![]() Albert Nicholas (1947) | |
Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1900 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 września 1973 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk |
Powiązania | |
Zespoły | |
King Oliver and His Dixie Syncopators Luis Russell and His Orchestra |
Albert Nicholas (ur. 27 maja 1900 w Nowym Orleanie, zm. 3 września 1973 w Bazylei)[1] – amerykański klarnecista jazzowy.
Grę na klarnecie studiował pod kierunkiem Lorenza Tio juniora w Nowym Orleanie. Już jako nastolatek grał z takimi sławami kornetu, jak Buddy Petit, Joe „King” Oliver i Manuel Perez[1]. Następnie przez trzy lata służył na statkach amerykańskiej floty handlowej (United States Merchant Marine)[2]. Po zejściu na ląd powrócił w Chicago do zespołu „Kinga” – Oliver’s Dixie Syncopators, z którym grał i nagrywał od 1925 do 1927[1].
Potem przez rok przebywał na Dalekim Wschodzie i Egipcie. W 1928 dotarł do Nowego Jorku i przez pięć lat pracował w orkiestrze Luisa Russella[1]. Na początku lat 40. nastąpił spadek popularności jazzu tradycyjnego, który przerwał jego karierę muzyczną. W 1941 zatrudnił się nawet jako strażnik w nowojorskim metrze[2]. Jednakże jeszcze w połowie tej samej dekady wskutek odrodzenia muzyki nowoorleańskiej (New Orleans Revival) wrócił do pełnej aktywności zawodowej. Współpracował wtedy m.in. z pianistą Artem Hodesem, kornecistą i trębaczem Bunkiem Johnsonem, oraz puzonistą Kidem Orym[1]. Od 1948 był stałym członkiem tria pianisty Ralpha Suttona w klubie Jimmy’ego Ryana.
W 1953, idąc w ślady swojego rodaka, słynnego saksofonisty Sidneya Becheta, przeniósł się do Francji, w której pozostał do końca życia[1]. Do kraju rodzinnego przyjeżdżał rzadko, dokonując m.in. szeregu nagrań w 1959 i 1960[1]. W 1957 odwiedził Polskę, występując na II Festiwalu Jazzowym w Sopocie[3].
Zmarł po przebytej operacji w szpitalu w szwajcarskiej Bazylei[2]. Miał 73 lata.
Zestawienie wg dat wydania płyt