Pełne imię i nazwisko |
Alan Chester Valentine | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 lutego 1901 | ||||||||
Data i miejsce śmierci |
14 lipca 1980 | ||||||||
Wzrost |
183 cm | ||||||||
Rugby union | |||||||||
Pozycja | |||||||||
Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||
| |||||||||
|
Alan Chester Valentine (ur. 23 lutego 1901 w Glen Cove, zm. 14 lipca 1980 w Rockland)[1] – amerykański sportowiec, olimpijczyk, zdobywca złotego medalu w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1924 roku w Paryżu, długoletni rektor Uniwersytetu w Rochesterze, pierwszy dyrektor Economic Stabilization Agency.
Uczęszczał do Swarthmore College, gdzie był członkiem bractw, udzielał się w samorządzie studenckim, redagował uczelnianą gazetkę oraz rocznik, a także uprawiał koszykówkę, futbol amerykański i lacrosse[2][3]. Po jego ukończeniu w 1921 roku z tytułem bakalaureata, spędził rok na Uniwersytecie Pensylwanii uzyskując tytuł Master of Arts[3]. Otrzymawszy stypendium imienia Cecila Rhodesa wyjechał następnie do Europy i podjął trzyletnie studia w Balliol College na Uniwersytecie Oksfordzkim[4][5], gdzie prócz nauki związany był z Oxford University Press[3].
Przez trzy lata występował także w uniwersyteckim zespole rugby i brał udział w Varsity Match przeciwko drużynie z Cambridge[3][6]. Z reprezentacją Stanów Zjednoczonych zagrał w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924[7]. Wystąpił w obu meczach tych zawodów, w których Amerykanie na Stade de Colombes pokonali 11 maja Rumunię 37–0[8], a tydzień później Francję 17–3[9][6]. Wygrywając oba pojedynki Amerykanie zwyciężyli w turnieju zdobywając tym samym złote medale igrzysk[10]. Były to jego jedyne występy w reprezentacji kraju[11].
W 1928 roku powrócił do Swarthmore jako dziekan i wykładowca języka angielskiego. Cztery lata później przeszedł na Uniwersytet Yale w roli profesora, mistrza Pierson College oraz przewodniczącego komisji rekrutacyjnej. Jego reputacja na Uniwersytecie Yale zwróciła na niego uwagę włodarzy Uniwersytetu w Rochesterze, poszukujących następcy odchodzącego rektora. Po sprawdzeniu referencji i uzyskaniu pozytywnej opinii Valetine otrzymał to stanowisko jesienią 1935 roku[3][6][12]. Został tym samym czwartym w historii rektorem tego uniwersytetu, a dodatkowo najmłodszym, miał bowiem wówczas trzydzieści cztery lata[13]. Funkcję tę zamierzał pełnić przez dziesięć lat, na stanowisku pozostał jednak przez lat piętnaście z uwagi na wybuch II wojny światowej – rezygnację przedłożył władzom uczelni w listopadzie 1949 roku[14][15].
Na przełomie lat 1948–1949 wziął roczny urlop, gdy został szefem Planu Marshalla w Holandii[14][15][6]. Na początku września 1950 roku został zaś przez prezydenta Trumana mianowany szefem Economic Stabilization Agency ustalającej m.in. ceny maksymalne, a stanowisko to pełnił do połowy stycznia roku następnego[16][17].