Ainārs Šlesers

Ainārs Šlesers
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1970
Ryga

Przewodniczący LPP/LC
Okres

od 25 sierpnia 2007[1]
do 1 grudnia 2011

Przynależność polityczna

LPP/LC

Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy
Multimedia w Wikimedia Commons

Ainārs Šlesers z domu Leščinskis (ur. 22 stycznia 1970 w Rydze) – łotewski przedsiębiorca i polityk, wicepremier (2002–2004), minister w różnych resortach, wiceburmistrz Rygi, poseł na Sejm. Współprzewodniczący i przewodniczący Pierwszej Partii Łotwy oraz ugrupowania LPP/LC, lider partii LPV.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1989 ukończył średnią szkołę techniczną w Rydze. W latach 1990–1991 kształcił się w zakresie marketingu w Norwegii. W 1999 rozpoczął studia w Łotewskiej Akademii Chrześcijańskiej, które przerwał w 2002. Od 1992 zaangażowany w działalność biznesową, obejmował stanowiska prezesa zarządu w różnych przedsiębiorstwach. W 1997 znalazł się na liście 50 najbogatszych Łotyszy jako właściciel firm Varner Baltija i Varner Hakon Invest[2].

Karierę polityczną rozpoczął w 1998, uzyskując mandat deputowanego do Sejmu VII kadencji z listy Nowej Partii[3]. Od listopada 1998 do maja 1999 pełnił funkcję ministra gospodarki w gabinecie Vilisa Krištopansa[3].

W 2002 założył Pierwszą Partię Łotwy (LPP), był jej współprzewodniczącym (z Ēriksem Jēkabsonsem) i następnie przewodniczącym. Również w 2002 uzyskał reelekcję do Sejmu. W VIII kadencji parlamentu pełnił obowiązki przewodniczącego komisji budżetu i finansów[4]. W koalicyjnym rządzie, którym kierował Einars Repše, był wicepremierem (2002–2004). Funkcję tę pełnił także w działającym w 2004 gabinecie Indulisa Emsisa, w którym był również ministrem transportu. W rządach Aigarsa Kalvītisa i Ivarsa Godmanisa (2004–2009 z przerwą od marca do listopada 2006) również sprawował urząd ministra transportu. W międzyczasie w 2006 został wybrany do Sejmu IX kadencji

Po zjednoczeniu Pierwszej Partii Łotwy z Łotewską Drogą został w 2007 współprzewodniczącym LPP/LC z Ivarsem Godmanisem, a w 2009 samodzielnym przewodniczącym partii[5]. W wyborach samorządowych 2009 kandydował z ramienia ugrupowania na urząd burmistrza Rygi[6]. Ostatecznie LPP/LC zajęła w wyborach trzecie miejsce[7], zaś Ainārs Šlesers został wiceburmistrzem stolicy w ramach koalicji z Centrum Zgody[8].

W wyborach w 2010 został kandydatem ruchu O lepszą Łotwę na urząd premiera[9][10]. Uzyskał mandat poselski na X kadencję, w związku z czym w listopadzie 2010 przestał pełnić funkcję wiceburmistrza Rygi[11]. W wyborach w 2011 po raz kolejny ubiegał się o funkcję premiera, tym razem z ramienia własnego ugrupowania pod nazwą Partia Reform Šlesersa, będącego kontynuacją LPP/LC[12]. Przegrał wybory, nie dostając się do Sejmu XI kadencji[13]. 1 grudnia 2011 jego ugrupowanie uległo rozwiązaniu[14].

Powrócił do biznesu, wchodząc w skład organów kierowniczych różnych spółek prawa handlowego[15]. W 2013 stanął na czele ugrupowania Vienoti Latvijai[16], bez powodzenia kandydując w 2014 do parlamentu[15]. W 2016 odszedł z kierownictwa tej partii[17].

