Andrzej Ajnenkiel
| Data i miejsce urodzenia |
27 lutego 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 kwietnia 2015 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia najnowsza, historia państwa i prawa | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1991 |
| Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Akademia Obrony Narodowej, |
| Odznaczenia | |
 
| |
Andrzej Ajnenkiel (ur. 21 lutego 1931 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2015 tamże[1]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych. Specjalista w zakresie historii najnowszej oraz historii państwa i prawa, głównie w zakresie konstytucjonalizmu i parlamentaryzmu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1949 zdał maturę w Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie[2]. Wcześniej, w lutym 1945 roku, wstąpił do harcerstwa, przez które trafił we wrześniu 1945 roku do oddziału Narodowych Sił Zbrojnych w Podkowie Leśnej. W okresie studiów za udział w podziemnej działalności niepodległościowej tej organizacji był aresztowany i poddany represjom[3]. W latach 1949–1954 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu nauki pracował początkowo w Archiwum Akt Nowych w Warszawie[3].
Od 1979 był profesorem Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (w 1991 został profesorem zwyczajnym). W latach 1987–1988 pełnił funkcję prezesa warszawskiego Towarzystwa Miłośników Historii, a w latach 1988–1991 prezesa Polskiego Towarzystwa Historycznego. W latach 1990–1993 był ekspertem Senatu RP i Prezydenta RP w pracach nad przygotowaniem Konstytucji RP. W 1990 wchodził w skład tzn. Komisji Michnika. W latach 1993–2001 był dyrektorem Wojskowego Instytutu Historycznego, a po przekształceniach organizacyjnych – dyrektorem Wojskowego Biura Badań Historycznych (do 31 października 2002). Był wykładowcą Uczelni Łazarskiego. Kierował Katedrą Historii Prawa na tejże uczelni.
W latach 1959–1981 był członkiem PZPR. Pełnił funkcję I sekretarza POP PZPR w Instytucie Historii PAN[4].
Był członkiem rad redakcyjnych m.in.: Polskiego słownika biograficznego, „Przeglądu Historyczno-Wojskowego”, „Przeglądu Wschodniego” i „Czasopisma Prawno-Historycznego”[5].
W 1993 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora z ramienia BBWR w województwie stołecznym.
Kanclerz Kapituły Orderu Odrodzenia Polski od 21 czerwca 1993 do 2008 (trzy kadencje)[6].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Stefana i Janiny z domu Rogo[7], która zmarła, gdy Andrzej miał 3 lata[3].
Dwukrotnie żonaty, ojciec trojga dzieci[7]. Spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 64C-4-20/21)[8].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Publikacje
[edytuj | edytuj kod]W swoim dorobku miał ponad 400 prac, w tym kilkanaście książek, m.in.:
- Od rządów ludowych do przewrotu majowego Zarys dziejów politycznych Polski 1918–1926. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1968.
- Spór o model parlamentaryzmu polskiego do 1926 roku. Warszawa: KiW, 1972.
- Parlamentaryzm II Rzeczypospolitej, tom 285 serii wydawniczej Omega, Warszawa 1975.
- Polska po przewrocie majowym: Zarys dziejów politycznych Polski 1926–1939. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1977.
- Historia sejmu polskiego (tom 2, część 1–2, 1989). Warszawa: PWN, 1989.
- Konstytucje Polski 1791–1997. Warszawa: Rytm, 2001, ISBN 83-88794-41-8.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarł prof. Andrzej Ajnenkiel. tvp.pl, 11 kwietnia 2015. [dostęp 2021-07-16].
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1949. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-11].
- ↑ a b c Olech i Panecki 2015 ↓, s. 235.
- ↑ Spętana akademia. Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL. Materiały partyjne 1950–1986, t. II, wybór, wstęp i opracowanie Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, Warszawa 2012, s. 718.
- ↑ Czasopismo Prawno-Historyczne. amu.edu.pl. [dostęp 2017-04-23].
- ↑ Kapituły Orderów – czerwiec 2008, [w:] Ordery i odznaczenia [online], prezydent.pl, 8 czerwca 2008 [dostęp 2016-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2008-06-08].
- ↑ a b Joanna Gierowska-Kałłaur, Andrzej Ajnenkiel (1931–2015) [online], ihpan.edu.pl [dostęp 2021-05-09].
- ↑ Andrzej Ajnenkiel. nekrologi.wyborcza.pl, 16 kwietnia 2015. [dostęp 2021-05-09].
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 99
- ↑ Olech i Panecki 2015 ↓, s. 238.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Urszula Olech, Tadeusz Panecki. Profesor Andrzej Ajnenkiel, 1931–2015. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”, s. 235–238, 2015. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. ISSN 1640-6281.