Friederike Irina Bruning | |
---|---|
ਜਨਮ | Friederike Irina Bruning 1957/1958 (ਉਮਰ 66–67)[1] |
ਹੋਰ ਨਾਮ | Sudevi Mataji |
ਪੇਸ਼ਾ | Animal rights activist |
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ | 1996–present |
ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕ੍ਰੈਡਿਟ | Radha Surabhi Goshala |
ਪੁਰਸਕਾਰ | Padma Shri (2019) |
ਫ੍ਰੈਡਰਿਕ ਇਰੀਨਾ ਬਰੂਨਿੰਗ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸੁਦੇਵੀ ਮਾਤਾਜੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਸ਼ੂ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਰਕੁਨ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ 1996 ਵਿੱਚ ਰਾਧਾ ਸੁਰਭੀ ਗੋਸ਼ਾਲਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦਾ ਚੌਥਾ ਸਰਵਉੱਤਮ ਨਾਗਰਿਕ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ, [2] ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਨਾਗਰਿਕ, [3] ਸੁਦੇਵੀ ਮਾਤਾਜੀ 35 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਰਾਧਾ ਕੁੰਡ (ਵਰਿੰਦਾਵਨ) ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਲੋੜਵੰਦ ਗਾਵਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। [4]
20 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, 1978 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਬਰਲਿਨ, ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਸੈਲਾਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਆਈ। ਜੀਵਨ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਾਧਾ ਕੁੰਡ ਗਈ। ਫਿਰ ਉਹ ਗੁਰੂ ਸ਼੍ਰੀਲਾ ਟਿੰਕੁਡੀ ਗੋਸਵਾਮੀ ਦੀ ਚੇਲੀ ਬਣ ਗਈ। ਗੁਆਂਢੀ ਦੇ ਕਹਿਣ 'ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਗਾਂ ਖਰੀਦੀ। ਉਸ ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਹਿੰਦੀ ਵੀ ਸਿੱਖੀ, ਗਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਖਰੀਦੀਆਂ ਅਤੇ ਅਵਾਰਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[5]
ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 25 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਰਹਿ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਜੀਵਨ ਢੰਗ ਭਗਵਦ ਗੀਤਾ, ਉਪਨਿਸ਼ਦਾਂ, ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਬਣੇ ਮੰਦਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਗਿਆਨ ਉਸ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਮੰਨਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਰੰਪਰਾ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਖੋਜ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [6]
ਉਹ ਇੱਕ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਿੰਸਾ, ਡਰ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗਤੀਵਿਧੀ ਨੂੰ ਸਿਹਤ ਲਈ ਬੁਰਾ ਮੰਨਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਕਿ ਭੋਜਨ ਦਾ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਭੋਜਨ ਤਿੰਨ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਸਤਵ (ਸ਼ੁੱਧ ਤੇ ਹਲਕਾ), ਰਾਜਸ (ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਤੇ ਭਾਵੁਕ) ਅਤੇ ਤਮਸ (ਭਾਰੀ, ਘੋਰ ਤੇ ਹਿੰਸਕ) ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਮਾਸ ਤਾਮ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਮਾਸ ਖਾਣਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। [7]
ਉਹ ਮਨੁੱਖੀ ਚੇਤਨਾ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਮੁੱਲ ਸਮਝਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਲੋਕ ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਸਵਾਰਥ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬਿਹਤਰ ਹੋਣਗੇ। ਉਹ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਨੂੰ ਜੋ ਵੀ ਕਮਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਦਾਨ ਕਰਕੇ ਲੋੜਵੰਦ ਗਊਆਂ ਦੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। [8]
ਫ੍ਰੈਡਰਿਕ ਇਰੀਨਾ ਬਰੂਨਿੰਗ 1978 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੈਲਾਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਰਲਿਨ ਤੋਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮਥੁਰਾ, ਪਹੁੰਚੀ। ਉਹ ਅਵਾਰਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਚਿੰਤਿਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਜਰਮਨ ਨਾਗਰਿਕ ਫ੍ਰਡੈਰਿਕ ਇਰੀਨਾ ਬਰੂਨਿੰਗ, ਜਿਸਨੂੰ ਹੁਣ ਸੁਦੇਵੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨੇ 1996 ਵਿੱਚ ਰਾਧਾਕੁੰਡ ਵਿੱਚ ਰਾਧਾ ਸੁਰਭੀ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਨਿਕੇਤਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। [9]
ਇਹ ਗਊਸ਼ਾਲਾ 3,300 ਖੇਤਰ-ਫਲ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਹ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਬਿਮਾਰ, ਜ਼ਖਮੀ, ਤੁਰਨ-ਫਿਰਨ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਅਤੇ ਭੁੱਖੀਆਂ ਗਾਵਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦਾ ਪੋਸਣ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਓ ਦੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।[10] ਸੁਦੇਵੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਮਾਮੂਲੀ ਵੇਰਵਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਕੇ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀ ਲੋੜ ਵਾਲੀਆਂ ਗਾਂਵਾਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ। [10] ਨੇਤਰਹੀਣ ਅਤੇ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜ਼ਖਮੀ ਗਾਵਾਂ, ਵੱਧ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਵਾਲੀਆਂ ਗਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਸ ਕੋਲ 90 ਵਰਕਰ ਅਤੇ 1800 ਬਿਮਾਰ ਗਾਵਾਂ ਹਨ। 71ਵੇਂ ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ 'ਤੇ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। [11]
ਫੰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਫ੍ਰੈਡਰਿਕ ਇਰੀਨਾ ਦੁਆਰਾ ਦਰਪੇਸ਼ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਬਰਲਿਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜੱਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਕਿਰਾਏ 'ਤੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਚਲਾਉਣ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਫੰਡ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। [12] ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਅਦਾਰੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਸਹਿਯੋਗ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। 2019 ਵਿੱਚ ਵੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਵੀਜ਼ਾ ਲੈਣ ਲਈ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਸ਼ਮਾ ਸਵਰਾਜ ਅਤੇ ਹੇਮਾ ਮਾਲਿਨੀ ਨੇ ਹੱਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। [13]
ਮਈ 2019 ਵਿੱਚ, ਬਰੂਨਿੰਗ ਦਾ ਵੀਜ਼ਾ ਵਧਾਉਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਤਕਨੀਕੀ ਸਮੱਸਿਆ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀਜ਼ੇ ਦੀ ਮਿਆਦ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀਜ਼ੇ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵੀਜ਼ਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਮਾਮਲੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਤਤਕਾਲੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਸੁਸ਼ਮਾ ਸਵਰਾਜ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ।[1][16]
{{cite web}}
: |last=
has generic name (help)