Agrilus betuleti | |||
(Ratzeburg, 1837) | |||
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Agrilus betuleti | ||
Synonimy | |||
|
Agrilus betuleti – gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Agrilinae.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1837 roku przez Juliusa Theodora Christiana Ratzeburga pod nazwą Buprestis betuleti[1].
Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 4 do 6 mm[2][3][4], ubarwiony jednolicie ciemnobrązowo lub czarno, czasem z zielonkawym lub miedzianym połyskiem, przy czym ubarwienie samców jest przeciętnie nieco jaśniejsze niż samic[4]. Głowa ma duże, niewystające poza jej obrys oczy, w widoku przednim sięgające dolnymi brzegami poniżej wysokości podstaw czułków. Policzki są węższe, w połowie tak szerokie jak oczy[2]. Ciemię jest słabo sklepione, pozbawione podłużnego bruzdkowania, za to urzeźbione dwoma koncentrycznymi kręgami z wydłużonych punktów. Przedplecze w zarysie ma rozszerzające się ku przodowi boki[4]. Krawędzie boczne są podwojone[2]. W tylnej połowie ma parę wyraźnych, głębokich wcisków przy brzegach bocznych. Z tylnych kątów przedplecza wybiegają rozszerzone ku przodowi żeberka (kile)[2][3]. Przedpiersie ma słabo rozwinięty płat przedni[2] z prostą krawędzią przednią[4]. Odwłok ma rowek wzdłuż krawędzi ostatniego widocznego sternitu niezmodyfikowany, zaokrąglony[2][3].
Monofagiczne larwy żerują w nadłamanych, nadpalonych pożarem lub ściętych gałęziach brzóz[5][6], wybierające te mniej więcej o grubości palca. Wśród ich roślin żywicielskich wymienia się brzozy brodawkowatą, karłowatą i omszoną[6]. Osobniki dorosłe obserwuje się od maja do sierpnia[2][5] na roślinach żywicielskich i w ich sąsiedztwie[5].
Gatunek palearktyczny, znany z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Słowenii, Chorwacji oraz europejskiej[7], syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji. Na północ osiąga koło podbiegunowe, na wschód zaś Kraj Nadmorski[5]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek narażony na wymarcie (VU)[8].