Acantholycosa pedestris

Acantholycosa pedestris
(Simon, 1876)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

pająki wyższe

Rodzina

pogońcowate

Podrodzina

Pardosinae

Rodzaj

Acantholycosa

Gatunek

Acantholycosa pedestris

Synonimy
  • Lycosa longipes Thorell, 1872
  • Pardosa pedestris Simon, 1876
  • Lycosa (Acantholycosa) strandi Kratochvíl, 1935
  • Pardosa strandi (Kratochvíl, 1935)
Systematyka w Wikispecies

Acantholycosa pedestris – gatunek pająka z rodziny pogońcowatych i podrodziny Pardosinae. Zamieszkuje Alpy.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1872 roku przez Tamerlana Thorella pod nazwą Lycosa longipes[1][2]. Nazwa ta okazała się jednak być młodszym homonimem, w związku z czym zastąpiona została przez Eugène’a Simona nazwą Pardosa pedestris[3]. W rodzaju Acantholycosa omawiany takson umieszczony został w 1908 roku przez Friedricha Dahla[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Samce osiągają około 7,5 mm, a samice około 11 mm długości ciała[5]. Ubarwienie jest ciemniejsze niż u pogońca cętkonogiego[6]. Karapaks jest prawie czarny z jaśniejszym paskiem pośrodku. Kolor sternum również jest niemal czarny[5]. Odnóża są długie, prawie czarne z nieznacznie rozjaśnionymi grzbietowymi stronami ud i jasnymi włoskami[5][6]. W przeciwieństwie do pogońca cętkonogiego golenie pary pierwszej i drugiej mają pięć par kolców na stronie brzusznej, a nie cztery[7][6]. Z kolei obecność szczególnie długich szczecinek na grzbietowej stronie stóp pierwszej pary różni omawiany gatunek od A. norvegica[7][5]. Opistosoma (odwłok) jest prawie czarna, żółtawo owłosiona[5][6].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Pająk wysokogórski. Bytuje na skałach i wśród rumowisk na terenie Alp[6][5], powyżej górnej granicy lasu[5], głównie na wysokościach przekraczających 2000 m n.p.m. Porusza się bardzo szybko. Zaniepokojony kryje się w szczelinach skalnych i pod kamieniami[6]. Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się od maja do lipca[5][6].

Gatunek palearktyczny, endemiczny dla Alp, podawany z Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch i Słowenii[2][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Tamerlan Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part III.. Uppsala: C.J. Lundström, 1872, s. 229-374.
  2. ↑ a b Gen. Acantholycosa Dahl, 1908. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2024-01-23].
  3. ↑ E. Simon: Les arachnides de France. Paris: Roret, 1876, s. 356.
  4. ↑ F. Dahl. Die Lycosiden oder Wolfspinnen Deutschlands und ihre Stellung im Haushalt der Natur. Nach statistischen Untersuchungen dargestellt. „Nova Acta, Abhandlungen der Kaiserlichen Leopoldinisch-Carolinischen Deutschen Akademie der Naturforscher”. 88 (3), s. 175-678, 1908. 
  5. ↑ a b c d e f g h i Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Acantholycosa pedestris (Simon, 1876). [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 01.2024 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2024-01-24].
  6. ↑ a b c d e f g Heiko Bellmann, Pająki i inne pajęczaki, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2021, s. 170, ISBN 978-83-7763-486-8.
  7. ↑ a b Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Lycosidae: Acantholycosa Dahl, 1908. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 01.2024 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2024-01-24].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]