Agenda homoseksualna

Agenda homoseksualna[potrzebny przypis] (ang. homosexual agenda) – termin wprowadzony przez środowiska chrześcijańskiej prawicy (głównie w Stanach Zjednoczonych) jako dyskredytujące określenie na promowanie akceptacji i normalizacji nieheteroseksualnych orientacji i związków. Termin dotyczy działań mających na celu zmianę regulacji prawnych i polityki rządowej w kwestiach związanych z prawami osób LGBT, takich jak małżeństwa osób tej samej płci i cywilne związki partnerskie, adopcja dzieci przez osoby LGBT, uznanie orientacji seksualnej za kategorię chronioną prawami obywatelskimi, udział osób LGBT w wojsku, włączanie historii i tematów LGBT do edukacji publicznej, wprowadzenie przepisów przeciwdziałających prześladowaniu w celu ochrony nieletnich osób LGBT. Ponadto określenie to jest używane przez konserwatystów i inne środowiska na oznaczenie rzekomych celów aktywistów na rzecz praw osób LGBT, takich jak werbowanie heteroseksualistów do tego, co konserwatyści nazywają „homoseksualnym stylem życia”[1][2][3][4][5][6]. Domniemana „agenda homoseksualna” bywa określana jako forma spisku przeciwko społeczeństwu[7].

Nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie i stosowanie określenia w USA

[edytuj | edytuj kod]

Esej zatytułowany The Overhauling of Straight America z 1987 roku, autorstwa Marshalla Kirka i Huntera Madsena, przedstawia sześciopunktowy plan kampanii, który został po raz pierwszy opublikowany w magazynie Guide[8].

  1. Mów o gejach i homoseksualizmie tak głośno i tak często, jak to jest możliwe.
  2. Pokazuj gejów jako ofiary, nie jako agresorów.
  3. Daj swoim obrońcom pretekst do działania.
  4. Pokazuj gejów tylko dobrze.
  5. Pokazuj przeciwników tylko źle.
  6. Zabiegaj o fundusze: pieniądz nie śmierdzi[9][10].

Para autorów rozwinęła swoją argumentację w książce After the Ball: How America Will Conquer Its Fear and Hatred of Gays in the '90s z 1989 roku. W książce tej nakreślono strategię public relations dla ruchu LGBT. Argumentuje ona, że po fazie wyzwolenia gejów w latach 70. i 80. grupy działające na rzecz praw gejów powinny przyjąć bardziej profesjonalne techniki PR, aby przekazać swoje przesłanie[11]. Książka ta jest często opisywana negatywnie przez konserwatystów jako ważna dla sukcesu Ruchu LGBT w latach 90. i jako część rzekomej agendy homoseksualnej[9][10][12].

W Stanach Zjednoczonych określenie the gay agenda zostało spopularyzowane przez serię nagrań wideo wyprodukowanych przez ewangelicką grupę religijną Springs of Life Ministries w Kalifornii i rozpowszechnionych przez wiele organizacji chrześcijańskiej prawicy, z których pierwszy został nazwany The Gay Agenda i został wydany w 1992 roku[13]. Paul Cameron pojawił się w tym filmie, w którym stwierdził, że 75 procent gejów regularnie spożywa kał oraz że 70–78 procent z nich miało chorobę przenoszoną drogą płciową[14]. Wkrótce potem ukazały się trzy inne publikacje wideo: The Gay Agenda in Public Education (1993), The Gay Agenda: March on Washington (1993) i następnie Stonewall: 25 Years of Deception (1994). Filmy zawierały wywiady z przeciwnikami praw LGBT, a seria została udostępniona za pośrednictwem prawicowych organizacji chrześcijańskich[13].

Reakcje

[edytuj | edytuj kod]
Satyryczny napis na paradzie równości: „Homoseksualna agenda:
– Spędzać czas z rodziną.
– Być traktowanym równo.
– Kupić mleko.”

The Gay & Lesbian Alliance Against Defamation (GLAAD) opisuje to określenie jako „retoryczny wynalazek antygejowskich ekstremistów dążących do stworzenia klimatu strachu poprzez przedstawienie pogoni za prawami obywatelskimi dla osób LGBT jako złowieszczego”[15], a komentatorzy zwrócili uwagę na całkowity brak realizmu i wiarygodności idei agendy homoseksualnej jako takiej[16][17]. Takie kampanie oparte na domniemanej „agendzie gejowskiej” zostały opisane przez badaczy i krytyków jako propaganda antygejowska[18][19]. GLAAD opisuje łączenie homoseksualizmu z pedofilią lub wykorzystywaniem dzieci jako próbę „insynuacji, że lesbijki i geje stanowią zagrożenie dla społeczeństwa, dla rodzin, a w szczególności dla dzieci”[20]. GLAAD uważa wypowiedzi łączące pedofilię i homoseksualizm za zniesławiające, szkodliwe i całkowicie nieprawdziwe[20]. Niektórzy autorzy ujmują określenie „gejowska agenda” jako pejoratywne[21].

