Allotriocarida – klad stawonogów obejmujący skrzelonogi, podkowiastogłowe, łopatonogi i sześcionogi (w tym: pierwogonki, skoczogonki, widłogonki i owady).
Monofiletyzm tego kladu potwierdza większość współczesnych molekularnych analizy filogenetyczne. Pojawia się on wynikach badań Regiera i innych z 2005[1], von Reumonta i innych z 2012[2], Oakleya i innych z 2013[3], Schwentnera i innych z 2017[4], Schwentnera i innych z 2018[5] oraz Lozano-Fernandeza i innych z 2019[6]. Nazwę Allotriocarida wprowadzili dlań Oakley i inni w 2013[3]. Klad ten nie pojawia się natomiast w wynikach analizy Regiera i innych z 2010. Według nich skrzelonogi są grupą siostrzaną dla Multicrustacea (tworzą z nimi Vericrustacea), a podkowiastogłowe, łopatonogi i sześcionogi tworzą klad Miracrustacea[7].
Według wyników analiz von Reumonta i innych z 2012, Schwentnera i innych z 2017 i 2018 oraz Lozano-Fernandeza i innych z 2019 w obrębie Allotriocarida pozycję bazalną zajmują podkowiastogłowe, a pozostałe ich gromady tworzą klad Athalassocarida[2][4][5][6]. Natomiast według wyników Regiera i innych z 2005 i 2010 roku podkowiastogłowe zajmują pozycję siostrzaną względem łopatonogów, tworząc z nimi klad Xenocarida[1][7].
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Lozano-Fernandeza z 2019[6], spójny z wynikami Schwentnera z 2017[4]
|
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Oakleya i innych z 2013[3]
|
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Regiera i innych z 2010 (zamiast Allotriocarida rozpoznano Miracrustacea)
|
- ↑ a b J.C. Regier; J. W. Shultz; R. E. Kambic. Pancrustacean phylogeny: hexapods are terrestrial crustaceans and maxillopods are not monophyletic. „Proceedings of the Royal Society B.”. 272 (1561), s. 395–401, 2005. DOI: 10.1098/rspb.2004.2917.
- ↑ a b Bjoern M. von Reumont; Ronald A. Jenner; Matthew A. Wills; Emiliano Dell'Ampio; Günther Pass; Ingo Ebersberger; Benjamin Meyer; Stefan Koenemann; Thomas M. Iliffe; Alexandros Stamatakis; Oliver Niehuis; Karen Meusemann; Bernhard Misof. Pancrustacean phylogeny in the light of new phylogenomic data: support for Remipedia as the possible sister group of Hexapoda. „Molecular Biology and Evolution”. 29 (3), s. 1031–1045, 2012. DOI: 10.1093/molbev/msr270.
- ↑ a b c Todd H. Oakley; Joanna M. Wolfe; Annie R. Lindgren; Alexander K. Zaharoff. Phylotranscriptomics to bring the understudied into the fold: monophyletic ostracoda, fossil placement, and pancrustacean phylogeny. „Molecular Biology and Evolution”. 30 (1). s. 215–233. DOI: 10.1093/molbev/mss216.
- ↑ a b c Martin Schwentner, David J. Combosch, Joey Pakes Nelson, Gonzalo Giribet. A Phylogenomic Solution to the Origin of Insects by Resolving Crustacean-Hexapod Relationships. „Current Biology”. 27, s. 1–7, 2017. Elsevier. DOI: 10.1016/j.cub.2017.05.040.
- ↑ a b M. Schwentner, S. Richter, D.C. Rogers, G. Giribet. Tetraconatan phylogeny with special focus on Malacostraca and Branchiopoda: highlighting the strength of taxonspecific matrices in phylogenomics. „Proc. R. Soc. B.”. 285 (1885), 2018. brak numeru strony
- ↑ a b c Jesus Lozano-Fernandez, Mattia Giacomelli, James F. Fleming, Albert Chen, Jakob Vinther, Philip Francis Thomsen, Henrik Glenner, Ferran Palero, David A. Legg, Thomas M. Iliffe, Davide Pisani, Jørgen Olesen. Pancrustacean Evolution Illuminated by Taxon-Rich Genomic-Scale Data Sets with an Expanded Remipede Sampling. „Genome Biol. Evol.”. 1 (8), s. 2055-2070, 2019. DOI: 10.1093/gbe/evz097.
- ↑ a b Jerome C. Regier; Jeffrey W. Shultz; Andreas Zwick; April Hussey; Bernard Ball; Regina Wetzer; Joel W. Martin; Clifford W. Cunningham. Arthropod relationships revealed by phylogenomic analysis of nuclear protein-coding sequences. „Nature”. 463 (7284), s. 1079–1083, 2010. DOI: 10.1038/nature08742.
Współczesne gromady stawonogów
Hipotezy na temat pokrewieństwa między podtypami: żuwaczkowce, Myriochelata, pajęczakokształtne, Cormogonida
Taksony niemonofiletyczne: skorupiaki, Maxillopoda, skrytoszczękie, staroraki, tchawkowce, jednogałęziowce, skrzelodyszne, bezżuwaczkowce
Źródło: Gonzalo Giribet, Gregory Edgecombe: The Invertebrate Tree of Life. Princeton University Press, 2020. ISBN 978-0-691-17025-1. Brak numerów stron w książce