ਸ਼ਾਂਤਾ ਗਾਂਧੀ | |
|---|---|
| ਜਨਮ | 20 ਦਸੰਬਰ 1917 ਨਾਸਿਕ |
| ਮੌਤ | 6 ਮਈ 2002 (ਉਮਰ 84) |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਪੇਸ਼ਾ | ਡਾਂਸਰ, ਥੀਏਟਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਨਾਟਕਕਾਰ |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ |
ਵਿਕਟਰ ਕੀਰਨਨ 1938
(ਵਿ. 1946, ਤਲਾਕ) |
| ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ | ਦੀਨਾ ਪਾਠਕ (ਭੈਣ) |
ਸ਼ਾਂਤਾ ਕਾਲੀਦਾਸ ਗਾਂਧੀ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Shanta Kalidas Gandhi; 20 ਦਸੰਬਰ 1917 – 6 ਮਈ 2002) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਥੀਏਟਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਡਾਂਸਰ ਅਤੇ ਨਾਟਕਕਾਰ ਸੀ ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿੰਗ ਇਪਟਾ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹੀ। ਉਸਨੇ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਰਕਾਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਸਿਨੇਕਿਓਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ (1984) ਅਤੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਡਰਾਮਾ (1982-84) ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਬਣੀ।
ਉਹ ਅਦਾਕਾਰਾ ਦੀਨਾ ਪਾਠਕ (ਪਹਿਲਾਂ ਗਾਂਧੀ) ਅਤੇ ਤਰਲਾ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਭੈਣ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਸਟੇਜ ਕਲਾਕਾਰ ਵੀ ਸੀ।
ਨਾਟਕਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਸਨੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਉਗਤਾ ਛੋੜ (1951) ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਅਵਿਨਾਸ਼ (1952) ਲਿਖਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਗੁਜਰਾਤਣ ਨੇ ਪਗਲੇ ਪਗਲੇ (1948) ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਕੈਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[1]
ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ 1938 ਵਿੱਚ ਬੰਬਈ (ਹੁਣ ਮੁੰਬਈ) ਵਿੱਚ ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਵਿਕਟਰ ਕੀਰਨਨ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਕੀਰਨਨ ਦੇ ਭਾਰਤ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋੜੇ ਨੇ 1946 ਵਿੱਚ ਤਲਾਕ ਲੈ ਲਿਆ ਸੀ।[2]