2 Front Białoruski

2 Front Białoruski
2-й Белорусский фронт
	; Sztandar 2 Frontu Białoruskiego z Muzeum Sił Zbrojnych FR w Moskwie
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1945
	Tradycje
Rodowód	Frontu Zachodni
	Dowódcy
Pierwszy	gen. płk Pawieł Kuroczkin
Ostatni	marszałek Konstanty Rokossowski
	Działania zbrojne
	II wojna światowa; Operacja Bagration; Operacja wiślańsko-odrzańska; Operacja wschodniopruska; Operacja pomorska; Operacja berlińska
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
	Multimedia w Wikimedia Commons

2 Front Białoruski (ros. 2-й Белорусский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Formowanie i walki

I formowanie

Utworzony 24 lutego 1944 na styku Frontu Białoruskiego (od tej pory 1 Frontu Białoruskiego) i 1 Frontu Ukraińskiego z części armii obu tych Frontów. Działał na kierunku kowelskim. Rozformowany 5 kwietnia 1944. Jego wojska przekazano do 1 Frontu Białoruskiego^[1].

II formowanie

Utworzony 24 (19?) kwietnia 1944 z części wojsk Frontu Zachodniego.

Rozwinął się na linii: Bajewo, Czausy, Chołopiejew przeciw niemieckim związkom 4 Armii Grupy Armii „Środek” i w okresie 23 czerwca – 31 lipca 1944 wziął udział w operacji białoruskiej przeciw wojskom Grupy Armii „Środek” osiągając rejon Łomży. W okresie 13 – 31 stycznia 1945 wraz z 3 Frontem Białoruskim przeprowadził operację wschodniopruską przeciw Grupie Armii „Mitte” (od 26 stycznia 1945 Grupa Armii „Nord”) rozcinając ją na 3 izolowane zgrupowania w rejonach Królewca, Braniewa i Sambii^[1].

1 – 30 marca 1945 we współdziałaniu z prawoskrzydłowymi związkami 1 Frontu Białoruskiego przeprowadził operację pomorską przeciw niemieckiej Grupie Armii „Weichsel”, opanowując Pomorze.

16 kwietnia – 8 maja 1945 w czasie operacji berlińskiej nacierał z rejonu dolnego biegu Odry na: Rugię, Stralsund, Wismar, Grabow^[1].

Na bazie dowództwa frontu w 1945 utworzono Grupę Wojsk Okupacyjnych w Niemczech oraz Radziecką Administrację Wojskową w Niemczech, następnie dowództwo Północnej Grupy Wojsk Radzieckich.

Dowództwo 2 Frontu Białoruskiego

Dowódcy frontu
- gen. płk Pawieł Kuroczkin (I formowanie)
- gen. płk Iwan Pietrow – do 6 czerwca 1944
- gen. armii Gieorgij Zacharow^[2] (do 17 listopada 1944)
- marszałek Konstanty Rokossowski (od 17 listopada 1944)
Zastępca dowódcy – gen. płk Kuźma Trubnikow
Członkowie rady wojennej:
gen. lejtn. Nikita Subbotin

gen. lejt. Aleksandr Russkich
Szef sztabu – gen. płk Aleksandr Bogolubow^[2]
Dowódca artylerii – gen. płk Aleksandr Sokolskij
Dowódca wojsk pancernych i zmechanizowanych – gen lejtn. Michaił Czerniawskij
Szef wojsk inżynieryjnych – gen. lejtn. Boris Błogosławow
Szef wojsk łączności – gen. lejtn. N. Borzow
Kwatermistrz – gen. lejtn. Fieofan Łagunow^[3]
Komisarz
- gen. Lew Mechlis (kwiecień-czerwiec 1944),
- gen. Nikita Subbotin (od czerwca 1944 do rozwiązania frontu)

Struktura organizacyjna

Skład
czerwiec 1944^[1]:	styczeń 1945^[1]
33 Armia 49 Armia 50 Armia 4 Armia Lotnicza	3 Armia 48 Armia 49 Armia 50 Armia 65 Armia 70 Armia 2 Armia Uderzeniowa 5 Gwardyjska Armia Pancerna 4 Armia Lotnicza

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
↑ ^a ^b Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 195.
↑ Dolata 1971 ↓, s. 590.

Bibliografia

Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1967
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Я. Фойтцик, А. В. Доронин, Т. В. Царевская-Дякина: Советская военная администрация в Германии, 1945-1949. Справочник, РОССПЭН Moskwa 2009, [w:]

[CITEREFSobczak_(red.)1975144-1] Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.

[CITEREFPlikus_(kier.)1968195-2] Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 195.

[CITEREFDolata1971590-3] Dolata 1971 ↓, s. 590.

[1]

[2]

[3]