ਮੋਹੀਉਦੀਨ ਨਵਾਬ محی الدین نواب | |
---|---|
ਤਸਵੀਰ:Mohiuddin Nawab.jpg | |
ਜਨਮ | Kharagpur, West Bengal, British India | 4 ਸਤੰਬਰ 1930
ਮੌਤ | 6 ਫ਼ਰਵਰੀ 2016 Karachi, Pakistan |
ਕਿੱਤਾ |
|
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | Pakistani |
ਸ਼ੈਲੀ | Romantic literature, Realistic Fiction, Paranormal fiction |
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ | 1953–2016 |
ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮ | Devta (novel), published in Suspense Digest |
ਬੱਚੇ | 13 |
ਮੋਹੀਉੱਦੀਨ ਨਵਾਬ ( Urdu: محی الدین نواب ) (4 ਸਤੰਬਰ 1930 – 6 ਫਰਵਰੀ 2016) ਇੱਕ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਨਾਵਲਕਾਰ, ਪਟਕਥਾ ਲੇਖਕ, ਅਤੇ ਕਵੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਨਾਵਲ ਲੜੀ, " ਦੇਵਤਾ " ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ ਜੋ ਫਰਵਰੀ 1977 ਤੋਂ ਜਨਵਰੀ 2010 ਤੱਕ ਸਸਪੈਂਸ ਡਾਇਜੈਸਟ ਵਿੱਚ ਐਪੀਸੋਡਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦੇਵਤਾ ਇੱਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਚਰਿੱਤਰ, ਫਰਹਾਦ ਅਲੀ ਤੈਮੂਰ ਦੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਹੈ, ਜੋ ਟੈਲੀਪੈਥੀ ਦਾ ਉਸਤਾਦ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜ਼ਨਾਨੀਬਾਜ਼ ਹੈ।ਦੇਵਤਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਨਵਾਬ ਨੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਡਾਇਜੈਸਟ, ਜਾਸੂਸੀ ਡਾਇਜੈਸਟ, ਅਤੇ ਸਸਪੈਂਸ ਡਾਇਜੈਸਟ ਲਈ ਲਗਭਗ 600 ਰੋਮਾਂਟਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ, ਜਾਸੂਸੀ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਛੋਟੀਆਂ/ਨਾਵਲ-ਲੰਬਾਈ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਚਰਾ ਘਰ, ਇਮਾਨ ਕਾ ਸਫ਼ਰ, ਖਲੀ ਸੀਪ, ਅਤੇ ਅੱਧਾ ਚੇਹਰਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਅਤੇ ਵਾਰਤਕ ਦਾ ਇੱਕ ਸੰਗ੍ਰਹਿ "ਦੋ ਤਾਰਾ" ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਨਵਾਬ ਨੇ " ਜੋ ਡਰ ਗਿਆ ਵੋ ਮਰ ਗਿਆ " (1995) ਸਮੇਤ ਕੁਝ ਫਿਲਮਾਂ ਲਈ ਸਕ੍ਰਿਪਟਾਂ ਵੀ ਲਿਖੀਆਂ।
ਮੋਹੀਉਦੀਨ ਨਵਾਬ ਦਾ ਜਨਮ 4 ਸਤੰਬਰ 1930 ਨੂੰ ਖੜਗਪੁਰ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਨਵਾਬ ਨੇ ਦਸਵੀਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਖੜਗਪੁਰ ਵਿੱਚ ਪਾਸ ਕੀਤੀ। 1947 ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਢਾਕਾ, ਪੂਰਬੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ (ਹੁਣ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ) ਚਲਾ ਗਿਆ। ਫਿਰ, 1971 ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪਤਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਫਿਰ ਪਰਵਾਸ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਕਰਾਚੀ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਹ ਉਰਦੂ ਭਾਸ਼ੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਾਦਾ ਇੱਕ ਇੰਟੀਰੀਅਰ ਡੈਕੋਰੇਟਰ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਰੇਲਵੇ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰਤ ਪੇਂਟਰ । ਢਾਕਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਦੌਰਾਨ, ਨਵਾਬ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਵਜੋਂ ਸਿਨੇਮਾ ਹਾਲਾਂ ਲਈ ਬੈਨਰ ਅਤੇ ਹੋਰਡਿੰਗ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। [1] [2] [3] [4]
ਨਵਾਬ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਔਰਤ ਕਲਮੀ ਨਾਮ ਨਾਲ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ। [5] 1970 ਦੇ ਨੇੜੇ 23 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਹਾਣੀ, "ਏਕ ਦੀਵਾਰ, ਏਕ ਸ਼ਗਫ" ਉਸਦੇ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਮੈਗਜ਼ੀਨ, "ਰੋਮਨ " ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਸੀ। ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ਮਈ ਦੌਰ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸਸਪੈਂਸ ਡਾਇਜੈਸਟ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ, ਮਰਜ ਰਸੂਲ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ। ਫਿਰ ਉਹ ਅਗਲੇ 40 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਸਸਪੈਂਸ ਅਤੇ ਜਾਸੂਸੀ ਡਾਇਜੈਸਟ ਲਈ ਬਾਕਾਇਦਾ ਲੇਖਕ ਬਣ ਗਿਆ।ਨਵਾਬ ਕਵੀ ਅਤੇ ਅਲੌਕਿਕ ਖੋਜਕਾਰ ਰਈਸ ਅਮਰੋਹਵੀ ਦਾ ਦੋਸਤ ਸੀ, ਅਤੇ ਟੈਲੀਪੈਥੀ ਅਤੇ ਹਿਪਨੋਟਿਜ਼ਮ ਬਾਰੇ ਰਈਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਪਾਤਰ, ਫਰਹਾਦ ਅਲੀ ਤੈਮੂਰ ਨਾਲ ਦੇਵਤਾ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਵਿਉਂਤ ਬਣਾਈ ਉਸਨੇ ਫਰਵਰੀ 1977 ਵਿੱਚ ਦੇਵਤਾ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਡਾਇਜੈਸਟ ਕਹਾਣੀ ਬਣ ਗਈ। ਪਾਠਕ ਇਸ ਦੇ ਅਗਲੇ ਐਪੀਸੋਡ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਦੇਵਤਾ ਨੇ ਸਸਪੈਂਸ ਡਾਈਜੈਸਟ ਦੀ ਮਾਸਿਕ ਵਿਕਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਰੋਧੀ ਡਾਇਜੈਸਟ ਨਾਲੋਂ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਨਵਾਬ ਉਸ ਯੁੱਗ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਅਸਤ ਲੇਖਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਦੇਵਤਾ ਨਾਵਲ ਲਗਾਤਾਰ 33 ਸਾਲ ਛਪਦਾ ਰਿਹਾ, 396 ਕਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ 53 ਜਿਲਦਾਂ ਵਿਚ ਪੁਸਤਕ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। 11,206,310 ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਦੇਵਤਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਨਾਵਲਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ।ਨਵਾਬ ਨੇ 600 ਤੋਂ ਵੱਧ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਕਹਾਣੀਆਂ , ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਸਪੈਂਸ ਡਾਇਜੈਸਟ ਲਈ ਲਿਖੀਆਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਲਗਭਗ 200 ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਕਲਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। [6] [7] [8] [9]
ਨਵਾਬ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪਤਨੀਆਂ ਅਤੇ 13 ਬੱਚੇ ਸਨ। [8]
6 ਫਰਵਰੀ 2016 ਨੂੰ ਨਵਾਬ ਦੀ ਮੌਤ ਕਰਾਚੀ ਵਿੱਚ ਹੋਈ। [11] [12]