82 mm moździerz wz. 1937

82 mm moździerz wz. 1937
82-мм миномёты семейства БМ
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

moździerz

Historia
Produkcja seryjna

1936–1945

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

82 mm (3,2")

Donośność

min. 84 m
max. 3040 m[1]

Prędkość pocz. pocisku

min. 70 m/sek.
max. 211 m/sek.[1]

Kąt ostrzału

pionowy 45° - 85° poziomy 6°[1]

Szybkostrzelność

do 30 strz./min[1]

82 mm moździerz wz. 1937 (ros. 82-мм миномёты семейства БМ) – radziecki, średni (batalionowy) moździerz kalibru 82 mm z okresu II wojny światowej, używany również przez Wojsko Polskie[1].

Konstruktorem moździerza był Borys Iwanowicz Szawyrin[1]. Moździerz wz. 1937 ma konstrukcję klasyczną, składa się z czterech podzespołów: lufy, podstawy, płyty oporowej o kształcie kołowym i celownika. Lufa jest gładkościenna z zamkiem i bezpiecznikiem, który zabezpiecza przed podwójnym załadowaniem, a zamocowany jest na zgrubieniu wylotowym lufy[1]. Posiadał zamek wyposażony w iglicę, której grot wystawał na stałe. Miał dwójnóg z mechanizmem kierunkowym, podniesieniowym, poziomującym, dźwigar i osłabiacz odrzutu[1]. Do moździerza był najczęściej stosowany celownik MPM-44. Podczas transportu był rozkładany na trzy części (lufa, podstawa i płyta oporowa) i przenoszony przez obsługę w trzech jukach[1].

Użytkownicy

[edytuj | edytuj kod]

Obecni:

Byli:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 149. ISBN 83-86028-01-7.