾਕਾਰ ਸੀ ਜੋ ਜਿਆਦਾਤਰ ਕਾਮੇਡੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

1925 ਵਿੱਚ ਪਲੈਵਨ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੇ ਲੇਵਸਕੀ ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ ਪਰਤਾਸਲੇਵ ਨੇ ਪਲੈਵਨ ਵਿੱਚ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸੋਫੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਮੈਡੀਸਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। 1956 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਸੋਫੀਆ ਵਿੱਚ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਥੀਏਟਰ ਦੁਆਰਾ ਨੌਕਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਿਲਮੀ ਭੂਮਿਕਾ 1958 ਵਿੱਚ ਲੂਬੀਮੇਟਸ 13 ਨਾਲ ਆਈ ਸੀ। 1950 ਅਤੇ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਅਤੇ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ, ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦ ਟਾਈਡ ਅਪ ਬੈਲੂਨ (1967), ਵ੍ਹੇਲ (1970), ਪੇਟੀਮਾਟਾ ਓਟ ਮੋਬੀ ਡਿਕ (1970), ਥ੍ਰੀ ਰੀਜ਼ਰਵਿਸਟਸ (1971), ਵਿਦ ਦ ਚਿਲਡਰਨ ਏਟ ਦ ਸੀਸਾਇਡ (1972), ਇੰਡੀਅਨ ਸਮਰ (1973), ਬਸ਼ਤਾ ਮੀ ਬੁਆਏਡਜ਼ਿਯਾਟਾ (1974), ਦ ਫੋਨੀ ਸ਼ਿਵਲਾਈਜੇਸ਼ਨ (1974), ਫਾਰਸਾਈਟਡ ਫਾਰ ਟੂ ਡਾਇਪਟਰਜ਼ (1976), 13-ਏਟਾ ਗੋਡੇਨੀਟਸ ਨ ਪ੍ਰਿੰਟਸ (1987), ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਨਾਲ ਬੁਲਗਾਰੀਅਨ ਕਾਮੇਡੀ ਦੀ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਬਣ ਗਿਆ। 1960 ਵਿਆਂ ਦੇ ਅਖੀਰ 'ਚ ਉਸ 'ਤੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਤੀਜਾ 1968 ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਸਮਲਿੰਗਤਾ ਨੂੰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਪਰਤਸਲੇਵ ਦੀ ਮੌਤ 1989 ਵਿੱਚ ਸੋਫੀਆ ਵਿੱਚ 64 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ। ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਜਾਣੂਆਂ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਗੇਅ ਸੀ।[1][2][3]

ਕਮਿਊਨਟੀ ਸੈਂਟਰ (ਚੀਟਲਿਸ਼ਟੇ) ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਇੱਕ ਗਲੀ ਦਾ ਨਾਮ ਪਰਤਸਲੇਵ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ ਉਸਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਯਾਦਗਾਰੀ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਹੈ, ਜੋ ਪਰਤਸਲੇਵ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ।

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ "Панайот Панайотов за Георги Парцалев: „Беше хомосексуалист, а аз обратните не ги обичам, но с него можех да контактувам професионално на сцената"". Archived from the original on 2009-05-04. Retrieved 2020-04-25. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  2. ↑ "Д-р Тодор Бостанджиев: „Георги Парцалев хич не приличаше на гей, но на Емил Димитров му личеше"". Archived from the original on 2007-09-27. Retrieved 2020-04-25. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  3. ↑ "Калоянчев за Парцалев: „Иначе пък възпитан. Те всички педерасти са възпитани хора. И талантливи."". Archived from the original on 2007-09-28. Retrieved 2020-04-25. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  • Илия Ангелов, „Тъжният клоун Георги Парцалев“ . ИК "ДБ Мария", 2002.
  • Севелина Гьорова, „Георги Парцалев. Сълзата на Дон Кихот “ . София: Дамян Яков, 2005.  
  • Иван Келиванов, „На лицето усмивка, на сърцето тъга“

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

[ਸੋਧੋ]