Państwo | |
---|---|
Typ | |
Status |
wycofany |
Lata służby |
1963 |
Długość |
5,50 m[a] |
Średnica |
0,76 m[b] |
Rozpiętość |
0,91 m[c] |
Napęd |
jednostopniowy |
Paliwo |
WFNA/hydrazyna |
Zasięg |
376 km |
Naprowadzanie |
bezwładnościowe |
Celność |
CEP: 9-20 km |
Głowica |
odłamkowo-burząca (60 kg) |
Al Zafir – egipski rakietowy pocisk balistyczny krótkiego zasięgu. Jeden z trzech pocisków rozwijanych do 1966 z pomocą Republiki Federalnej Niemiec, obok Al Kahir i Al Raid[1].
Prace nad pociskiem rozpoczęto w 1958 roku, a testy przeprowadzano w latach 1961-1962. Egipt chciał ich wyprodukować ok. 400 sztuk. Pocisk wykorzystywał wiele rozwiązań z rakiet V2, gdyż początkowo był rozwijany przez specjalistów wcześniej pracujących dla hitlerowskiej Luftwaffe, uprowadzonych przez Mosad w ramach Operacji Damokles, m.in. Wolfganga Pilza. Z uwagi na rozwój projektu i naciski RFN, po 1964 praktycznie nie brali oni udziału w pracach i opuścili Egipt.
Pocisk został pierwszy raz pokazany publicznie w trakcie defilady wojskowej w Kairze 23 lipca 1963.
W pocisku próbowano używać również elementów francuskich, np. systemów naprowadzania z rakiet Véronique.