Ailuropodinae

	Ailuropodinae
	Grevé, 1894
	; Przedstawiciel podrodziny – panda wielka (Ailuropoda melanoleuca)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Infrarząd	Arctoidea
Parvordo	Ursoidea
Rodzina	niedźwiedziowate
Podrodzina	Ailuropodinae
	Typ nomenklatoryczny
	Ailuropoda Milne-Edwards, 1870
Synonimy
	Ailuropodae Grevé, 1894; Ailuropodidae: Pocock, 1916; Ailuropodini: Hendey, 1972; Pandarctidae Kretzoi & Kretzoi, 2000; Indarctini Abella, Alba, Robles, Valenciano, Rotgers, Carmona, Montoya & Morales, 2012;
	Ailuropodae Grevé, 1894; Ailuropodidae: Pocock, 1916; Ailuropodini: Hendey, 1972; Pandarctidae Kretzoi & Kretzoi, 2000; Indarctini Abella, Alba, Robles, Valenciano, Rotgers, Carmona, Montoya & Morales, 2012;
Rodzaje
	8 rodzajów (w tym 7 wymarłych) – zobacz opis w tekście
	8 rodzajów (w tym 7 wymarłych) – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

  Ailuropodinae – podrodzina ssaków z rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae). 

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Chińskiej Republice Ludowej^[5]. 

Podział systematyczny

Do podrodziny należy jeden występujący współcześnie rodzaj^[6]^[5]^[7]: 

Ailuropoda Milne-Edwards, 1870 – panda – jedynym występującym współcześnie przedstawicielem jest Ailuropoda melanoleuca (David, 1869) – panda wielka

Opisano również rodzaje wymarłe:

Agriarctos Kretzoi, 1942^[8]
Agriotherium J.A. Wagner, 1837^[9]
Ailurarctos Qiu Zhanxiang & Qi Guoqin, 1989^[10]
Huracan Jiangzuo Qigao, Flynn, Wang Shiqi, Hou Sukuan & Deng Tao, 2023^[11]
Indarctus Pilgrim, 1913^[12]
Kretzoiarctos Abella, Alba, Robles, Valenciano, Rotgers, Carmona, Montoya & Morales, 2012^[13] – jedynym przedstawicielem był Kretzoiarctos beatrix (Abella, Montoya & Morales, 2011)
Miomaci Bonis, Abella, Merceron & Begun, 2017^[14] – jedynym przedstawicielem był Miomaci pannonicum Bonis, Abella, Merceron & Begun, 2017.

Uwagi

↑ Pisownia oryginalna.
↑ Typ nomenklatoryczny: Pandarctos P. Gervais, 1870 (= Ailuropoda Milne-Edwards, 1870).
↑ Typ nomenklatoryczny: †Indarctus Pilgrim, 1913.

Przypisy

↑ ^a ^b C. Grevé. Die geographische Verbreitung der jetzt lebenden Raubthiere. „Nova acta Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Germanicae Naturae Curiosorum”. 63 (1), s. 217, 1895. (niem.).
↑ Q.B. Hendey. A Pliocene ursid from South Africa. „Annals of the South African Museum”. 59 (6), s. 119, 1972. (ang.).
↑ M. & M. Kretzoi: Fossilium catalogus. I, Animalia. Index generum et subgenerum mammalium. Wyd. 137. Leiden: Backhuys publ., 2000, s. 682. ISBN 978-90-5782-056-4. (łac.).
↑ Abella i in. 2012 ↓, s. 3.
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 434. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).
↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ M. Kretzoi. Két új agriotheriida a magyar pannonbol. „Földtani közlöny”. 72 (1), s. 257, 1942. (węg.).
↑ J.A. Wagner. Paläontologische Abdandlungen. „Gelehrte Anzeigen”. 5 (170), s. 335, 1837. (niem.).
↑ 邱占祥 & 祁国琴 / Z. Qiu & G. Qi. 云南禄丰晚中新世的大熊猫袓先化石 / Ailuropod found in the Late Miocene deposits in Lufeng, Yunnan. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 27 (3), s. 154, 1989. (chiń. • ang.).
↑ Q. Jiangzuo, J.J. Flynn, S. Wang, S. Hou & T. Deng. New fossil giant panda relatives (Ailuropodinae, Ursidae): A basal lineage of gigantic Mio-Pliocene cursorial carnivores. „American Museum novitates”. 2023, s. 8, 2023. DOI: 10.1206/3996.1. (ang.).
↑ G.E. Pilgrim. The Correlation of the Siwaliks with Mammal Horizons of Europe. „Records of the Geological Survey of India”. 43 (1), s. 290, 1913. (ang.).
↑ Abella i in. 2012 ↓, s. 2.
↑ L. Bonis, J. Abella, G. Merceron & D.R. Begun. A new late Miocene ailuropodine (giant panda) from Rudabánya (north-central Hungary). „Geobios”. 50 (5–6), s. 414, 2017. DOI: 10.1016/j.geobios.2017.09.003. (ang.).

Bibliografia

J. Abella, D.M. Alba, J.M. Robles, A. Valenciano, C. Rotgers, R. Carmona, P. Montoya & J. Morales. Kretzoiarctos gen. nov., the oldest member of the giant panda clade. „PLoS ONE”. 7 (11), s. e48985, 2012. DOI: 10.1371/journal.pone.0048985. (ang.).

[2] Pisownia oryginalna.

[4] Typ nomenklatoryczny: Pandarctos P. Gervais, 1870 (= Ailuropoda Milne-Edwards, 1870).

[6] Typ nomenklatoryczny: †Indarctus Pilgrim, 1913.

[Grevé-1] C. Grevé. Die geographische Verbreitung der jetzt lebenden Raubthiere. „Nova acta Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Germanicae Naturae Curiosorum”. 63 (1), s. 217, 1895. (niem.).

[hen-3] Q.B. Hendey. A Pliocene ursid from South Africa. „Annals of the South African Museum”. 59 (6), s. 119, 1972. (ang.).

[kre-5] M. & M. Kretzoi: Fossilium catalogus. I, Animalia. Index generum et subgenerum mammalium. Wyd. 137. Leiden: Backhuys publ., 2000, s. 682. ISBN 978-90-5782-056-4. (łac.).

[CITEREFAbellaAlbaValencianoRobles20123-7] Abella i in. 2012 ↓, s. 3.

[Burgin&inni-8] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 434. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[mdd-9] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).

[Cichocki&inni-10] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[kre1942-11] M. Kretzoi. Két új agriotheriida a magyar pannonbol. „Földtani közlöny”. 72 (1), s. 257, 1942. (węg.).

[wag-12] J.A. Wagner. Paläontologische Abdandlungen. „Gelehrte Anzeigen”. 5 (170), s. 335, 1837. (niem.).

[qiu&qi-13] 邱占祥 & 祁国琴 / Z. Qiu & G. Qi. 云南禄丰晚中新世的大熊猫袓先化石 / Ailuropod found in the Late Miocene deposits in Lufeng, Yunnan. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 27 (3), s. 154, 1989. (chiń. • ang.).

[jia&inni-14] Q. Jiangzuo, J.J. Flynn, S. Wang, S. Hou & T. Deng. New fossil giant panda relatives (Ailuropodinae, Ursidae): A basal lineage of gigantic Mio-Pliocene cursorial carnivores. „American Museum novitates”. 2023, s. 8, 2023. DOI: 10.1206/3996.1. (ang.).

[pil-15] G.E. Pilgrim. The Correlation of the Siwaliks with Mammal Horizons of Europe. „Records of the Geological Survey of India”. 43 (1), s. 290, 1913. (ang.).

[CITEREFAbellaAlbaValencianoRobles20122-16] Abella i in. 2012 ↓, s. 2.

[bon&inni-17] L. Bonis, J. Abella, G. Merceron & D.R. Begun. A new late Miocene ailuropodine (giant panda) from Rudabánya (north-central Hungary). „Geobios”. 50 (5–6), s. 414, 2017. DOI: 10.1016/j.geobios.2017.09.003. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[b]

[3]

[c]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]