Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Historia | |
Produkcja seryjna |
1936–1945 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
82 mm (3,2") |
Donośność |
min. 84 m |
Prędkość pocz. pocisku |
min. 70 m/sek. |
Kąt ostrzału |
pionowy 45° - 85° poziomy 6°[1] |
Szybkostrzelność |
do 30 strz./min[1] |
82 mm moździerz wz. 1937 (ros. 82-мм миномёты семейства БМ) – radziecki, średni (batalionowy) moździerz kalibru 82 mm z okresu II wojny światowej, używany również przez Wojsko Polskie[1].
Konstruktorem moździerza był Borys Iwanowicz Szawyrin[1]. Moździerz wz. 1937 ma konstrukcję klasyczną, składa się z czterech podzespołów: lufy, podstawy, płyty oporowej o kształcie kołowym i celownika. Lufa jest gładkościenna z zamkiem i bezpiecznikiem, który zabezpiecza przed podwójnym załadowaniem, a zamocowany jest na zgrubieniu wylotowym lufy[1]. Posiadał zamek wyposażony w iglicę, której grot wystawał na stałe. Miał dwójnóg z mechanizmem kierunkowym, podniesieniowym, poziomującym, dźwigar i osłabiacz odrzutu[1]. Do moździerza był najczęściej stosowany celownik MPM-44. Podczas transportu był rozkładany na trzy części (lufa, podstawa i płyta oporowa) i przenoszony przez obsługę w trzech jukach[1].
Obecni:
Byli: