Aeollanthus – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Obejmuje 44 gatunki[4]. Wszystkie występują w Afryce Subsaharyjskiej[4]. Często rosną na skałach lub glebach inicjalnych[5].
Niektóre gatunki z tego rodzaju wykorzystywane są jako jadalne i lecznicze[6]. Aeollanthus subacaulis var. linearis jest hiperakumulatorem miedzi. W suchej masie tej rośliny stężenie tego pierwiastka dochodzi do 1,3%, co jest najwyższą wartością wśród organizmów[7].
- Pokrój
- Aromatyczne rośliny zielne i półkrzewy, często o drewniejących pędach podziemnych i gruboszowatej budowie[5].
- Liście
- Naprzeciwległe, rzadziej skrętoległe[5].
- Kwiaty
- Zebrane w zróżnicowane kwiatostany złożone – kłoso- lub wiechokształtne, zwykle z niepozornymi podsadkami. Kielich rurkowaty u nasady, dalej zwykle spłaszczony, dwuwargowy z 5 lub 2, nierównymi łatkami. Korona silnie dwuwargowa, biała, różowa lub niebieska[5].
- Owoce
- Jajowate lub eliptyczne niełupki[5].
- Pozycja według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Przedstawiciel rodziny jasnotowatych (Lamiaceae) należącej do rzędu jasnotowców (Lamiales) reprezentującego dwuliścienne właściwe[2].
- Wykaz gatunków[4]
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2023-08-12] (ang.).
- ↑ a b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2023-08-12] (ang.).
- ↑ a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian Institution. [dostęp 2013-10-13].
- ↑ a b c Aeollanthus C.Mart. ex Spreng., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-08-12] .
- ↑ a b c d e K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. VII. Flowering Plants. Dicotyledons. Lamiales. Berlin, Heidelberg: Springer, 2004, s. 266. ISBN 978-3-642-62200-7.
- ↑ David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 17, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- ↑ Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 2, Warszawa: Muza SA, 1998, s. 288, ISBN 83-7079-779-2 .
Identyfikatory zewnętrzne: