Aerocar III w Muzeum Lotnictwa w Seattle | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja |
metalowy górnopłat, skrzydła i ogon składane |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji |
1949-1966 |
Liczba egz. |
6 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1× 4-cylindrowy silnik rzędowy Lycoming O-320 |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
10,36 m |
Długość |
6,58 m |
Powierzchnia nośna |
17,7 m² |
Masa | |
Własna |
682 kg |
Użyteczna |
273 kg |
Startowa |
955 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
216 km/h |
Pułap |
4000 m |
Zasięg |
560 km |
Współczynnik obciążenia konstrukcji |
54 kg/m² |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
1 |
Aerocar (znany także jako Taylor Aerocar) – samolot przystosowany do ruchu drogowego. Został zaprojektowany i zbudowany przez Moultona Taylora w roku 1949[1]. Jest to najsłynniejszy "latający samochód" wszech czasów. W sumie wyprodukowano tylko sześć pojazdów. Obecnie w stanie do lotu jest tylko jeden.
Samolot był górnopłatem z czteropodporowym podwoziem stałym[2].
Pojazd wyposażony został w śmigło pchające i składane skrzydła. Umożliwiało to na przekonfigurowanie samochodu w samolot w ciągu pięciu minut. Ogon i skrzydła samolotu po złożeniu były przygotowane do holowania[2].
Zostały zaprojektowane trzy wersje pojazdu oznaczone odpowiednio: I, II i III[2]. Obecnie firma pracuje nad nowym modelem, który ma nosić nazwę Aerocar 2000. Ma być on zbudowany na bazie samochodu Lotus Elise[3].