A Dictionary of the English Language – słownik języka angielskiego opracowany i napisany przez Samuela Johnsona, wydany w 1755 roku. Pełny tytuł dzieła brzmi: A Dictionary of the English language in which the words are deduced from their originals, and illustrated in their different significations by examples from the best writers: to which are prefixed, a history of the language, and an English grammar. Słownik wydrukowany został w dwóch tomach[1].
Słownik liczy ok. 40 tys. haseł, które autor pisał przez 7 lat. Każde hasło zilustrowane zostało przykładami literackimi, choć z wyłączeniem pisarzy współczesnych Johnsonowi. Zastosowana przez Johnsona ortografia przyczyniła się znacznie do stabilizacji ortografii angielskiej[2]. Do najczęściej cytowanych przez Johnsona pisarzy należeli William Szekspir, John Milton i John Dryden.
Johnson tak oto opisuje we wstępie do części alfabetycznej swego dzieła metodologię zastosowaną w słowniku:
Kiedy zabrałem się za realizowanie tego przedsięwzięcia, zdałem sobie sprawę, że nasz język obfituje w brak porządku i reguł: gdziekolwiek popatrzyłem, dostrzegałem jakąś wprawiającą w zakłopotanie nieścisłość do rozwikłania czy inną konfuzję do wyjaśnienia. Nie mając innej pomocy niż ze strony ogólnej gramatyki, przyłożyłem się do bacznego czytania naszych pisarzy i nie znalazłem nic, co mogłoby stanowić przykład zdolny ilustrować słowa czy frazy, które zebrałem w czasie przygotowywania materiałów do słownika[2]...
Wstęp do słownika zawiera krótką historię języka (z obszernymi fragmentami dzieł pisarzy z poprzednich epok) i część gramatyczną, napisaną pod wpływem dzieła Johna Wallisa, obejmującą również sekcję o ortografii i prozodii. Wstęp, często publikowany osobno, jest pionierskim opisem metody leksykograficznej[2]
Przykłady definicji Johnsona[2]:
Samuel Johnson, pisząc swój słownik, postępował konsekwentnie według założonych przez siebie metod[3]: