Adolf Tortilowicz von Batocki-Friebe

Adolf Tortilowicz von Batocki-Friebe
Ilustracja
Data urodzenia

31 lipca 1868

Data śmierci

22 maja 1944

Nadprezydent Prus Wschodnich
Okres

od 1914
do 1916

Poprzednik

Ludwig Hubert von Windheim

Następca

Friedrich Wilhelm Bernhard von Berg-Markienen

Okres

od 1918
do 1919

Poprzednik

Friedrich Wilhelm Bernhard von Berg-Markienen

Następca

August Winnig

Multimedia w Wikimedia Commons

Max Johann Adolf Otto Tortilowicz von Batocki-Friebe (ur. 31 lipca 1868 w Gut Bledau koło Cranz (obecnie Zielenogradsk), zm. 22 maja 1944 w Gut Wosegau koło Cranz) – pruski prawnik i politolog, naukowiec i polityk, nadprezydent Prus Wschodnich w latach 1914–1916 oraz 1918-1919.

Pochodzenie

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny szlacheckiej pochodzenia litewskiego, był synem Ottona Tortilowicza von Batockiego-Friebe(inne języki), prusko-królewskiego szambelana, dziedzica ordynacji w Gut Bledau oraz hrabiny Fanny von Keyserlingk.

Tortilowicz von Batocki zawarł w dniu 4 marca 1898 roku w Gut Kilgis związek małżeński z hrabianką Paulą von Kalnein, córką prusko-królewskiego szambelana hrabiego Karla von Kalnein i hrabiny Ady zu Eulenburg.

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Tortilowicz von Batocki był właścicielem dóbr w Nuskern w Prusach Wschodnich, profesorem i honorowym obywatelem Uniwersytetu w Królewcu, członkiem królewskiej pruskiej Tajnej Rady, nadprezydentem Prus Wschodnich i członkiem dworu pruskiego w latach 1910–1918.

Karierę rozpoczął w 1889 jako urzędnik sądowy w Niemodlinie na Górnym Śląsku, jednak już w 1892 wrócił do Królewca, gdzie pracował jako urzędnik rejencji królewieckiej, od 1895 w randze asesora. Następnie objął zarząd dobrami ojcowskimi w Gut Bledau.

W latach 1900–1907 był starostą powiatu królewieckiego(inne języki), w latach 1907–1914 stał na czele Izby Rolniczej Prus Wschodnich i był członkiem niemieckiej Rady Gospodarki Rolnej(inne języki), a od 1909 członkiem Komisji ds. Reformy Administracyjnej. Od października 1914 do sierpnia 1916 oraz od lutego 1918 do lipca 1919 pełnił urząd nadprezydenta Prus Wschodnich.

Podczas I wojny światowej od sierpnia 1917 jako major rezerwy walczył na froncie włoskim, a do stycznia 1918 jako niemiecki gubernator zarządzał miastem Udine we Włoszech.

W kwietniu 1918 został kuratorem Uniwersytetu Królewieckiego. Od połowy 1919 zajmował się administrowaniem własnymi posiadłościami. W 1921 został członkiem Rządowej Komisji ds. Odbudowy, był również członkiem założycielem Instytutu Gospodarki Wschodnioniemieckiej, a także członkiem zarządu Deutsche Reichsbahn. Zasiadał również w licznych radach nadzorczych.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]