ਫਲਸਤੀਨੀ ਕਲਾ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਹੈ ਜੋ ਫਲਸਤੀਨੀ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਪੇਂਟਿੰਗਾਂ, ਪੋਸਟਰਾਂ, ਸਥਾਪਨਾ ਕਲਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਫਲਸਤੀਨ ਦੇ ਭੂਗੋਲਿਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਲਾ ਲਈ ਵੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਇਸਦੀ ਆਧੁਨਿਕ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਫਲਸਤੀਨੀ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਫਲਸਤੀਨੀ ਸਮਾਜ ਦੀ ਬਣਤਰ ਦੇ ਸਮਾਨ, ਫਲਸਤੀਨੀ ਕਲਾ ਖੇਤਰ ਚਾਰ ਮੁੱਖ ਭੂਗੋਲਿਕ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ: ਵੈਸਟ ਬੈਂਕ ਅਤੇ ਗਾਜ਼ਾ ਪੱਟੀ; ਇਜ਼ਰਾਈਲ; ਅਰਬ ਸੰਸਾਰ, ਯੂਰਪ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਫਲਸਤੀਨੀ ਡਾਇਸਪੋਰਾ। [1]
ਸਮਕਾਲੀ ਫਲਸਤੀਨੀ ਕਲਾ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਲੋਕ ਕਲਾ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਈਸਾਈ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਲੱਭਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਯੁਗਾਂ ਤੋਂ ਫਲਸਤੀਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ। 1948 ਦੇ ਨਕਬਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਥੀਮ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਫਲਸਤੀਨੀ ਕਲਾਕਾਰ ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੋਜਣ ਲਈ ਵਿਭਿੰਨ ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। [2]
1948 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਫਲਸਤੀਨੀ ਕਲਾਕਾਰ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸਵੈ-ਸਿੱਖਿਅਤ, ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਕਲਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀਆਂ ਲਗਭਗ ਅਣਸੁਣੀਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਯੁੱਗ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖਲੀਲ ਹਲਬੀ, ਨਹਿਲ ਬਿਸ਼ਾਰਾ ਅਤੇ ਫਦੌਲ ਓਦੇਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਜਮਾਲ ਬਦਰਾਨ (1909–1999) ਇਸਲਾਮੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕਲਾਕਾਰ ਸੀ।[3] ਸੋਫੀ ਹੈਲਾਬੀ ਨੇ 1935-1955 ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਮਿਟ ਗਰਲਜ਼ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫਰਾਂਸ ਅਤੇ ਇਟਲੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। [4]