W 2021 współtworzył nowe ugrupowanie pod nazwą LPV[18], w 2022 został wybrany na przewodniczącego tej formacji[19]. W 2022 z jego ramienia uzyskał mandat posła na Sejm XIV kadencji[20].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty z byłą miss Łotwy i posłanką LPP/LC Inesą Šlesere. Mają czterech synów (Edvardsa, Ričardsa, Gerhardsa Daniēlsa i Markussa)[21] i jedną córkę (Elizabete)[22].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Do 14 listopada 2009 wspólnie z Ivarsem Godmanisem.
  2. ↑ Latvijā pussimts miljonāru-veterānu. apollo.lv, 18 czerwca 2007. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  3. ↑ a b Ainārs Šlesers. saeima.lv. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  4. ↑ Ainārs Šlesers. saeima.lv. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  5. ↑ Leaders of Latvia. zarate.eu. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  6. ↑ Ušakovs un Šlesers ir populārākie Rīgas mēra kandidāti. apollo.lv, 1 maja 2009. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  7. ↑ Rīgā saskaitīti 157 no 158 iecirkņiem, domē iekļūst četras partijas. diena.lv, 8 czerwca 2009. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  8. ↑ Nils Usakovs elected as Riga mayor. baltic-course.com, 8 lipca 2009. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  9. ↑ 'Par labu Latviju' premjera amata kandidāts būs Šlesers. delfi.lv, 4 sierpnia 2010. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  10. ↑ Šlesers: Zīle, Lembergs un Urbanovičs nav nopietni premjera amata kandidāti. nra.lv, 13 sierpnia 2010. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  11. ↑ Rīgas vicemēra amatam izvirzīts Ameriks; balsojums paredzēts 9.novembrī. diena.lv, 26 października 2010. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  12. ↑ Premjera amata kandidāti Dienas uzdevumā meklē investoru Latvijai. diena.lv, 12 września 2011. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  13. ↑ Šlesers par atkāpšanos paziņošot partijas kongresā 1.decembrī. tvnet.lv, 22 września 2011. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  14. ↑ Otocki: Buldożer już nie pojedzie? Ainārs Šlesers odszedł z polityki. politykawschodnia.pl, 4 grudnia 2011. [dostęp 2017-09-10].
  15. ↑ a b Ainārs Šlesers. sv2014.cvk.lv. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  16. ↑ Šlesers vienbalsīgi ievēlēts par 'Vienoti Latvijai' priekšsēdētāju. delfi.lv, 7 grudnia 2013. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  17. ↑ Šlesers atstājis partijas «Vienoti Latvijai» vadību. lsm.lv, 15 lutego 2016. [dostęp 2017-10-06]. (łot.).
  18. ↑ Partijas 'Latvija pirmajā vietā' premjera kandidāts būs Šlesers, Valsts prezidenta amata kandidāte – Stepaņenko. delfi.lv, 4 sierpnia 2021. [dostęp 2021-09-13]. (łot.).
  19. ↑ Šleseru ievēlē par «Latvija pirmajā vietā» vadītāju; partijā uzņem Nemiro un Petraviču. lsm.lv, 21 maja 2022. [dostęp 2022-05-21]. (łot.).
  20. ↑ Raivis Spalvēns: 14. Saeimā ievēlēti septiņi politiskie spēki; 'Attīstībai/Par!' nepārvar 5% barjeru. delfi.lv, 2 października 2022. [dostęp 2022-10-02]. (łot.).
  21. ↑ Šleseru ģimenē piedzimis dēls Markuss. jauns.lv, 25 maja 2011. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  22. ↑ DELFIIzklaideSlavenībasCitiŠleseru pārim piedzimusi meitiņa Elizabete. delfi.lv, 9 kwietnia 2013. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
  23. ↑ Указ Президента України № 582/2008 Про відзначення державними нагородами України громадян Латвійської Республіки. rada.gov.ua, 25 czerwca 2008. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]