Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1945 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
171 cm | |||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||
Klub | ||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Alfons Andrzej Stawski (ur. 1 stycznia 1945 w Zgniłobłotach) – polski pięściarz, medalista mistrzostw kraju, uczestnik igrzysk olimpijskich w Monachium (1972).
Na co dzień Stawski używa imienia Andrzej. Był zawodnikiem Unii Kędzierzyn, Górnika Radlin oraz w latach 1970–1977 Błękitnych Kielce[1]. Dwukrotnie został mistrzem Polski w wadze półśredniej – po raz pierwszy w 1971, kiedy to w finale pokonał Józefa Krzywosza[2], zaś drugi raz rok później zwyciężając w decydującym o tytule pojedynku Piotra Osiaka[3]. Ponadto dwukrotnie zdobył brązowy medal w krajowym czempionacie – w 1968 w wadze lekkopółśredniej[4] i w 1970 w wadze półśredniej[5].
W listopadzie 1971 roku Stawski reprezentował Polskę w meczu międzypaństwowym z NRD, w którym odniósł zwycięstwo w walce z Peterem Spilskim[6]. W marcu 1972 wygrał międzynarodowy turniej Czarne Diamenty, który odbył się w Katowicach – w finale pokonał Bogdana Jakubowskiego[7]. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972, w których przegrał w pierwszej rundzie z późniejszym brązowym medalistą, Kenijczykiem Richardem Murungą[8].
Ukończył studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem boksu, w latach 1979–1985 szkolił pięściarzy Błękitnych Kielce[1]. Obecnie szkoli młodych pięściarzy klubu Rushh Kielce.