DB-2 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
samolot bombowy dalekiego zasięgu |
Konstrukcja |
dwusilnikowy, metalowy dolnopłat |
Załoga |
3 |
Historia | |
Data oblotu | |
Liczba egz. |
4 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 x Gnome-Rhône 14K (silniki gwiazdowe) |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
31 m |
Wydłużenie |
11,3 |
Długość |
15 m |
Powierzchnia nośna |
84,9 m² |
Masa | |
Własna |
5855 kg |
Startowa |
12 500 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
342 km/h |
Zasięg |
5000 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3 karabiny maszynowe SzKAS, do 2050 kg bomb (DB-2) | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
ANT-37 – radziecki dwusilnikowy samolot rekordowy konstrukcji biura konstrukcyjnego Tupolewa, przeznaczony do lotów dalekiego zasięgu. Przystosowany do roli samolotu bombowego (oznaczenie DB-2). Wersja rozwojowa jednosilnikowego samolotu ANT-25.
Głównym konstruktorem samolotu był Pawieł Suchoj z biura Tupolewa[1]. Głównym zamierzeniem zespołu konstrukcyjnego było zbudowanie bombowca zdolnego do przeprowadzania nalotów na cele położone w głębi terytorium przeciwnika[2].
Prototyp ANT-37 oblatano 16 czerwca 1935. 20 lipca 1935 roku prototyp ANT-37, pilotowany przez K. K. Popowa, uległ katastrofie z powodu buffetingu usterzenia. Problem ten dotykał również drugi prototyp, zbudowany na początku 1936 roku[1]. Samolot, z silnikami M-85, w wersji bombowca dalekiego zasięgu DB-2 przewidywano skierować do produkcji seryjnej, lecz ostatecznie jej nie podjęto, wybierając projekt DB-3 Iljuszyna, pozbawionego tej wady i o lepszych osiągach[1]. Drugi prototyp, opisywany również jako ANT-37bis, został dostosowany do wykonywania lotów rekordowych, wymontowano z niego uzbrojenie i zainstalowano dodatkowe zbiorniki paliwa. 24–25 września 1938 roku żeńska załoga w składzie: Walentina Grizodubowa, P. D. Osipienko i M. M. Raskowa przeleciała z Moskwy na Daleki Wschód pokonując w ciągu 26 godzin i 29 minut dystans 5908 km. Tym samym ustanowiły nowy kobiecy rekord świata w odległości lotu[2]. Samolot był następnie wykorzystywany przez Aerofłot, a następnie jako samolot dyspozycyjny do 1943 roku[3].