Aglaophamus

Aglaophamus
Kinberg, 1866
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

pierścienice

Gromada

wieloszczety

Podgromada

wieloszczety wędrujące

Rząd

Phyllodocida

Rodzina

Nephtyidae

Rodzaj

Aglaophamus

Typ nomenklatoryczny

Aglaophamus lyratus Kinberg, 1866

Synonimy
  • Aglaopheme Kinberg, 1866

Aglaophamusrodzaj wieloszczetów z rzędu Phyllodocida i rodziny Nephtyidae.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Parapodium z przednio-środkowej części ciała Aglaophamus circinata (preparat na szkiełku mikroskopowym)

Wieloszczety o ciele długim i wąskim, w przekroju czworokątnym, pozbawionym łusek[1]. Prostomium jest zaopatrzone w jedną parę czułków i jedną parę bardzo krótkich głaszczków[1][2]. Gardziel ma część wywracającą się na zewnątrz (ryjek) wyposażoną w parę bocznych szczęk[1], od 14 do 22 podłużnych rzędów papilli subterminalnych[2] oraz papille terminalne[1]. Proksymalna część gardzieli jest gładka, pozbawiona papilli[2]. Parapodia są dobrze widoczne, zbudowane z dwóch gałęzi – grzbietowego notopodium i brzusznego neuropodium. Płaty acikularne parapodiów są ostro zakończone i zaopatrzone w zakrzywione na wierzchołkach acikule[1][2]. W przestrzeń pomiędzy notopodium i neuropodium danego parapodium (przestrzeń interramalna) wrastają zakrzywione lub odchylone skrzela z przekształconych cirrusów wyrastających z brzusznej strony notopodiów. Na parapodiach obecne są szczecinki z zadziorami, natomiast szczecinki lirowate mogą występować lub nie[2].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ten wprowadzony został w 1866 roku przez Johana Gustafa Hjalmara Kinberga jako takson monotypowy z jednym, opisanym w tej samej publikacji gatunkiem, Aglaophamus lyratus. W tej samej publikacji opisany został również monotypowy rodzaj Aglaopheme[3][4], który zsynonimizowano później z Aglaophamus[4]. Do rodzaju tego zalicza się 53 opisane gatunki[4]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Kristian Fauchald: The Polychaete Worms. Definitions and Keys to the Orders, Families and Genera. Natural History Museum of Los Angeles County, The Allan Hancook Fundation (University of Southern California), 1997.
  2. a b c d e Kylie Dixon-Bridges, William Gladstone, Pat Hutchings. One new species of Micronephthys Friedrich, 1939 and one new species of Nephtys Cuvier, 1817 (Polychaeta: Phyllodocida: Nephtyidae) from eastern Australia with notes on Aglaophamus australiensis (Fauchald, 1965) and a key to all Australian species. „Zootaxa”. 3872 (5), s. 513-540, 2014. DOI: 10.11646/zootaxa.3872.5.5. 
  3. J.G.H. Kinberg. Annulata Nova. Continuatio. (various errantia & sedentaria). „Öfversigt af Königlich Vetenskapsakademiens förhandlingar, Stockholm”. 22 (4), s. 239-258, 1866. 
  4. a b c G. Read, K. Fauchald: Aglaophamus Kinberg, 1866. [w:] World Polychaeta database (World Register of Marine Species) [on-line]. [dostęp 2021-10-30].