ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਕਰੇਨ ਨੂੰ ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਗੋਲੀ ਮਾਰੀ ਸੀ। ਉਸ ਰਾਤ, ਇੱਕ ਔਰਤ ਆਦਮੀ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਹੈ। ਆਦਮੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਲਈ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਚਾਵਲ ਦੀ ਇੱਕ ਬੋਰੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੇਟ ਭਰ ਜਾਏਗਾ। ਹਰ ਰੋਜ਼, ਚੌਲ ਖਾਨ ਦੇ ਬਾਦ ਵੀ ਬੋਰੀ ਵਿੱਚ ਭਰੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਬਣਾਉਣ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ। ਸੱਤ ਦਿਨ ਬਾਦ ਆਖਰਕਾਰ ਉਹ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਕੱਪਡ਼ੇ ਲੈ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਈ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਪਤਲੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾਣ ਅਤੇ ਕੱਪਡ਼ੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਵੇਚਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਹੁਣ ਅਮੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਪਤਨੀ ਫਿਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਆਦਮੀ ਦੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਜਾਗਦੀ ਹੈ ਉਹ ਅੰਦਰ ਝਾਕਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਔਰਤ ਉਹ ਕ੍ਰੇਨ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਬਚਾਇਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਰੇਨ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਅਸਲ ਪਛਾਣ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵਾਪਸ ਨਾ ਆਉਣ ਲਈ ਉੱਡ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਦ ਕ੍ਰੇਨ ਵਾਈਫ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਭੇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕ੍ਰੇਨ ਹੈ। ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਲਈ, ਕ੍ਰੇਨ ਪਤਨੀ ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ ਬਰੋਕੇਡ ਬੁਣਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੰਭ ਤੋੜਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਆਦਮੀ ਵੇਚਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵਧਦੀ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਅਸਲ ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਸੱਚਾਈ ਤੋਂ ਦੁਖੀ, ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਪਿਆਰ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਆਦਮੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿਆਰ ਕੁਰਬਾਨੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਗਲਤ ਹੈ। ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਕ੍ਰੇਨ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦੇ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। [1]