Prototyp ANBO-I | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji drewnianej |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
14 lipca 1925 |
Wycofanie ze służby |
1935 |
Liczba egz. |
1 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
10 m |
Długość |
5,75 m |
Powierzchnia nośna |
11,4 m² |
Masa | |
Własna |
190 kg |
Startowa |
300 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
142 km/h |
Prędkość minimalna |
50 km/h |
Pułap |
4200 m |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Karo Aviacija | |
Rzuty | |
ANBO-I – litewski samolot szkolny z połowy lat 20. XX wieku.
W okresie międzywojennym na Litwie skonstruowano niewielką ilość typów samolotów[1]. Pierwszymi były zaprojektowane przez Jurgisa Dobkevičiusa maszyny Dobi-I, Dobi-II i Dobi-III, które powstały w latach 1922–1924[2]. W 1924 roku por. Antanas Gustaitis skonstruował dolnopłat szkolny, który zbudowano w Warsztatach Lotniczych w Kownie[3][4]. Samolot, nazwany ANBO-I[a], został oblatany 14 lipca 1925 roku i do 1935 roku służył w lotnictwie wojskowym (numer ewidencyjny 17)[6]. Po zakończeniu użytkowania przekazany został do Muzeum Wojskowego im. Witolda Wielkiego, a obecnie jest eksponowany w Litewskim Muzeum Lotnictwa w Kownie[7].
ANBO-I był jednosilnikowym, jednomiejscowym[b] dolnopłatem szkolnym konstrukcji drewnianej[7]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 10 metrów, a powierzchnia nośna miała wielkość 11,4 m²[7]. Długość samolotu wynosiła 5,75 metra[7]. Masa własna płatowca wynosiła 190 kg, zaś masa całkowita (startowa) 300 kg[7]. Podwozie klasyczne, stałe[7].
Napęd stanowił chłodzony powietrzem 3-cylindrowy silnik gwiazdowy Anzani o mocy 26 kW (35 KM)[7]. Prędkość maksymalna wynosiła 142 km/h, zaś prędkość minimalna 50 km/h[7]. Maszyna osiągała pułap 4200 metrów[7].