Na konferencji prasowej w dniu 22 grudnia 2010 r. reprezentant USA Barney Frank powiedział, że „agenda gejowska” polega na tym:

by być chronionym przed brutalnymi przestępstwami napędzanymi przez bigoterię, by móc wziąć ślub, by móc dostać pracę i by móc walczyć o swój własny kraj. Dla tych, którzy martwią się o radykalny program homoseksualny, pozwólcie, że zwrócę im uwagę. Dwa z głowy, dwa przed nami[22][23][24].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Hate Group: ‘Homosexual Activists’ Try To ‘Confuse Children’ To ‘Build Their Numbers’ [online] [dostęp 2020-01-30] (ang.).
  2. ↑ Conor Friedersdorf, A Peek at Conservatism's Anti-Gay Conspiracy-Theorist Fringe [online], The Atlantic, 6 stycznia 2012 [dostęp 2020-01-30] (ang.).
  3. ↑ The Year's Craziest Right-Wing Conspiracy Theories About LGBT People [online], www.advocate.com, 23 grudnia 2014 [dostęp 2020-01-30] (ang.).
  4. ↑ Bryan Fischer: Gay Rights, Abortion And Environmentalism Are 'The Work Of Satan Himself' [online], HuffPost, 22 czerwca 2012 [dostęp 2020-01-30] (ang.).
  5. ↑ Conservative 14-Year-Old Radio Host: 'President Obama Is Making Kids Gay!' [online], HuffPost, 6 czerwca 2012 [dostęp 2020-01-30] (ang.).
  6. ↑ Anti-gay Maryland legislator, Emmett Burns, moves again to cut off recognition of out-of-state gay marriages [online], Metro Weekly, 18 stycznia 2010 [dostęp 2020-01-30] (ang.).
  7. ↑ Anti-LGBT [online], Southern Poverty Law Center [dostęp 2020-02-14] (ang.).
  8. ↑ THE OVERHAULING OF STRAIGHT AMERICA – By Marshall Kirk and Erastes Pill [online], library.gayhomeland.org [dostęp 2020-01-30].
  9. ↑ a b W Białymstoku zrealizowano plan Kirka-Mudsena. LGBT walczy [online], wpolityce.pl [dostęp 2020-01-30].
  10. ↑ a b Redakcja, Strategia ruchu LGBT [online], www.stop-seksualizacji.pl [dostęp 2020-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-03] (pol.).
  11. ↑ Hunter. Madsen, After the ball : how America will conquer its fear and hatred of gays in the 90s, New York: Plume, 1989, ISBN 0-452-26498-7, OCLC 21524253 [dostęp 2020-01-30].
  12. ↑ Pete Winn, Q&A: The Homosexual Agenda [online], CitizenLink.org, 25 lipca 2003 [dostęp 2020-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2008-06-12].
  13. ↑ a b Didi. Herman, The antigay agenda : orthodox vision and the Christian Right, Chicago, Ill.: University of Chicago Press, 1998, s. 80-81, ISBN 0-226-32769-8, OCLC 44959793 [dostęp 2020-01-30].
  14. ↑ Didi Herman, The Antigay Agenda: Orthodox Vision and the Christian Right, University of Chicago Press, 1 grudnia 2007, s. 78, ISBN 978-0-226-32769-3 [dostęp 2020-01-30] (ang.).
  15. ↑ GLAAD Media Reference Guide – Terms To Avoid [online], GLAAD, 9 września 2011 [dostęp 2020-01-31], Cytat: "Notions of a so-called "homosexual agenda" are rhetorical inventions of anti-gay extremists seeking to create a climate of fear by portraying the pursuit of equal opportunity for LGBT people as sinister." (ang.).
  16. ↑ The gay agenda revealed! [online], www.advocate.com, 22 lutego 2005 [dostęp 2020-01-31] (ang.).
  17. ↑ TREVVY.COM → Scoops → Iced Bandung – What Is The Gay Agenda? [online], web.archive.org, 7 marca 2008 [dostęp 2020-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2008-03-07].
  18. ↑ City University of New York Center for Lesbian and Gay Studies, A Queer World: The Center for Lesbian and Gay Studies Reader, NYU Press, kwiecień 1997, ISBN 978-0-8147-1875-9 [dostęp 2020-01-31] (ang.).
  19. ↑ Gail Mason, Stephen Tomsen, Homophobic Violence, Hawkins Press, 1997, ISBN 978-1-876067-04-5 [dostęp 2020-01-31] (ang.).
  20. ↑ a b GLAAD Media Reference Guide – 10th Edition [online], GLAAD, 25 sierpnia 2011, s. 9 [dostęp 2020-01-31] (ang.).
  21. ↑ F. Earle Fox, David W. Virtue, Homosexuality: Good & Right in the Eyes of God? : the Wedding of Truth to Compassion & Reason to Revelation, Emmaus Ministries, lipiec 2002, ISBN 978-0-945778-01-1 [dostęp 2020-01-31] (ang.).
  22. ↑ Barney Frank Reveals Gay Agenda [online], www.advocate.com, 22 grudnia 2010 [dostęp 2020-01-31], Cytat: The gay agenda, Frank said in a press conference Wednesday, is "to be protected against violent crimes driven by bigotry, it's to be able to get married, it's to be able to get a job, and it's to be able to fight for our country. For those who are worried about the radical homosexual agenda, let me put them on notice. Two down, two to go." (ang.).
  23. ↑ Barney Frank Admits: 'Let Me Own Up' to the 'Radical Homosexual Agenda [online], TheBlaze, 23 grudnia 2010 [dostęp 2020-02-01] (ang.).
  24. ↑ Barney Frank: ‘Let Me Own Up’ to the ‘Radical Homosexual Agenda’ [online], CNSNews.com, 22 grudnia 2010 [dostęp 2020-02-01] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • L.Z. Granderson, The myth of the gay agenda [online] [dostęp 2020-02-14] (ang.).
  • Anti-LGBT [online], Southern Poverty Law Center [dostęp 2020-02-03] (ang.).