Identyfikacja | |
Inne nazwy i oznaczenia |
łac. abaloparatidum |
---|---|
numer CAS | |
DrugBank | |
Klasyfikacja medyczna | |
ATC | |
Farmakokinetyka | |
Działanie |
zapobieganie i leczenie osteoporozy |
Biodostępność |
36%[1] |
Okres półtrwania |
1,7 h[2] |
Wiązanie z białkami osocza i tkanek |
70%[2] |
Wydalanie | |
Uwagi terapeutyczne | |
Drogi podawania |
podskórna |
Abaloparatyd (łac. abaloparatidum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, rekombinowany ludzki peptyd podobny do parathormonu, agonista receptora PTH1, stosowany w leczeniu osteoporozy.
Abaloparatyd jest analogiem parathormonu PTHrP(1-34), który jest agonistą receptora PTH1, co powoduje aktywację szlaku sygnałowego cyklicznego adenozyno-3′,5′-monofosforanu (cAMP)[1]. Abaloparatyd wywiera anaboliczny wpływ na tkankę kostną, co powoduje zwiększenie gęstości mineralnej (BMD) i zwiększenie zawartości mineralnej (BMC) i poprzez to zwiększa wytrzymałość kości na złamanie[2][1].
Abaloparatyd nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2020)[3].
Abaloparatyd może powodować następujące działania niepożądane: hipotonię ortostatyczną, zawroty głowy, kołatanie serca, tachykardię, nudności, hiperkalcemię, hiperkalciurię oraz kamicę nerkową[2].
Abaloparatyd zwiększa ryzyko zachorowania na kostniakomięsaka[1], u osób ze zwiększonym ryzykiem kostniakomięsaka, takimi jak choroba Pageta, zwiększeniem aktywności fosfatazy alkalicznej w osoczu, nowotwór kości, przerzuty nowotworowe kości, dziedzicznymi schorzeniami predysponującymi do występowania kostniakomięsaka oraz przebytą radioterapią obejmującą kości[2].
Abaloparatyd powinien być przyjmowany jeden raz dziennie podskórnie w dawce 80 mg[1]. W trakcie leczenia pacjentki powinny przyjmować wapń oraz witaminę D, jeżeli ich spożycie w codziennej diecie jest niewystarczające[1].
Całkowity okres leczenia nie powinien przekraczać 2 lat[1].