Alfa Romeo 179

Alfa Romeo 179

Alfa Romeo 179D
Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	Alfa Romeo
Projektant	Carlo Chiti Robert Choulet
Dane techniczne
Nadwozie	monokok ze stopów lekkich
Zawieszenie przednie	podwójne wahacze, sprężyny śrubowe, amortyzatory hydropneumatyczne, stabilizator poprzeczny
Zawieszenie tylne	podwójne wahacze, sprężyny śrubowe, amortyzatory hydropneumatyczne, stabilizator poprzeczny
Silnik	Alfa Romeo 1260 3.0 V12
Skrzynia biegów	Alfa Romeo/Hewland, manualna, 6 biegów + wsteczny
Paliwo	Agip
Opony	Goodyear Michelin
Historia
Debiut	Grand Prix Włoch 1979
Kierowcy	Bruno Giacomelli Vittorio Brambilla Patrick Depailler Andrea de Cesaris Mario Andretti
Używany	1979–1982
Wyścigi	32
Wygrane	0
Pole position	1
Najszybsze okrążenie	0
Alfa Romeo 177 Alfa Romeo 182
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfa Romeo 179 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Carlo Chitiego i Roberta Chouleta i skonstruowany przez Alfa Romeo w 1979 roku. Model startował w sezonach 1979–1982, ale nie odnosił znaczących sukcesów, poza pole position Bruno Giacomellego w Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1980 i trzecim miejscem tego samego kierowcy w Grand Prix Las Vegas 1981.

Historia

W latach 1950–1951 kierowcy Alfy Romeo – Giuseppe Farina i Juan Manuel Fangio – zdobyli tytuły mistrzowskie^[1]. Po 1951 roku Alfa Romeo wycofała się z wyścigów samochodów jednomiejscowych, koncentrując się na budowie samochodów drogowych i sportowych. W 1961 roku były inżynier Ferrari Carlo Chiti oraz dealer Alfy Romeo Ludovico Chizzola założyli w Settimo Milanese dział sportowy Alfy Romeo – Autodelta. Przez pierwsze dziesięć lat istnienia Autodelta rywalizowała w wyścigach samochodów sportowych i GT, a w 1976 roku weszła do Formuły 1 jako dostawca silników dla Brabhama. Po wycofaniu się z wyścigów samochodów sportowych Autodelta zbudowała pierwszy własny samochód Formuły 1. Zaprojektowana przez Chitiego Alfa Romeo 177 zadebiutowała w Grand Prix Belgii 1979, a jej kierowcą był mistrz Formuły 2, Bruno Giacomelli. Samochód był napędzany silnikiem B12, takim samym, który znajdował się w Brabhamach. Po trzech wyścigach zrezygnowano z modelu 177 i silnika B12, ponieważ znaczna szerokość tej jednostki uniemożliwiała uzyskanie efektu przypowierzchniowego.

Podczas Grand Prix Włoch 1979 zaprezentowano drugi samochód Alfy Romeo sezonu 1979, model 179. Nad uzyskaniem efektu przypowierzchniowego pracował Robert Choulet. By go uzyskać, samochód wyposażono w nowozaprojektowany, zamontowany wzdłużnie centralnie silnik 1260 V12 o pojemności 2991 cm³ i mocy 520 KM przy 12 000 rpm. W roku 1979 pojazd ten nie był konkurencyjny, a jego kierowcy – Bruno Giacomelli i Vittorio Brambilla – ani razu nie ukończyli wyścigu.

Zimą Autodelta pracowała nad zwiększeniem niezawodności i konkurencyjności modelu. Do Giacomellego na rok 1980 dołączył Patrick Depailler, a zespół pozyskał wsparcie Marlboro Italy. Mimo piątego miejsca Giacomellego w Grand Prix Argentyny samochód był powolny i przed Grand Prix RPA samochód poddano znacznym modyfikacjom, zmieniając kształt sekcji bocznych, kurtyn, stosując nowe zawieszenie i tylny spojler i redukując masę o 30 kilogramów. Zmiany te wywołały pożądane efekty w szybkości samochodu: w kwalifikacjach do Grand Prix Stanów Zjednoczonych Zachód Depailler zajął trzecie miejsce. Problemem modelu pozostawała niezawodność, ponadto w sierpniu Depailler zginął podczas testów na torze Hockenheimring, a Giacomelli był zbyt niedoświadczony, by rozwijać samochód. Mimo to Grand Prix Niemiec Giacomelli ukończył na piątym miejscu, a w ostatnim wyścigu sezonu, Grand Prix Stanów Zjednoczonych, Włoch zdobył pole position, odpadając jednak z wyścigu z powodu awarii. Depaillera zastąpił Vittorio Brambilla, a w dwóch ostatnich Grand Prix sezonu partnerem Giacomellego był protegowany Marlboro Italy, Andrea de Cesaris. Sezon 1980 Alfa Romeo zakończyła z czterema punktami na ostatnim miejscu w klasyfikacji konstruktorów.

By zmniejszyć prędkość wchodzenia samochodów w zakręty, po sezonie 1980 FISA zabroniła stosowania przesuwnych kurtyn, będących kluczowym elementem w uzyskaniu efektu przypowierzchniowego, regulując minimalny prześwit na poziomie 60 mm. Wiele zespołów próbowało obejść ten przepis poprzez zastosowanie amortyzatorów hydropneumatycznych, które podczas pomiaru zapewniały regulaminowy prześwit, zaś podczas jazdy mogły obniżyć samochód, pełniąc podobną rolę do przesuwnych kurtyn. By zastosować to rozwiązanie, Autodelta zmodyfikowała samochód i oznaczyła go jako 179C. Ponadto do zespołu na sezon 1981 przyszedł Mario Andretti. Ciągłe próby dostosowania samochodu do przepisów zakłócały program rozwojowy, efektem czego była niska konkurencyjność: rzadko kiedy Alfa Romeo była poważnym konkurentem dla rywali stosujących inne silniki wolnossące, a wyraźnie odstawała od stosujących silniki turbodoładowane Ferrari i Renault. W połowie sezonu sprowadzono francuskiego inżyniera, projektanta zwycięskich Ligierów, Gérarda Ducarouge'a. Wprowadzono nowy, obniżony model 179D. Zmiany poczynione przez Ducarouge'a nieco zwiększyły konkurencyjność samochodu, czego owocem było pierwsze podium zespołu, kiedy to Giacomelli zajął trzecie miejsce w Grand Prix Las Vegas. Sezon Alfa Romeo zakończyła na dziewiątym miejscu w klasyfikacji konstruktorów.

Model ścigał się jeszcze w Grand Prix RPA 1982, zastąpiony następnie Alfą Romeo 182. Następnie, w 1982 roku, służył jako platforma testowa dla turbodoładowanego silnika 890T 1.5 V8T^[2]. Ze względu na problemy z chłodzeniem przy wysokich obrotach silnik ten został wprowadzony dopiero w 1983 roku.

Zbudowano sześć egzemplarzy modelu 179, cztery modelu 179C oraz dwa modelu 179D^[3].

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Silnik	Kierowcy	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																Wyniki kierowców		Wyniki konstruktora
1979																				Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
	Autodelta	Alfa Romeo	Bruno Giacomelli	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	NU	-	NU		0	32	0	16
			Vittorio Brambilla	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	NU	NZ		0	30
1980																				Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
	Marlboro Team Alfa Romeo	Alfa Romeo	Patrick Depailler	NU	NU	NS	NU	NU	NU	NU	NU	-	-	-	-	-	-			0	NS	4	11
			Vittorio Brambilla	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	NU	NU	-	-			0	NS
			Andrea de Cesaris	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	NU	NU			0	NS
			Bruno Giacomelli	5	13	NU	NU	NU	NU	NU	NU	5	NU	NU	NU	NU	NU			4	18
1981																				Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
	Marlboro Team Alfa Romeo	Alfa Romeo	Mario Andretti	4	NU	8	NU	10	NU	8	8	NU	9	NU	NU	NU	7	NU		3	17	10	9
			Bruno Giacomelli	NU	NS	10	NU	9	NU	10	15	NU	15	NU	NU	8	4	3		7	15
1982																				Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
	Marlboro Team Alfa Romeo	Alfa Romeo	Andrea de Cesaris	13	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0 (5)	17	0 (7)	9
			Bruno Giacomelli	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0 (2)	22

Przypisy

1. Drivers' Championships. chicanef1.com. [dostęp 2013-04-01]. (ang.).
2. Mattijs Diepraam, „Uechtel”, Rafael Reyna, Leo Breevoort, Jasper Heymans: Grand Prix cars that never raced (work in progress). forix.autosport.com. [dostęp 2013-04-01]. (ang.).
3. Alfa Romeo. oldracingcars.com. [dostęp 2013-04-01]. (ang.).

Bibliografia

• Wouter Melissen: Alfa Romeo 179. ultimatecarpage.com. [dostęp 2013-04-01]. (ang.).
• James Roberts. Cóż to był za samochód – Alfa Romeo 179. „F1 Racing”, s. 17, kwiecień 2013. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032. 
• CONSTRUCTORS: ALFA ROMEO. grandprix.com. [dostęp 2013-04-01]. (ang.).