Acena sina

Acena sina
	; Roślina w okresie kwitnienia
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	acena
Gatunek	acena sina
	Nazwa systematyczna
	Acaena magellanica (Lam.) Vahl; Enum. pl. 1:297. 1804
Synonimy
	Ancistrum magellanicum Lam.;
	Ancistrum magellanicum Lam.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Acena sina, a. magellańska (Acaena magellanica) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych. Pochodzi z południowych rejonów Ameryki Południowej i wysp: Falklandy, Georgia Południowa, Sandwich Południowy, Wyspy Kerguelena^[3]. W Polsce jest czasami uprawiana jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój: Niska roślina darniowa o płożących się pędach długości do 30 cm, tworząca zwartą darń o wysokości do 15 cm. Tworzy rozłogi.

Liście: Zimozielone, pierzastozłożone o silnie ząbkowanych listkach. Są szarozielone i czerwono nabiegłe, jesienią przebarwiają się na miedziany kolor. Młode liście są ciemniejsze, starsze jaśnieją.

Kwiaty: Pojedyncze kwiaty są białe, drobne i niepozorne. Zebrane są jednak w duże główkowate i ozdobne kwiatostany wzniesione ponad liście.

Owoce: Zebrane w główkowate i kolczaste owocostany są bardziej ozdobne od kwiatostanów. Zawdzięczają to czerwonym kielichom.

Biologia

Zimozielona bylina pochodząca z Antarktyki i południowych rejonów Ameryki Południowej o zimnym, subpolarnym klimacie. W Polsce kwitnie od lipca do września. Rozrasta się dość szybko, może być ekspansywna.

Zastosowanie i uprawa

Zastosowanie. Jest dobrą rośliną okrywową, nadaje się do ogródków skalnych, na obsadzanie ziemnych grobów, murków skalnych oraz do wypełniania przestrzeni pomiędzy roślinami cebulowymi na rabacie.
Wymagania. Jest mało wymagająca i łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na suchych i jałowych piaszczysto-gliniastych glebach. Na glebach gliniastych wymaga drenażu. Stanowisko może być słoneczne lub półcieniste. W swojej ojczyźnie bezpiecznie zimuje pod grubą warstwą śniegu, u nas przy surowych i bezśnieżnych zimach może częściowo przemarznąć, ale z łatwością się odradza.
Rozmnażanie. Można ją rozmnażać na kilka sposobów: przez wysiew nasion, przez podział rozrośniętych kęp lub przez sadzonki otrzymane z rozłogów.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-23] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].

Bibliografia

Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II : drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
Rodzina Rosaceae. [dostęp 2009-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-23] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].

[1]

[2]

[3]