ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਐਲਬਰਟ ਬੋਟਕਿਨ (7 ਫਰਵਰੀ, 1901 – 30 ਜੁਲਾਈ, 1975) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕ-ਕਥਾਕਾਰ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਸੀ।
ਬੋਟਕਿਨ ਦਾ ਜਨਮ 7 ਫਰਵਰੀ, 1901 ਨੂੰ ਪੂਰਬੀ ਬੋਸਟਨ , ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਲਿਥੁਆਨੀਅਨ ਯਹੂਦੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬੋਸਟਨ ਦੇ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਫਿਰ ਹਾਰਵਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ , ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ 1920 ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਬੀ.ਏ ਨਾਲ ਮੈਗਨਾ ਕਮ ਲਾਉਡ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਕੀਤਾ । ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ 1921 ਵਿੱਚ ਕੋਲੰਬੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਐਮ.ਏ. ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪੀ.ਐਚ.ਡੀ. 1931 ਵਿੱਚ ਨੇਬਰਾਸਕਾ-ਲਿੰਕਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਕੀਤੀ , ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਲੁਈਸ ਪਾਊਂਡ ਅਤੇ ਵਿਲੀਅਮ ਡੰਕਨ ਸਟ੍ਰੌਂਗ ਦੇ ਅਧੀਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।
ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ 1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਓਕਲਾਹੋਮਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਅਤੇ 1925 ਵਿੱਚ ਗਰਟਰੂਡ ਫਰਿਟਜ਼ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ 1929 ਤੋਂ 1932 ਤੱਕ ਸਾਲਾਨਾ ਫੋਕ-ਸੇ ਅਤੇ ਇੱਕ "ਲਿਟਲ ਮੈਗਜ਼ੀਨ," ਸਪੇਸ , 1934 ਤੋਂ 1935 ਤੱਕ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤਾ। ਕਾਰ ਫੋਕ-ਸੇ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ - ਸੈਂਡਬਰਗ , ਲੈਂਗਸਟਨ ਹਿਊਜ , ਹੈਨਰੀ ਰੋਥ, ਜੇ ਫਰੈਂਕ ਡੋਬੀ , ਲੁਈਸ ਪਾਉਂਡ , ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਹੈਗਰਟੀ ਕ੍ਰੈਪ , ਸਟੈਨਲੀ ਵੇਸਟਲ , ਐਲੇਨ ਲਾਕ , ਸਟਰਲਿੰਗ ਬ੍ਰਾਊਨ , ਪਾਲ ਹੌਰਗਨ ਅਤੇ ਮਾਰੀ ਸੈਂਡੋਜ਼ ਸਨ । ਉਹ 1938 ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਸੰਪਾਦਕ ਅਤੇ ਸੰਘੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦਾ ਚੇਅਰਮੈਨ ਬਣ ਗਿਆ। ਚਾਰਲਸ ਸੀਗਰ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਸੰਗੀਤ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੋਜ ਅਤੇ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ। 1942 ਤੋਂ 1945 ਤੱਕ ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿਖੇ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕ ਗੀਤ ਦੇ ਪੁਰਾਲੇਖ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦੇ ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਪਹਿਲੂਆਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਅਮਰੀਕਨ ਫੋਕਲੋਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ।
1939 ਰਾਈਟਰਜ਼ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਇੱਕ ਪੈਨਲ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਾਸੀ ਮੌਲੀ ਜੈਕਸਨ , ਅਰਲ ਰੌਬਿਨਸਨ ਅਤੇ ਐਲਨ ਲੋਮੈਕਸ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ , ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਕੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਹੈ: "ਉਹ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀਜਨਕ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਅਤੇ ਅਖੰਡਤਾ। ਕਲਾ ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਅਤੇ ਸਮੂਹ ਅਨੁਭਵ ਲਈ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਬੋਲਦਾ ਹੈ।"
ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਜੋ "ਅਵਿਵਸਥਾ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰੇ।"
ਬੋਟਕਿਨ ਨੂੰ ਐਫ ਬੀ ਆਈ ਦੁਆਰਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਨਿਗਰਾਨੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੀ ।ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸੂਜ਼ਨ ਜੀ ਡੇਵਿਸ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਤਾਜ਼ਾ ਅਧਿਐਨ ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬੋਟਕਿਨ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਨਿਗਰਾਨੀ ਦਾ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਹੈ।
ਬੋਟਕਿਨ ਦੀ ਮੌਤ 30 ਜੁਲਾਈ, 1975 ਨੂੰ ਕ੍ਰੋਟਨ-ਆਨ-ਹਡਸਨ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ।
ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦੀ ਸਦਾ-ਵਿਕਸਿਤ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਿਆ । ਉਸਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਲੋਕਧਾਰਾ ਸਥਿਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲਦੀ ਅਤੇ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਉਸਨੇ ਓਕਲਾਹੋਮਾ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਫੈਡਰਲ ਰਾਈਟਰਜ਼ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਅਤੇ 40 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸੰਘੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਨਵੀਂ ਪਹੁੰਚ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ।
ਉਹ 1938 ਵਿੱਚ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦਾ ਲੋਕਧਾਰਾ ਸੰਪਾਦਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੇ ਫੈਡਰਲ ਰਾਈਟਰਜ਼ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਾਬਕਾ ਗੁਲਾਮ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੀ ਕਿਤਾਬ
