Madhav Sadashiv Gore | |
---|---|
ਜਨਮ | |
ਮੌਤ | 19 ਨਵੰਬਰ 2010 | (ਉਮਰ 89)
ਪੇਸ਼ਾ | Social scientist Writer Academic |
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | Phyllis Madhav |
ਬੱਚੇ | A son and a daughter |
Parent(s) | Sadashiv Ramchandra Venutai |
ਪੁਰਸਕਾਰ | Padma Bhushan ICSW Award ISS Life Time Achievement Award |
ਮਾਧਵ ਸਦਾਸ਼ਿਵ ਗੋਰੇ ਦਾ ਜਨਮ 1921 ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਮੌਤ 2010ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ, ਲੇਖਕ, ਅਕਾਦਮਿਕ ਅਤੇ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਚਾਂਸਲਰ ਸਨ।[1] ਉਹ ਟਾਟਾ ਇੰਸਟੀਚੳਟ ਆਫ ਸੋਸ਼ਲ ਸਾਇੰਸਜ਼ (ਟੀਆਈਐਸਐਸ) ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਸਨ, ਮੁੰਬਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਉਪ-ਕੁਲਪਤੀ [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਲਾਈਫ ਟਾਈਮ ਅਚੀਵਮੈਂਟ ਅਵਾਰਡ ਦਾ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ।[2]
ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਯੋਗਦਾਨ ਬਦਲੇ 1975 ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਦਮ ਭੂਸ਼ਣ ਦਾ ਤੀਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ ਵੀ ਦਿੱਤਾ।[3]
ਮਾਧਵ ਗੋਰੇ ਦਾ ਜਨਮ 15 ਅਗਸਤ 1921 ਨੂੰ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਰਨਾਟਕ ਦੇ ਹੁਬਲੀ ਵਿਖੇ ਸਦਾਸ਼ਿਵ ਰਾਮਚੰਦਰ ਅਤੇ ਵੇਨੁਤਾਈ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਉਸਨੇ 1942 ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁੰਬਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਸਨਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਟਾਟਾ ਇੰਸਟੀਚਿੳਟ ਸੋਸ਼ਲ ਸਾਇੰਸਜ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਕੇ, ਉਸਨੇ 1945 ਵਿੱਚ ਪੋਸਟ-ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਡਿਪਲੋਮਾ ਇਨ ਸੋਸ਼ਲ ਸਰਵਿਸ ਐਡਮਿਨਿਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ (ਡੀਐਸਐਸਏ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੂੰ ਸਰ ਦੋਰਬਜੀ ਟਾਟਾ ਰਿਸਰਚ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ।[2] 1948 ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁੰਬਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਸਮਾਜ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਉਸੇ ਸਾਲ ਦਿੱਲੀ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਸੋਸ਼ਲ ਵਰਕ ਵਿਖੇ ਲੈਕਚਰਾਰ ਵਜੋਂ ਆਪਣਾ ਕੈਰੀਅਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਿਥੇ ਉਸਨੇ 1953 ਤੋਂ 1962 ਤੱਕ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ। ਇਸ ਅਵਧੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਡਾਕਟੋਰਲ ਖੋਜ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ 1961ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੋਲੰਬੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰੇਲ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ; ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ 1990 ਦੇ ਵਿਚ ਅਗਰਵਾਲ ਪਰਵਾਰ ਉੱਤੇ ਅਗਰਵਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸਨਅਤੀਕਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਣ ਦਾ ਆਪਣਾ ਥੀਸਸ ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ ਛਾਪਣ ਵਾਲੀ ਕਿਤਾਬ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰੇਗਾ।[4] ਇਸ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਉਸਨੇ 1960–1961 ਦੌਰਾਨ ਵਿਸਕਾਨਸਿਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਬੇਲੋਇਟ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਜ਼ਟਿੰਗ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।
1962 ਵਿਚ, ਗੋਰੇ ਮੁੰਬਈ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਟਾਟਾ ਇੰਸਟੀਚਿੳਟ ਸੋਸ਼ਲ ਸਾਇੰਸਿਜ਼ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਿਆ ਅਤੇ 1982 ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਥੇ ਚਲਦੇ ਰਹੇ।[5] ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਇੱਕ ਹੋਮੀ ਭਾਭਾ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪ 'ਤੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਛੜੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ' ਤੇ ਖੋਜ ਲਈ ਪਰਤਿਆ ਪਰ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੂੰ ਮੁੰਬਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਉਪ ਕੁਲਪਤੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਉਹ ਅਹੁਦਾ 1986 ਦੇ ਤੱਕ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਵਿਰੋਧ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਅਹੁਦਾ, ਕਥਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਤਤਕਾਲੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਸ਼ਿਵਾਜੀਰਾਓ ਪਾਟਿਲ ਨੀਲਾਂਗੇਕਰ ਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਵਾਧੂ ਅੰਕ ਦੇਣ ਦੇ ਘੁਟਾਲੇ ਕਾਰਨ ਹੋਇਆ ਸੀ। 1997 ਦੇ ਵਿਚ, ਉਹ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਚਾਂਸਲਰ ਬਣੇ ਅਤੇ 2002 ਤਕ ਇਸ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਰਹੇ।[2]
ਮਾਧਵ ਗੋਰ ਨੇ ਕਈ ਲੇਖ[6] ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸੋਸ਼ਲ ਵਰਕ ਐਂਡ ਸੋਸ਼ਲ ਵਰਕ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ,[7] ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤਬਦੀਲੀ,[8] ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਪਹਿਲੂ,[9] ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ[10] ਅਤੇ ਵਿੱਠਲ ਰਾਮਜੀ ਸ਼ਿੰਦੇ: ਇੱਕ ਉਸਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ।[11] ਉਹ 1977 ਤੋਂ 1979 ਤੱਕ ਇੰਡੀਅਨ ਸੋਸਾਇਟੀ ਆਫ਼ ਕ੍ਰਿਮੀਨੋਲੋਜੀ, 1981 ਤੋਂ 1982 ਤੱਕ ਇੰਡੀਅਨ ਸੋਸ਼ਲੋਲੋਜੀਕਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਅਤੇ 1984 ਤੋਂ 1985 ਤੱਕ ਭਾਰਤੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਵਰਗੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਹੇ। ਉਹ 1962 ਤੋਂ 1966 ਤੱਕ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਆਫ ਸਕੂਲ ਆਫ ਸੋਸ਼ਲ ਵਰਕ ਦੇ ਇੰਡੀਅਨ ਚੈਪਟਰ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਨ, ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਪੇਰੈਂਟ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਉਪ-ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ।।ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ 1975 ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਦਮ ਭੂਸ਼ਣ ਦਾ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ 2006 ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੰਡੀਅਨ ਸੋਸ਼ਲੋਲੋਜੀਕਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦਾ ਲਾਈਫਟਾਈਮ ਅਚੀਵਮੈਂਟ ਐਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ। ਉਹ ਇੰਡੀਅਨ ਕੌਂਸਲ ਆਫ਼ ਸੋਸ਼ਲ ਵੈੱਲਫੇਅਰ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ ਵੀ ਸੀ।[2]
ਗੋਰੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਫਿਲਿਸ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਜੋੜੇ ਦੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਅਨੀਤਾ ਸਨ।19 ਨਵੰਬਰ, 2010 ਨੂੰ 89 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਸ਼ਹਿਰ ਹੁਬਲੀ ਵਿੱਚ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਿਆ।[2]