2A28 Grom

Wieża BMP-1 z armatą 2A28 „Grom”

2A28 „Grom” – 73 mm półautomatyczna armata konstrukcji radzieckiej stanowiąca główne uzbrojenie bojowego wozu piechoty BMP-1 (Obiekt-765)[1].

Jest w uzbrojeniu Wojska Polskiego. Półautomatyka armaty działa na zasadzie odrzutu lufy. Jej przeznaczeniem jest niszczenie i obezwładnianie siły żywej, opancerzonych pojazdów bojowych, a także stanowisk ogniowych, które znajdują się w umocnieniach drewniano–ziemnych i lekkich polowych oraz w zabudowaniach typu miejskiego[1].

Do strzelania stosuje się naboje z pociskami przeciwpancernymi PG-15W o masie 2,6 kg oraz odłamkowymi OG-15W o masie 3,7 kg[1].

Lufa gładka, posiada zamek klinowy o ruchu pionowym z mechanizmem półsamoczynnego działania[1]. Oporopowrotnik hydrauliczno-sprężynowy typu współśrodkowego, kołyska cylindryczna. Mechanizm podniesieniowy łukowo-zębaty[2].

Ładowanie armaty wykonywane jest za pomocą zmechanizowanego układu zasilania amunicją lub ręcznie. Odpalanie naboju elektryczne z sieci pokładowej lub w razie awarii z generatora – dublera, który uruchamiany jest ręcznie[2].

  • masa armaty – 115 kg[2]
  • długość – 2195 mm
  • kąt ostrzału: w płaszczyźnie pionowej – 5° do +30°, poziomej 360°
  • maksymalna odległość strzelania nabojami ppanc. – 1300 m, odłamkowymi – 4500 m
  • prędkość początkowa: pocisku ppanc. – 400 m/s, odłamkowego – 290 m/s
  • szybkostrzelność: 6 – 8 strz./min


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 13.
  2. ↑ a b c Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 14.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 13−14. ISBN 83-86028-01-7.