![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
łysak drobnołuskowy |
Nazwa systematyczna | |
Gymnopilus sapineus (Fr.) Murrill Mycologia 4(5): 254 (1912) |
Łysak drobnołuskowy (Gymnopilus sapineus (Fr.) Murrill – gatunek grzybów należący do rodziny podziemniczkowatych (Hymenogastraceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Gymnopilus, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 roku Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus sapineus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1912 roku Charles Horton Murrill[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. dla Gymnopilus sapineus (Fr.) Maire. Józef Jundziłł w 1830 r. używał nazwy bedłka jodłowa, a Franciszek Błoński w 1889 r. opisywał ten gatunek jako opieńkę miodową[3].
W opisie rodzaju Gymnopilus istnieją spore niejasności. Szczegółowo morfologię rodzaju Gymnopilus opracował Jan Holec. Podaje on opis gatunku G. sapineus (Fr.) Maire, nie wspomina natomiast o G. sapineus (Fr.) Murrill[4]. Z kolei w Index Fungorum jest odwrotnie; wymieniany jest G. sapineus (Fr.) Murrill, brak G. sapineus (Fr.) Maire[5].
Podana poniżej morfologia łysaka drobnołuskowego odnosi się do G. sapineus (Fr.) Maire[6].
Średnica 2–7 cm, początkowo półkulisty, potem łukowaty, w końcu płasko rozpostarty, zazwyczaj bez garbu, a jeśli jest garb to tępy. Brzeg ostry, gładki z resztkami osłony. U młodych okazów powierzchnia aksamitna lub pilśniowa, u starszych poszarpana, z przylegającymi, drobnymi, ochrowobrązowymi łuskami na żółtokremowym tle. Czasami cały kapelusz ma barwę czerwonawobrązową. Brzeg jaśniejszy – kremowy lub jasnożółty[6].
Przyrośnięte do trzonu, szerokie, początkowo kremowożółte, potem ochrowe, żółtoczerwone lub czerwonawo cętkowane. Ostrza gładkie, miejscami płatkowate[6].
Wysokość 2,5–7 cm, grubość 3–8 mm, pełny, sprężysty, walcowaty, u młodych owocników jasnożółty, u starszych ciemniejszy, o barwie od żółtoczerwonej do czerwonobrązowej, miejscami podłużnie włóknisty[6].
Cienki, żółty. Smak gorzki, zapach korzenny[6].
W Europie i Ameryce Północnej łysak drobnołuskowy jest szeroko rozprzestrzeniony. Występuje także w Australii i na Nowej Zelandii[7]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano wiele stanowisk[3]. Nowe stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Łysak drobnołuskowy znajduje się w nim na liście gatunków chronionych i rzadkich[8].
Saprotrof. Owocniki występują pojedynczo lub w małych grupkach na próchniejącym drewnie drzew iglastych, rzadziej liściastych. Pojawiają się od lipca do listopada na pniach, korzeniach, gałęziach i konarach[6].
Według Jana Holca G. sapineus (Fr.) Maire wykazuje duże podobieństwo do łysaka plamistoblaszkowego (G. penetrans (Fr.) Murril). W niektórych przypadkach gatunków tych nie można odróżnić makroskopowo i konieczna jest mikroskopowa analiza strzępek skórki kapelusza. U G. sapineus mają one przeważnie szerokość 8–16 µm, są grubo rdzawobrązowo inkrustowane i często składają się z rozdętych, krótkich komórek. U G. penetrans mają szerokość 3–10 (–12) µm, są słabiej inkrustowane i złożone z nierozdętych komórek cylindrycznych. Ponadto G. sapineus wytwarza owocniki latem (głównie od czerwca do sierpnia), podczas gdy G. penetrans jest głównie gatunkiem jesiennym (owocniki wytwarza szczególnie od września do listopada)[4].