Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów άνδρος (andros – mężczyzna, pręcik) i στέφανος (stephanos – korona) nawiązując do wierzchołkowych przyrostków obecnych u zespolonych pręcików[5].
Zebrane w baldachowaty kwiatostan, który wyrasta na cylindrycznym głąbiku. Kwiatostan wsparty jest trzema lancetowatymi podsadkami. Sześć listków okwiatu jest zrośniętych proksymalnie, mniej więcej na połowie swojej długości, w lejkowatą rurkę, powyżej są wolne. Okwiat biały do jasnofioletowego (A. breviflorum) lub błękitny do fioletowopurpurowego (A. coeruleum). Sześć pręcików jest nadległych na listkach okwiatu. Nitki pręcików są wzniesione i rozszerzone na całej długości, zespolone w rurkę z wzniesionymi, dwudzielnymi, wierzchołkowymi przyrostkami tworzącymi koronę pomiędzy ich główkami. Pylniki są przymocowane do nitek u nasady i skierowane do wewnątrz. Zalążnia jest zbudowana z trzech owocolistków, górna, siedząca i trójkomorowa. W każdej komorze znajduje się kilka zalążków. Szyjka słupka jest długa i smukła, zakończona drobnym trójklapowanym znamieniem[5].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-05](ang.).
↑Brands, S.J. (ed.): The Taxonomicon. 1989–. [dostęp 2021-03-06]. (ang.).
↑K. Rahn: Themidaceae. W: Klaus Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. T. 3: Flowering Plants. Monocotyledons: Lilianae (except Orchidaceae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 436-440. DOI: 10.1007/978-3-662-03533-7. ISBN 978-3-662-03533-7. (ang.).