męczennicy | |
Adrian i Natalia | |
Data i miejsce śmierci |
w III lub IV w. |
---|---|
Czczeni przez | |
Wspomnienie |
26 sierpnia lub 1 grudnia(Natalia) |
Adrian lub Hadrian, cu. Muczenik Adrian Nikomidijskij[1] i Natalia z Nikomedii[2], cu. Muczenica Natalija[3], również: Adrian i towarzysze[4] – święci i męczennicy chrześcijańscy z Nikomedii, którzy mieli ponieść śmierć w czasach prześladowania chrześcijan podczas rządów Maksymina Traka (235–238)[2] lub Dioklecjana (284–305)[5] i Maksymiana (286–305) czy też Maksyminusa (305–311)[5][a].
Według Martyrologium Hieronimiańskiego[b] Adrian i Natalia żyli w III lub IV wieku i byli małżonkami. Adrian, urodzony w Rzymie[6], miał być oficerem i chociaż nie przyjął chrztu, uwierzył w Jezusa Chrystusa. Wyznał to przed cesarzem, za co został osadzony w więzieniu[1].
W życiu Adriana i towarzyszy jest wiele jednak sprzeczności i nie znajdują one w zasadzie potwierdzenia, ale nie wykluczone jest, że Passio zawiera elementy historyczne[2].
Ślady czci oddawanej tej grupie są znaczne. Ich ciała, po wcześniejszych torturach, miały spłonąć na stosie[1] w Nikomedii (obecnie Izmit) w Turcji[6]. Nie wiadomo jednak, czy Natalia zginęła śmiercią męczeńską, czy naturalną[2], chociaż wyznawcy prawosławia uznają ją za męczennicę[3].
Gdy zapadł wyrok skazujący Adriana na śmierć, Natalii zabroniono dalszych odwiedzin. Przekupiła jednak strażników i w przebraniu chłopca weszła do więzienia, by prosić męża o modlitwę, gdy będzie już w raju. Natalia była obecna przy jego egzekucji, w czasie której poddano go torturom łamania członków. Podczas palenia ciał Adriana i innych męczenników, Natalia pragnąc spłonąć wraz z nim rzuciła się w ogień, jednak została siłą odciągnięta; miało to mieć miejsce ok. 304[1].
W 1110 relikwie Adriana i Natalii przeniesiono najpierw do flamandzkiego klasztoru w Geraardsbergen)[2], a w późniejszym okresie szczątki św. Adriana przeniesiono do Rzymu[1].
Wspomnienie liturgiczne grupy męczenników w Kościele katolickim obchodzone jest 4 marca[4] lub 8 sierpnia[7], natomiast św. Natalia wspominana jest 26 sierpnia[2] lub 1 grudnia[2][5][8].
Cerkiew prawosławna wspomina świętych męczenników 26 sierpnia/8 września[c], tj. 8 września według kalendarza gregoriańskiego.
Adriana wspominają również Kościoły wschodnie: ormiański, syryjski i koptyjski[6].
Do świętych Adriana i Natalii wierni modlą się o dobre stosunki między małżonkami. Natalia jest ponadto patronką rolników zajmujących się uprawą lnu. Święci są szczególnie popularni w bizantyńskim obszarze kulturowym[1].
Św. Adrian jest patronem Grammont, posłańców, piwowarów, strażników więziennych i żołnierzy[6]. Przez jakiś czas uchodził za patrona kowali[4].
Jego atrybutami są: siekiera, kowadło i pręt[6].
Atrybutem św. Natalii jest ramię[8].
W ikonografii św. Adrian przedstawiany jest wraz z małżonką Natalią. Odziany jest w bogate szaty, ma krótką brodę i kędzierzawe, kasztanowe włosy. Głowę Natalii okrywa zielona chusta. Oboje trzymają w rękach męczeńskie krzyże[1].