7 Gwardyjska Dywizja Rakietowa

7 Dywizja Rakietowa

7-я ракетная дивизия

Emblemat WRPS
Historia
Państwo	ZSRR  Rosja
Nazwa wyróżniająca	Rieżycka
Organizacja
Numer	14245
Dyslokacja	ZATO Oziornyj (Wypołzowo, Bołogoje-4) w obwodzie twerskim
Rodzaj sił zbrojnych	WRPS ZSRR WRPS Rosji
Podległość	27 Gwardyjska Armia Rakietowa

7 Gwardyjska Rieżycka Dywizja Rakietowa (ros. 7-я гвардейская ракетная Режицкая Краснознамённая дивизия) – związek taktyczny Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego Związku Radzieckiego, następnie – Federacji Rosyjskiej^[1].

Jednostka posiadająca numer 14245 stacjonuje w zamkniętym mieście ZATO Oziornyj (Wypołzowo, Bołogoje-4) w obwodzie twerskim)^[2]. W 2008 dysponowała 18 zestawami strategicznych rakiet balistycznych RS-12 M^[3].
Dywizja wchodziła w skład 27 Gwardyjskiej Armii Rakietowej^[4][5].

Struktura organizacyjna

2011^[6]

• dowództwo – Wypołzowo^[7]
• 41 pułk rakietowy
• 510 Twerski pułk rakietowy
• 2423 techniczna baza rakietowa
• 281 węzeł łączności
• 509 batalion inżynieryjno-saperski
• 1501 ruchoma baza remontowa

Dowódcy dywizji

• 1961 - 1970 — gen. mjr Piotr Uwarow;
• 1970 - 1973 — gen. mjr Jurij Ursakow;
• 1973 - 1977 — gen. mjr Aleksandr Wołkow;
• 1977 - 1982 — gen. mjr Jewgienij Stiepanowicz Iwanow;
• 1982 - 1986 — gen. mjr Wiktor Chramczenkow;
• 1986 - 1998 — gen. mjr Aleksandr Gribow;
• 1998 - 2000 — gen. mjr Aleksiej Abramow;
• 2000 - 2007 — gen. mjr Anatolij Szurko;
• 2007 - 2009 — gen. mjr Iwan Kuzyczkin;
• 2009 - 2011 — płk Aleksandr Gałaktionow;
• 2011 - 2013 — płk Andriej Burbin;
• 2013 - 2016 — płk Oleg Łankin;
• 2016 - 2020 — gen. mjr gwardii Maksim Riabczenko;
• od 2020 - płk gwardii Andriej Malinin^[8].

Przypisy

1. Potyrała B., Szlufik W.: Dowództwo sił zbrojnych ZSRR od rewolucji naukowo-technicznej do równowagi strategicznej (lata pięćdziesiąte - siedemdziesiąte). Częstochowa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Częstochowie, 2000, s. 255. ISBN 83-7098-634-X.
2. Potyrała B., Szlufik W.: Struktura terytorialna sił lądowych Związku Radzieckiego w latach 1945-1991. Częstochowa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Częstochowie, 2003, s. 171. ISBN 83-7098-870-9.
3. Depczyński 2015 ↓, s. 55.
4. Grabowski 2011 ↓, s. 80.
5. Janik 2018 ↓, s. 187.
6. Depczyński 2015 ↓, s. 341.
7. Zarychta 2016 ↓, s. 413.
8. ЗАТО ОЗЕРНЫЙ ТВЕРСКОЙ ОБЛАСТИ. ЗАТО Озерный Тверской области. [dostęp 2020-12-07]. (ros.).

Bibliografia

• Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
• Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
• Robert Janik: Zmiany organizacyjno-funkcjonalne w Silach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. W: Szymon Markiewicz (red.): Rosyjska wizja prowadzenia operacji militarnych. Warszawa: Akademia Sztuki Wojennej, 2018. ISBN 978-83-7523-671-2.
• Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.