![]() Samolot ANBO-V | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji drewnianej |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
maj 1931 |
Lata produkcji |
1931 |
Wycofanie ze służby |
1940 |
Liczba egz. |
5 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,35 m |
Długość |
7,3 m |
Powierzchnia nośna |
20,65 m² |
Masa | |
Własna |
510 kg |
Startowa |
820 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
170 km/h |
Prędkość minimalna |
70 km/h |
Pułap |
4000 m |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Karo Aviacija |
ANBO-V – litewski samolot szkolny z początku lat 30. XX wieku.
W okresie międzywojennym na Litwie skonstruowano niewiele typów samolotów[1]. W latach 1924–1927 w Warsztatach Lotniczych w Kownie zbudowano po jednym egzemplarzu płatowców ANBO-I[a] i ANBO-II, a następnie wyprodukowano serię 9 sztuk maszyn ANBO-III[3]. Konstruktorem wszystkich typów samolotów był Antanas Gustaitis[4]. W maju 1931 roku dokonano oblotu kolejnej konstrukcji Gustaitisa, ANBO-V, który był rozwinięciem samolotu ANBO-II[5]. Jeszcze w tym samym miesiącu podjęto produkcję seryjną, budując do 31 grudnia 1931 roku pięć egzemplarzy ANBO-V (maszyny miały numery ewidencyjne 43, 46 i 49–51)[6]. Płatowce używano do szkolenia podstawowego w lotnictwie wojskowym aż do 1940 roku, kiedy to ze stanu spisano ostatnie cztery sztuki[5]. Samoloty były udane i bezpieczne: mimo intensywnej eksploatacji żaden z nich nie uległ katastrofie[5].
Ulepszoną wersją ANBO-V był skonstruowany w 1936 roku ANBO-51[7].
ANBO-V był jednosilnikowym, dwumiejscowym górnopłatem szkolnym konstrukcji drewnianej[8]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 11,35 metra, a powierzchnia nośna miała wielkość 20,65 m²[8]. Długość samolotu wynosiła 7,3 metra[8]. Masa własna płatowca wynosiła 510 kg, zaś masa całkowita (startowa) 820 kg[8]. Podwozie klasyczne, stałe[8].
Napęd stanowił początkowo chłodzony powietrzem 5-cylindrowy silnik gwiazdowy Walter Vega o mocy 63 kW (85 KM)[8]. W połowie lat 30. na samolotach montowano silniejsze jednostki napędowe, takie jak Walter Venus o mocy 110 KM czy Armstrong Siddeley Genet Major (140 KM)[8]. Prędkość maksymalna wynosiła 170 km/h, zaś prędkość minimalna 70 km/h[8]. Maszyna osiągała pułap 4000 metrów[8].