|
Pseudonim
|
The Shark
|
Data i miejsce urodzenia
|
9 czerwca 1978 Ploeszti
|
Obywatelstwo
|
Rumunia
|
Styl walki
|
praworęczny
|
Kategoria wagowa
|
półciężka
|
Bilans walk zawodowych
|
Liczba walk
|
30
|
Zwycięstwa
|
27
|
Przez nokauty
|
15
|
Porażki
|
3
|
Remisy
|
0
|
Dorobek medalowy
|
|
Adrian Diaconu (ur. 9 czerwca 1978 w Ploeszti) – rumuński bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC w wadze półciężkiej (do 175 funtów).
Zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Świata w Budapeszcie w 1997 w kategorii lekkośredniej, pokonując Jung Bin Lima, Sergio Martineza i Roberta Gortata, natomiast w półfinale przegrywając z późniejszym złotym medalistą, Alfredo Duvergelem[1]. W 1998 został brązowym medalistą Mistrzostw Europy w Mińsku w tej samej kategorii wagowej, pokonując Károly Balzsaya i Siergieja Chomickiego, a w walce o finał przegrywając z Aslanem Ercümentem[2]. Na kolejnych Mistrzostwach Świata w Houston w 1999 zdobył srebrny medal w wadze średniej. Pokonał kolejno Ariela Hernándeza, Antoniosa Giannoulasa, Andrija Fedczuka i Akına Kuloğlu, a w finale przegrał z Utkirbekiem Haydarovem[3].
W 2000 reprezentował Rumunię na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Odpadł z turnieju po porażce z późniejszym złotym medalistą, Jorge Gutiérrezem[4].
Pierwszy zawodowy pojedynek stoczył w marcu 2001. W swoim osiemnastym pojedynku wywalczył tytuł zawodowego Mistrza Kanady w kategorii półciężkiej. 16 maja 2006 pokonał na punkty Andre Thysse[5]. Cztery miesiące później pokonał, także na punkty, Amerykanina Orlando Riverę[6].
9 maja 2007 w walce eliminacyjnej WBC pokonał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie Rico Hoye[7]. 19 kwietnia następnego roku Diaconu wywalczył tytuł tymczasowego mistrza świata WBC, pokonując po zaciętym i wyrównanym pojedynku Chrisa Henry[8]. W lipcu po tym, jak Chad Dawson zrezygnował z tytułu, Diaconu został pełnoprawnym mistrzem świata WBC w kategorii półciężkiej[9].
Tytuł mistrzowski stracił już w następnej walce, która odbyła się 19 czerwca 2009, przegrywając jednogłośnie na punkty z Jeanem Pascalem. W piątej rundzie Diaconu leżał na deskach, a całą walkę przegrał stosunkiem 115-112, 116-112 i 116-111 dla Pascala[10]. 11 grudnia tego samego roku doszło do walki rewanżowej pomiędzy oboma pięściarzami. Ponownie lepszy okazał się Pascal, pokonując Diaconu na punkty[11].
W 2010 Diaconu stoczył jeden pojedynek, wygrywając na punkty z Omarem Sheiką, mimo że w drugiej rundzie był liczony[12]. 21 maja 2011 przegrał jednogłośnie na punkty z Chadem Dawsonem w stosunku 118–110, 117–111 i 116–112[13].
- ↑ 9.World Championships – Budapest, Hungary – October 18-26 1997. Amateur Boxing Results. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
- ↑ 32.European Championships – Minsk, Belarus – May 17-24 1998. Amateur Boxing Results. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
- ↑ 10.World Championships – Houston, USA – August 20-27 1999. Amateur Boxing Results. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
- ↑ 27.Olympic Games – Sydney, Australia – September 17-30 2000. Amateur Boxing Results. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-07-14]. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-07-14]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Adrian Diaconu KO3 Rico Hoye. Fightwriter.com. [dostęp 2009-07-14]. (ang.).
- ↑ Diaconu Decisions Henry In Romania. EastSideBoxing.com, 2008-04-20. [dostęp 2009-07-14]. (ang.).
- ↑ Dan Rafael: Dawson vacates 175-pound title to gird for possible showdown with Tarver. ESPN.com, 2008-07-16. [dostęp 2009-07-14]. (ang.).
- ↑ Dave Spencer: Pascal dethrones Diaconu!. Fightnews.com, 2009-06-19. [dostęp 2009-07-14]. (ang.).
- ↑ Dave Spencer: Pascal retains title. Fightnews.com, 2009-12-12. [dostęp 2009-12-21]. (ang.).
