Amprenawir
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC )
[(3S )-oksolan-3-ylo]N-[(2S ,3R )-4-[(4-aminofenylo)sulfonylo-(2-metylopropylo)amino]-3-hydroksy-1-fenylobutan-2-ylo]karbaminian
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
C25 H35 N3 O6 S
Masa molowa
505,63 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS
161814-49-9
PubChem
65016
DrugBank
APRD00605
SMILES
CC(C)CN(CC(C(CC1=CC=CC=C1)NC(=O)OC2CCOC2)O)S(=O)(=O)C3=CC=C(C=C3)N
InChI
InChI=1S/C25H35N3O6S/c1-18(2)15-28(35(31,32)22-10-8-20(26)9-11-22)16-24(29)23(14-19-6-4-3-5-7-19)27-25(30)34-21-12-13-33-17-21/h3-11,18,21,23-24,29H,12-17,26H2,1-2H3,(H,27,30)/t21-,23-,24+/m0/s1
InChIKey
YMARZQAQMVYCKC-OEMFJLHTSA-N
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotycząstanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC
J05 AE05
Stosowanie w ciąży
kategoria C
Amprenawir – lek przeciwwirusowy będący inhibitorem proteazy HIV . Substancja ta, blokując enzym hamuje namnażanie się wirusa co spowalnia szerzenie się infekcji .
Amprenawir stosuje się w skojarzeniu z innymi lekami przeciwwirusowymi w leczeniu pacjentów powyżej 4 roku życia, zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1), czyli wirusem wywołującym zespół nabytego niedoboru nieodporności (AIDS) .
Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaneim amprenawiru (obserwowane u więcej niż 1 pacjenta na 10) to:
Leczenie amprenawirem powinien rozpoczynać lekarz mający doświadczenie w leczeniu zakażenia HIV.
W przypadku osób powyżej 12 roku życia preparat podaje się doustnie zwykle w połączeniu z niską dawką rytonawiru . Zalecana dawka to 600mg dwa razy na dobę, podawane łącznie ze 100mg rytonawiru (także w 2 dawkach). W przypadku monoterapii dawka wynosi 1200mg amprenawiru na dzień.
U dzieci w wieku 4-12 lat oraz pacjentów, których masa ciała nie przekracza 50kg, zalecana dawka zależy od masy ciała.
Należy zmniejszyć dawkę u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby , natomiast u pacjentów z ciężką jej niewydolnością nie należy łączyć z rytonawirem.
Żaden lek zawierający amprenawir nie posiada ważnego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na terenie Unii Europejskiej od października 2010 roku[3] .
J05 : Leki przeciwwirusowe do stosowania wewnętrznego
J05A – Preparaty działające bezpośrednio na wirusy J05AA – Tiosemikarbazony
J05AB – Nukleozydy i nukleotydy (bez inhibitorów odwrotnej transkryptazy)
J05AC – Cykliczne aminy
J05AD – Pochodne kwasu fosfonowego
J05AE – Inhibitory proteazy
J05AF – Nukleozydy i nukleotydy – inhibitory odwrotnej transkryptazy
J05AG – Nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
J05AH – Inhibitory neuraminidazy
J05AJ – Inhibitory integrazy
J05AP – Leki przeciwwirusowe stosowane w zakażeniach HCV
J05AR – Kombinacje leków przeciwwirusowych stosowanych w zakażeniach HIV
J05AX – Inne