Pagoda Kwiatów | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wyznanie | |
Historia | |
Data budowy | |
Data zburzenia | |
Położenie na mapie Chin | |
23°07′51″N 113°15′17″E/23,130833 113,254722 |
Świątynia Sześciu Banianów (chiń.: 六榕寺; pinyin: Liù Róng Sì) – buddyjska świątynia w Kantonie, w Chinach. Zbudowano ją okresie dynastii Liang, była przebudowywana w późniejszych okresach, kilkukrotnie zmieniano też jej nazwę[1][2].
Świątynia została wzniesiona w 537 roku na prośbę księcia Liang[3], nazwano ją wtedy Baozhuangyan[4]. W 989 roku budynek uległ zniszczeniu w pożarze. W 1097 roku przebudowano świątynną pagodę, nadając jej ośmiokątny kształt[3]. Obecna nazwa świątyni według tradycji została jej nadana w okresie dynastii Song przez pisarza Su Shi, który podczas swojej podróży na północ odwiedził świątynię i dostrzegł rosnące tam sześć banianów[1]. W 1373 roku, w początkach panowania dynastii Ming, ponownie przebudowano zniszczoną w kolejnym pożarze pagodę. Budynek został wyremontowany w 1900 roku[2].
Obecnie jest jednym ze 142 głównych klasztorów Chin.
Przy bramie wejściowej mieści Pawilon Tianwang z posągiem śmiejącego się Buddy[1]. Za budynkiem znajduje się Pawilon Weituo, nazwany na cześć generała, który według legendy odzyskał skradzione relikwie buddyjskie[1][2].
Najbardziej charakterystycznym budynkiem w świątyni jest Pagoda Sześciu Banianów, zwana też Pagodą Kwiatową[1]. Ma ok. 55 m wysokości, jej lekko wykrzywione do góry daszki przypominają płatki kwiatów, a cała konstrukcja jest podobna do znamienia kwiatu[1][2][5]. Wewnątrz budowli przechowywane są relikwie buddyjskie[3][5].
Na zachód od Pagody Sześciu Banianów znajduje się mający 14 m wysokości i zajmujący ok. 300 m² powierzchni[3] Pawilon Daxiong Baodian, w którym umieszczono trzy mosiężne posągi, przedstawiające Siakjamuniego, Amitabhę oraz Buddę aptekarstwa, symbolizujących teraźniejszość, przeszłość i przyszłość[1][2]. Są to także największe posągi w Kantonie, pochodzą z 1663 roku, mają ok. 6 m wysokości i ważą ok. 10 ton[3].