- ↑ Ryan Stead, Dave Spencer: Bute KOs Brinkley in 9. Fightnews.com, 2010-10-15. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
- ↑ Dan Rafael: Chad Dawson outshines Adrian Diaconu. ESPN.com, 2011-05-23. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
- Jack Root (1903)
- George Gardner (1903)
- Bob Fitzsimmons (1903–1905)
- Philadelphia Jack O’Brien (1905)
- Jack Dillon (1914–1916)
- Battling Levinsky (1916–1920)
- Georges Carpentier (1920–1922)
- Battling Siki (1922–1923)
- Mike McTigue (1923)
- Tommy Loughran (1923)
- Mike McTigue (1923–1925)
- Paul Berlenbach (1925–1926)
- Jack Delaney (1926–1927)
- Jimmy Slattery (1927, NBA)
- Tommy Loughran (1927–1929)
- Maxie Rosenbloom (1930–1934)
- Bob Olin (1934–1935)
- John Henry Lewis (1935–1939)
- Billy Conn (1939–1940)
- Anton Christoforidis (1941, NBA)
- Gus Lesnevich (1941, NBA)
- Gus Lesnevich (1941–1948)
- Freddie Mills (1948–1950)
- Joey Maxim (1950–1952)
- Archie Moore (1952–1961)
- Harold Johnson (1961–1962, NBA)
- Harold Johnson (1962–1963)
- Willie Pastrano (1963–1965)
- José Torres (1965–1966)
- Dick Tiger (1966–1968)
- Bob Foster (1968–1970)
- Bob Foster (1970–1972, WBC)
- Vicente Rondón (1971–1972, WBA)
- Bob Foster (1972–1974)
- John Conteh (1974–1977, WBC)
- Víctor Galíndez (1974–1978, WBA)
- Miguel Ángel Cuello (1977–1978, WBC)
- Mate Parlov (1978, WBC)
- Mike Rossman (1978–1979, WBA)
- Marvin Johnson (1978–1979, WBC)
- Víctor Galíndez (1979, WBA)
- Matthew Saad Muhammad (1979–1981, WBC)
- Marvin Johnson (1979–1980, WBA)
- Eddie Mustafa Muhammad (1980–1981, WBA)
- Michael Spinks (1981–1983, WBA)
- Dwight Muhammad Qawi (1981–1983, WBC)
- Michael Spinks (1983–1984, WBA i WBC)
- Michael Spinks (1984–1985, WBA, WBC i IBF)
- J.B. Williamson (1985–1986, WBC)
- Slobodan Kačar (1985–1986, IBF)
- Marvin Johnson (1986–1987, WBA)
- Dennis Andries (1986–1987, WBC)
- Bobby Czyz (1986–1987, IBF)
- Thomas Hearns (1987, WBC)
- Leslie Stewart (1987, WBA)
- Virgil Hill (1987–1991, WBA)
- Charles Williams (1987–1993, IBF)
- Donny Lalonde (1987–1988, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1988, WBC)
- Michael Moorer (1988–1991, WBO)
- Dennis Andries (1989, WBC)
- Jeff Harding (1989–1990, WBC)
- Dennis Andries (1990–1991, WBC)
- Leeonzer Barber (1991–1994, WBO)
- Thomas Hearns (1991–1992, WBA)
- Jeff Harding (1991–1994, WBC)
- Iran Barkley (1992, WBA)
- Virgil Hill (1992–1996, WBA)
- Henry Maske (1993–1996, IBF)
- Mike McCallum (1994–1995, WBC)
- Dariusz Michalczewski (1994–1997, WBO)
- Fabrice Tiozzo (1995–1996, WBC)
- Roy Jones Jr. (1996–1997, WBC)
- Virgil Hill (1996–1997, WBA & IBF)
- Montell Griffin (1997, WBC)
- Dariusz Michalczewski (1997, WBA, IBF i WBO)
- Dariusz Michalczewski (1997–2003, WBO)
- William Guthrie (1997–1998, IBF)
- Roy Jones Jr. (1997–1998, WBC)
- Lou Del Valle (1997–1998, WBA)
- Reggie Johnson (1998–1999, IBF)
- Roy Jones Jr. (1998–1999, WBA i WBC)
- Roy Jones Jr. (1999–2002, WBA(SC), WBC i IBF)
- Bruno Girard (2001–2003, WBA)
- Roy Jones Jr. (2002–2003, WBA (SC))
- Mehdi Sahnoune (2003, WBA)
- Antonio Tarver (2003, WBC i IBF)
- Silvio Branco (2003–2004, WBA)
- Julio César González (2003–2004, WBO)
- Roy Jones Jr. (2003–2004, WBA (SC) i WBC)
- Zsolt Erdei (2004–2009, WBO)
- Glen Johnson (2004, IBF)
- Fabrice Tiozzo (2004–2006, WBA (RC))
- Antonio Tarver (2004, WBA (SC) i WBC)
- Clinton Woods (2005–2008, IBF)
- Tomasz Adamek (2005–2007, WBC)
- Silvio Branco (2006–2007, WBA)
- Chad Dawson (2007–2008, WBC)
- Stipe Drviš (2007, WBA)
- Danny Green (2007–2008, WBA)
- Antonio Tarver (2008, IBF)
- Hugo Garay (2008–2009, WBA)
- Adrian Diaconu (2008–2009, WBC)
- Chad Dawson (2008–2009, IBF)
- Jean Pascal (2009–2011, WBC)
- Gabriel Campillo (2009–2010, WBA)
- Tavoris Cloud (2009–2013, IBF)
- Jürgen Brähmer (2009–2011, WBO)
- Bejbut Szumenow (2010–2014, WBA)
- Nathan Cleverly (2011–2013, WBO)
- Bernard Hopkins (2011–2012, WBC)
- Chad Dawson (2012–2013, WBC)
- Bernard Hopkins (2013–2014, IBF)
- Adonis Stevenson (od 2013, WBC)
- Siergiej Kowalow (2013–2014, WBO)
- Bernard Hopkins (2014, WBA Super i IBF)
- Siergiej Kowalow (od 2014, WBA Super, IBF i WBO)
|