ਲੇ ਮਾਈ ਬਰਡਨ ਡਾਊਨ: ਏ ਫੋਕ ਹਿਸਟਰੀ ਆਫ਼ ਸਲੇਵਰੀ ਜੋ ਕਿ ਮੌਖਿਕ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਤਾਬ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਤੀਤ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ, ਬੋਟਕਿਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨਿਊ ਡੀਲ ਲੋਕਧਾਰਾਕਾਰਾਂ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਨੇ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜੀਵੰਤ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਹੈ ਜੋ ਸਾਂਝੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ 1942 ਅਤੇ 1945 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ (ਪਹਿਲਾਂ ਜੌਹਨ ਲੋਮੈਕਸ ਅਤੇ ਐਲਨ ਲੋਮੈਕਸ ਦੁਆਰਾ ਆਯੋਜਿਤ) ਦੇ ਪੁਰਾਲੇਖ ਦੇ ਅਮੈਰੀਕਨ ਫੋਕ ਗੀਤ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਪੀਪਲਜ਼ ਸਾਂਗਜ਼ ਇੰਕ ਦਾ ਇੱਕ ਬੋਰਡ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਸਮਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਰਕਾਰੀ ਅਹੁਦਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। 40 ਅਤੇ 50 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਲੋਕਧਾਰਾ 'ਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੂੰ ਸੰਕਲਿਤ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ:-
(1944) ਏ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਅਮੈਰਿਕਨ ਫੋਕਲੋਰ
(1947) ਏ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਫੋਕਲੋਰ
(1949)ਏ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਸਾਊਦਰਨ ਫੋਕਲੋਰ
(1951)ਏ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਵੈਸਟਰਨ ਫੋਕਲੋਰ
(1953) ਏ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਰੇਲਰੋਡ ਫੋਕਲੋਰ
ਏਲਵਿਨ ਐਫ. ਹਾਰਲੋ ਦੇ ਨਾਲ)
(1955)ਏ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਮਿਸੀਸਿਪੀ ਰਿਵਰ ਫੋਕਲੋਰ ਅਤੇ ਏ ਸਿਵਲ ਵਾਰ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਟੇਲਜ਼, ਲੈਜੈਂਡਜ਼ ਐਂਡ ਫੋਕਲੋਰ (1960)।
ਏ ਟ੍ਰੇਜ਼ਰੀ ਆਫ਼ ਅਮੈਰਿਕਨ ਫੋਕਲੋਰ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਦੇ ਆਪਣੇ ਮੁਖਬੰਧ ਵਿੱਚ , ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ: "ਇੱਕ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਧਾਰਾ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਕਰਨਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਧਾਰਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਿਆਣਪ ਅਤੇ ਚੰਗਿਆਈ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਘਟਿਆ । ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸੀਂ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦੇ ਇਸ ਮੂਲ ਪੱਖ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਜਾਂ ਮੁਆਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ - ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਨਿੰਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਨੁੱਖੀ ਗਲਤੀ ਦੇ ਹੋਰ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।" ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ, 50 ਅਤੇ 60 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਰਿਚਰਡ ਐਮ. ਡੋਰਸਨ ਨੇ ਬੋਟਕਿਨ ਦੇ ਕੰਮ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਅਵਿਦਵਾਨ ਸਮਝਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ "ਫੇਕਲੋਰ" ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਡੋਰਸਨ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਦੀ ਅਣਦੇਖੀ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਮੰਨਦਾ ਸੀ ਕਿ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਕਲਾ ਸੀ, ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਲਾ ਨਹੀਂ। ਉਸਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਿ ਲੋਕਧਾਰਾ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਕ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ, ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਅਤੇ ਟੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਰਚਨਾਤਮਕ ਸਮੀਕਰਨ ਹੈ, ਅੱਜ ਲੋਕ-ਕਥਾਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬੋਟਕਿਨ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਣਗਿਣਤ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨ ਨਾਲ ਲੋਕਤੰਤਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ " ਜਨਤਕ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦਾ ਪਿਤਾ " ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਉਸਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਨ ਫੋਕਲੋਰ ਸੋਸਾਇਟੀ ਉਹਨਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਏ. ਬੋਟਕਿਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਨੇ ਉਸ ਤਰੀਕੇ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਇੱਕ ਕਲਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਸਮਝ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿਖੇ ਅਮਰੀਕਨ ਫੋਕਲਾਈਫ ਸੈਂਟਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਲੈਕਚਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ "ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਾਹਰ ਆਪਣੀ ਖੋਜ ਅਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਮੁੱਦਿਆਂ ਅਤੇ ਲੋਕਧਾਰਾ, ਲੋਕ-ਜੀਵਨ, ਨਸਲੀ ਸੰਗੀਤ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੀਆ ਅਭਿਆਸਾਂ ਬਾਰੇ ਬੋਲਦੇ ਹਨ"। ਲੈਕਚਰ ਫਿਰ AFC ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੈੱਬਸਾਈਟ 'ਤੇ ਉਪਲਬਧ ਕਰਵਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
{{cite web}}: Check date values in: |access-date= and |date= (help); External link in |access-date=