Data |
4 grudnia 2010 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Prowadzenie | |||
Nawigacja | |||
|
23. ceremonia wręczenia Europejskich Nagród Filmowych miała miejsce 4 grudnia 2010 r. w estońskim Tallinnie. Ogłoszenie nominacji do nagród nastąpiło 6 listopada 2010, podczas Europejskiego Festiwalu Filmowego w Sewilli.
Galę nagród, która odbyła się w Nokia Concert Hall poprowadzili Anke Engelke i Märt Avandi. Engelke była również zeszłoroczną prowadzącą galę Europejskich Nagród Filmowych.
Najwięcej nominacji do Europejskich Nagród Filmowych otrzymał film Romana Polańskiego Autor widmo[2]. Obraz nominowany został w siedmiu kategoriach, w tym dla najlepszego filmu i reżysera, startował również w plebiscycie People’s Choice Award. Na drugim miejscu pod względem liczby nominacji uplasował się nagrodzony Złotym Lwem podczas zeszłorocznego MFF w Wenecji obraz Liban w reżyserii Szemu’ela Ma’oza. Film otrzymał łącznie pięć nominacji. W trzech kategoriach o nagrodę ubiegał się laureat berlińskiego Złotego Niedźwiedzia 2010, film Miód Semiha Kaplanoğlu[3].
Poza wyżej wymienionymi filmami, w kategorii Najlepszy Europejski Film nominowane zostały również trzy inne filmy. Nagrodzony Oscarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego hiszpański Sekret jej oczu Juana José Campanelli, francuski Ludzie Boga Xaviera Beauvoisa i niemiecki obraz w reżyserii Fatiha Akina, Soul Kitchen.
Roman Polański otrzymał łącznie trzy nominacje, w tym dla najlepszego reżysera, scenarzysty i dla najlepszego filmu. Dwie nominacje otrzymał film Urszuli Antoniak Nic osobistego, w tym dla najlepszej aktorki − Lotte Verbeek.
O nagrodę w kategorii Najlepszy Europejski Film Krótkometrażowy ubiegał się film Katarzyny Klimkiewicz Hanoi – Warszawa.
Nagroda Prix d'Excellence w roku 2010 została podzielona na dwie osobne kategorie − za najlepszą scenografię i najlepszy montaż.
Najwięcej nagród otrzymał obraz Romana Polańskiego Autor widmo, który otrzymał sześć nagród z siedmiu nominacji. Autor widmo został uznany za najlepszy film, a sam Polański otrzymał dwie nagrody, dla najlepszego reżysera oraz dla najlepszego scenarzysty − tę nagrodę odebrał na spółkę z Robertem Harrisem[4]. Pozostałe nagrody przyznane temu filmowi to: nagroda dla najlepszego aktora, którym okazał się Ewan McGregor; nagroda za najlepszą muzykę Alexandre Desplata, oraz nagroda dla najlepszego scenografa − Albrechta Konrada.
Dwie nagrody przypadły izraelskiemu filmowi Liban w reżyserii Szemu’ela Ma’oza, który został nagrodzony za najlepsze zdjęcia Giory Bejach oraz otrzymał nagrodę za Europejskie Odkrycie Roku[5].
Nagrodę dla najlepszej aktorki przyznano Sylvie Testud za jej rolę w filmie Lourdes.
Najlepszym filmem krótkometrażowym uznano polski obraz Katarzyny Klimkiewicz Hanoi-Warszawa. Jest to druga nagroda w tej kategorii z rzędu, którą otrzymują polscy filmowcy − zeszłorocznym laureatem został Marcel Łoziński i jego film Poste restante.
Podsumowanie Legenda: N − liczba nominacji; S − liczba otrzymanych statuetek | ||
N | S | |
---|---|---|
Autor widmo | 7 | 6 |
Liban | 6 | 2 |
Miód | 3 | 0 |
Kolejny rok | 2 | 0 |
Carlos | 2 | 1 |
Cela 211 | 2 | 0 |
Ludzie Boga | 2 | 0 |
Jak chcę gwizdać, to gwiżdżę | 2 | 0 |
Obca | 2 | 0 |
Nic osobistego | 2 | 0 |
Sekret jej oczu | 1 | 0 |
Ja, Don Giovanni | 1 | 0 |
Jak spędziłem koniec lata | 1 | 0 |
Czeski błąd | 1 | 0 |
Koncert | 1 | 0 |
Lourdes | 1 | 1 |
Mine vaganti. O miłości i makaronach | 1 | 0 |
La nostra vita | 1 | 0 |
Coś pięknego | 1 | 0 |
Kuszenie świętego Tõnu | 1 | 0 |
Soul Kitchen | 1 | 0 |
Submarino | 1 | 0 |
Jej droga | 1 | 0 |
Podwójna godzina | 1 | 0 |